1η του Μάρπενοθ 1492DR νύχτα.
Η μάχη με τον οφθαλμοτύρρανο έχει τελειώσει και ενώ ο Fidipaldi και ο Arkantos είναι ακόμα βαριά πληγωμένοι (και ενώ ο Force είναι ξαπλωμένος και ακόμα σουρωμένος) ακούω μια φωνή απ' τον υπόνομο. Καθώς σηκώνω το βλέμμα μου αντικρίζω το ξωτικό αυτό με τα περίεργα τατουάζ στο λαιμό, που είχαμε δει ώρες πριν στις προβλήτες. Αυτή τη φορά η κουκούλα του ήταν κατεβασμένη και φαινόταν το ωχρό του πρόσωπο. Το μισώ να με παρακολουθούνε! Τον απείλησα ότι το επόμενο βέλος μου θα τον έβρισκε ανάμεσα στα μάτια, αλλά αυτός με τη σειρά του είπε πως τον έστειλε ο Βόλο σαν έχτρα βοήθεια και μας συστήθηκε ως Ντερον (Daeron).
Αδύνατος, ωχρός με μαύρα μαλλια και μπλε μάτια και έναν μαύρο μανδύα χωρίς πολλά μπιχλιμπίδια επάνω του. Τα τατουάζ στο λαιμό του ήταν τριαντάφυλλα κόκκινα και μπλέ τα αγκάθια τους και είπε πως είναι γνωστός ως σκληρή τριανταφυλλιά. Φάνηκε να γνωρίζονται με τον Darvin, ο οποίος τον κατηγόρησε πως τον ακολουθούσε συνεχλως για κάποιο λόγο. Εκεί δεν βγάλαμε άκρη καθώς ο καθένας έλεγε τα δικά του. Αφού φάγαμε άλλη μια ώρα εκει, περιμένοντας να αναρρώσουν λίγο οι υπόλοιποι της ομάδας και αφού έγιναν οι συστάσεις με τον Ντερον ανοίξαμε το μεταλλικό καπάκι του υπονόμου που δεν άφηνε το χάρτινο πουλί να συνεχίσει το δρόμο του και προσπαθήσαμε να το ακλουθήσουμε, αλλά ήταν σκοτεινά και αυτό πολύ γρήγορο...
Ενώ περπατούσαμε κατά μήκος ενός διαδρόμου, μια στενή σωλήνα να τον διασταυρώνει και σκεφτήκαμε να στείλουμε τον γέρο Fidipaldi να εξερευνήσει αθόρυβα. O Fidipaldi μετά απο λίγο βρέθηκε σε ένα μικρό χωλ, που ήταν και ένα γκόμπλιν εκεί, το οποίο δυστυχώς τον κατάλαβε και του επιτέθηκε (χωρίς ευτυχώς να τον τραυματίσει). Ακούγοντας τις φωνές τρέξαμε όλοι προς τα εκεί, αλλά το γκόμπλιμ άνοιξε μια πόρτα και τράπηκε σε φυγή. .
Ο Ντέρον έσπασε την πόρτα και μπήκαμε σε ένα σύμπλεγμα μικρών και βρώμικων δωματίων που φαινομενικά ήταν άδεια και δεν είχαν τίποτα που θα βοηθούσε την έρευνά μας. Τότε καθώς προχωρούσαμε ένα πλάσμα σαν τεράστιος αρουραίος επιτέθηκε στα νώτα μου, όπου βρισκόταν ο Ντέρονκαι από μπροστά μας, που ήταν ο Force, επιτέθηκαν δύο γκόμπλιν με τόξα.
Η ''Τριανταφυλλιά'' δεν ήταν όσο σκληρή νόμιζε και έπεσε βαριά τραυματισμένος, ακολουθούμενος από τον Arkantos και τον Darvin. Έτσι για άλλη μια φορά πήρα τη χαρά να στείλω στο βασίλειο των νεκρών τα δύο γκόμπλινς και το ποντικόμορφο πλάσμα ( του οποίου το κεφάλι έκοψα και έφαγα μερικώς). Για κακή μας τύχη τα γκόμπλινς έιχαν προλάβει να σπάσουν μια πόρτα στην οποία μέσα βρισκόταν εκείνος που ξεκίνησε τον καυγά με την Ορκίνα στο ''Σουβλιστό Δράκο'', ο Κρεντς και είχε όμηρο ένα νάνο του υποσκότους.
Ο Force που μέχρι πριν λίγο ήταν ο μόνος που δεν είχε πληγωθεί, ήταν βαριά τραυματισμένος απ' τις επιθέσεις των γκόμπλιν... Έτσι πήγα με τον Fidipaldi μέσα (ο οποίος πετάριζε στα μούτρα του Κρεντς) και τον έστειλα στον άλλο κόσμο. Ο νάνος, τον οποίο και απελευθέρωσα από τα δεσμά του έφυγε χωρίς να καταφέρουμε να του αποσπάσουμε καμία πληροφορία.
Καθώς μετά από λίγη ώρα άρχισε να συνέρχεται και η υπόλοιπη ομάδα (αν και βαριά πληγωμένοι όλοι τους, είδαμε ότι ο Ντέρον δεν ήταν αυτός που έδειχνε. Ήταν ένα Firbolg με πολυ σκοτεινό πρόσωπο, που μαρτυρούσε πως είχε περάσει ανείπωτες φρίκες. Του την είπα, ως δεν άξιζε το παρατσούκλι του κι αυτός σε μια έκρηξη θυμού έριξε κάτω το σακίδιό του, απ' το οποίο έφυγε ένα βιβλίο με ένα σύμβολο που συνδεόταν με τον Arkantos και μία κατάρα των ξωτικών.
Εν συνεχεία, θέλοντας να δώσω μια προειδοποίηση σε όποιον νομίζει ότι μπορεί να τα βάλει μαζί μας, πήγα και έκοψα το κεφάλι του Κρεντς, σταύρωσα το κορμί του στη μία από τις δύο κλειστές πόρτες που είχε εκείνο το δωμάτιο και έβαλα το κεφάλι να το κρατάνε τα χέρια του...
Όταν ανοίξαμε αυτή την πόρτα αντικρίσαμε μια γλιώδη μάζα που μας επιτέθηκε. Ήταν εύκολη μάχη. Η σπασμένη πόρτα μας οδήγησε (μέσω ενός στενού διαδρόμου) σε μια μεγάλη σάλα (?). Εκεί συναντήσαμε ένα ημι - ορκ που μας ''συστήθηκε'' ως Γρουμσαρ και είχε το πόδι του στο στηθος του Φλούν, ο οποίος είχε χεστεί από τον φόβο του. Στο βάθος του δωματίου μία άλλη σκοτεινή φιγούρα με πλοκάμια που προεξείχαν από το πρόσωπό του, που φαινόταν σαν να χαιδεύχει έναν εγκέφαλο με πόδια (!) έκανε το όλο σκηνικό ακόμα ομορφότερο. Ο Γρούμσαρ νευριασμένος με ρώτησε ποιός είμαι και τι θέλω και, ενώ του αποκρίθηκα ότι ήθελα μόνο το Φλουν, εκείνος απάντησε πως θα έπαιρνα μόνο θάνατο.
Καλά πήγε κι αυτό...
"O Χελώνιος Γουορλόκος Άμπσαλομ"