Κάθε βράδυ, πριν κοιμηθεί η Ιβρέην, τοποθετεί τα άρματα της στο έδαφος ,γονατίζει, κλείνει τα μάτια τις και μιλάει ψιθυριστά στην Ουράνια γλώσσα.
25η του Αλτούριακ
Ίκαροθ, άγγελε και καθοδηγητή μου, άκουσε με.
Η μάχη στο πλοίο τέλειωσε, οι γκρίζοι νάνοι δεν θα προκαλέσουν ξανά πόνο Ουράνιε μέντορα. Συνεχίζουμε το ταξίδι προς τον Τύμβο του Νέθεριλ. Τι δουλειά έχει εδώ κάτω ο τύμβος μιας μαγοκρατείας της επιφάνειας? Δε ξέρω,αλλά είμαι σίγουρη πως με σπρώχνεις να τον βρω, όπως με ωθείς σε όλο το ταξίδι μου εδώ κάτω! Ευτυχώς οι σύντροφοι μου θέλουν να δουν και αυτοί. Κάνουμε κουπί λοιπόν όλη μέρα, αισθάνομαι τη παρουσία σου δίπλα μου να παίρνει την κούραση μου. Πάρε και τους εφιάλτες μακριά μου σε παρακαλώ. Όταν ξυπνήσουμε το πρωί, θα εξερευνήσουμε τον τύμβο.
26η του Αλτούριακ
Ίκαροθ, άγγελε και καθοδηγητή μου, άκουσε με.
Φτάσαμε στην τοποθεσία που υποδήλωνε ο χάρτης νωρίς το πρωί. Κινούμενη προς το Τύμβο, άκουσα μια σπαρακτική φωνή να αντηχεί μέσα στο μυαλό μου. "βοήθεια, είμαι αιχμάλωτη στο σκοτάδι αιώνες τώρα μακριά από το φως". Ενημέρωσε τους συντρόφους και ομολογουμένως το γεγονός τους τρόμαξε. Εγώ όμως ξέρω... κάπως στο υποσυνείδητο μου πως η φωνή η ίδια δεν είναι πηγή κινδύνου. Νοιώθω τον πόνο της απομόνωσης για αιώνες να έρχεται από τα βάθη του τάφου.
Ανοίγουμε λοιπόν την είσοδο στον τάφο με σχετική ευκολία, μπαίνουμε μέσα για να τον βρούμε ατάραχο και ανέγγιχτο. Σκόνη και ταπετσαρίες σε αποσύνθεση, ένα ημερολόγιο των συμβάντων του Νέθεριλ οκτώ αιώνων πριν το δεύτερο, πιο βαθύ επίπεδο. Πρόκειται σίγουρα για μέρος ανάπαυσης κάποιας ευγενούς, γυναίκας συγκεκριμένα από όσα παρατηρούμε γύρω. Φτάνοντας στο δεύτερο πλάτωμα τις σκάλας βρίσκουμε ένα προθάλαμο με ένα βωμό, προφανώς για τις προσφορές στη νεκρή και δύο πόρτες.
Ανοίγουμε την πρώτη πόρτα για να δώ τέσσερις σαρκοφάγους στις γωνίες του δωματίου. Έκανα ένα βήμα μέσα καθώς άνοιγα τις Ουράνιες αισθήσεις που μου χάρισε ο Ιλλμάτερ. Οι τρίχες στο σβέρκο μου σηκώθηκαν, η μύτη μου έπιασε την μυρωδιά των ανίερων νεκροζώντανων αμέσως. "Στα όπλα!" φώναξα στους συντρόφους μου καθώς προχώρησα περαιτέρω μέσα να βρω την πηγή της ανατριχίλας. Και ιδού, τέσσερα πνεύματα πήδηξαν μέσα από τους τάφους, πεινασμένα για την ενέργεια των ζωντανών. Εγώ και ο Ζορντ κρατούσαμε το στενό πέρασμα της εισόδου καθώς ο Έλιστρααλ με κατάρες, ο Αντάκιορ με ξόρκια και ο Μόρφιον με μανιασμένες βολές από τη βαλίστρα του χτυπούσαν επανειλημμένα τα πνεύματα και τα έστελναν στην άλλη πλευρά του σύμπαντος. Τα χτυπήματα των πνευμάτων έμοιαζαν να ρουφούν την ζωτική ενέργεια, εκτός από τις φυσικές πληγές που προκαλούσαν.
