Όπως τα αφηγείται η Γκόρια Ουρονύχα
"Οι Βαρθαπούρ έπεσαν…. Όπως σχεδόν πέσαμε και εμείς. Θα ήταν μια εύκολη μάχη εάν δεν είχαμε αυτά τα αόρατα πλάσματα να πετάγονται .Όμως καταφέραμε να νικήσουμε και τα δυο εναπομείναντα αδέλφια. Βρήκαμε ένα κουτί πάζλ που ψάχναμε που ήταν αρκετά επικίνδυνο και φύγαμε. Εγώ ξεκίνησα για την έπαυλη των πορτυρ και να ειδοποιήσω την νεα στραταρχισα. Οι Υπόλοιποι πήγανε στον Ναό του Γκοντ προκειμένου να φέρουν πίσω στην ζωή τον Μομφεράτο . Υπήρχε πολύς κόσμος έξω από την έπαυλη και ξαφνικά επικράτησε το χάος. Ένα εκρηκτικό βέλος σκότωσε τον Πορτυρ και εμφανίστηκαν κάτι περίεργα πλάσματα οπού άρχισαν να σκοτώνουν τους παρευρισκόμενους. Ήμουν πολύ αδυναμη να μπω στην μάχη και έφυγα με σκοπο να βρεθω με τους υπόλοιπους . Τους βρήκα αλλά οι ηληθιοι οι φρουροί πιστέψαν ότι φταίμε εμεις για την δολοφονία . Όπως έχουμε ξαναπεί είναι ηλίθιοι .
Καταφέραμε να αποδράσουμε προς την κάτω πόλη εκτός από τον αερεντουιλ ο οποίος κρύφτηκε και κατάφερε να κρυφτεί από τους φρουρούς και να μπει στην έπαυλη της στραταρχισσας όπου την ενημέρωσε με τα γραπτά που βρήκαμε για την κατάσταση με τους βαρθαπουρ .
[11:32 PM]
Καθίσαμε στο σπίτι του Μάλικ για να περάσουμε την νύχτα και να φάμε όπου μας είχε φτιάξει φαγητό η νέα του συγκάτοικος. Όμως δεν ήταν η κοπέλα που σώσαμε. Ήταν η εννιαδάχτυλη μεταμφιεσμένη η οποία προκειμένου να κάνουμε και άλλη αποστολή γι αυτήν μας έβαλε δηλητήριο στο φαγητό και μας είπε εάν θέλουμε να μείνουμε στην baldrur για να μας δώσει το αντίδοτο θα πρέπει να κάνουμε αυτό που θα μας πεί. Εάν αποφασίσουμε να φύγουμε θα μας περιμένουν άτομα δικά της μαζί με το αντίδοτο κοντά στην έξοδο της πόλης. Μας έδωσε διορία μία ημέρα.
Το επόμενο πρωί πήγαμε στο κάστρο της φλεγόμενης γροθιάς προκειμένου να βρεθούμε με την πορτυρ που μας ζήτησε. Μας έδωσε την αποστολή να πάμε στην Candlekeep και να βρούμε την γυναίκα που έστειλε την Αμάλθεια προκειμένου να μας πεί για το κουτί. Όμως δεν έχουμε βρει το σφυρί του Γκοντ και δεν έχουμε την πολυτέλεια να μείνουμε στην Μπαλντουρ…"