Όταν η μάχη τέλειωσε οι σύντροφοι μου άρχισαν να ψάχνουν τους τύμβους, με σεβασμό προς τους νεκρούς μετά από την παράκληση μου. Κατά την διάρκεια της έρευνας ανακάλυψαν ένα περίεργο μηχανισμό στη βάση ενός τάφου που ήθελαν να περιεργαστούν περαιτέρω αλλά με ακολούθησαν στην άλλη πόρτα όταν τους κάλεσα, φοβούμενη πως η προστασία εναντίων των νεκροζώντανων που επικαλέστηκα κατά τη διάρκεια της μάχης θα εξαφανιζόταν γρήγορα. Πρώτα προσπάθησε ο Ζόρντ να ανοίξει τις αρχαίες πύλες, χωρίς επιτυχία, και χάνοντας την υπομονή μου νιώθοντας την σπαρακτική φωνή στο μυαλό μου να με καλεί κλώτσησα με δύναμη ανοίγοντας την είσοδο.
Επρόκειτο για το κύριο χώρο αναπαύσεως του τύμβου, αλλά είμασταν προϊδεασμένοι πλέον...Χωρίς να εκπλαγούμε, ένα πνεύμα, πιό δυνατό αυτή τη φορά βγήκε και άρχισε να μας απειλεί. Με την ίδια τακτική ριχτήκαμε στη μάχη. Ο Ιλλμάτερ βοηθούσε τα χτυπήματα μου με ουράνια ενέργεια και απαλαχτήκαμε από τον κίνδυνο γρήγορα. Όσο περιεργαζόμασταν το δωμάτιο, ο Αντάκιορ μας ενημέρωσε πως ο συγκεκριμένος τύμβος ήταν ψεύτικος, γνωστή τακτική του παρελθόντος, για την προστασία από τους τυμβωρύχους.
Χωρίς βιασύνη πλέον, γυρίσαμε στο πρώτο δωμάτιο και σύραμε το τάφο που βρισκόταν πάνω σε ένα μηχανισμό από ράγες, αποκαλύπτοντας ένα μυστικό πέρασμα, μια τρύπα στο πάτωμα που οδηγούσε σε ένα δωμάτιο ακριβώς απο κάτω. Ήταν σίγουρα ο χώρος ανάπαυσης της ευγενούς. Κατεβήκαμε, και καθώς πλησίασα τον τύμβο ακόμη ένα πνεύμα ξεπήδησε απο μέσα... Άκουσα ξανά τη φωνή να αντηχεί στις σκέψεις μου "Μέσα στο σεντούκι!Μπορώ να βοηθήσω!". Ο Μορφίον με τον Έλιστρααλ και τον Αντάκιορ επιτίθεντο καθώς ο Ζόρντ έκανε επίκληση για να διώξει το πνεύμα μακριά και ευτυχώς τα κατάφερε.
Η κατάσταση μου ήταν τραγική μετά από όλες τις μάχες εδώ μέσα και η περίεργη μαγεία που ήταν παρούσα στο χώρο είχε μετατρέψει τον Αντάκιορ σε γλάστρα!!!!Στην απόγνωση μου, έσκυψα στο σεντούκι, έβγαλα ενστικτωδώς την λαβή του αλεπίδοτου σπαθιού και στην θέση της λεπίδας άρχισε να λάμπει δυνατά μια ράβδος με το φως του ηλίου! Όταν εντέλει γύρισε το καταραμένο πνεύμα, οι σύντροφοι το αποτελείωσαν γρήγορα, καθώς το φώς από την λεπίδα που ξεπήδησε από τη λαβή του αρχαίου αυτού σπαθιού το τύφλωνε.
Έσυρα το κορμί μου πίσω στο πλοίο και έμεινα σε μια γωνιά να συγκεντρωθώ στο σπαθί. Είναι νοήμων ον, μου είπε πως ονομάζεται "Έλευση της Αυγής" και μου εξήγησε πως ήταν εκεί κάτω για αιώνες και πως απεχθανόταν το σκοτάδι. Είχα ακούσει για θρυλικά όπλα με νοημοσύνη, αλλά δεν το περίμενα ποτέ ότι θα είχα ποτέ την τιμή και την ευθύνη να κραδαίνω ένα... Ο Ιλλμάτερ προστατεύει ,έτσι πρέπει να κάνουμε και εμείς!