Όσοι ξέρουν να διαβάζουν gnomish διαβάζουν τα παρακάτω:
"9η μέρα του Τσες (Ches), 1485"
[...] Τελευταίο που θυμόμουν ήταν να πέφτω! Ξαφνικά βρέθηκα στην αγκαλιά της, ήταν τόσο ζεστά και ευχάριστα, τίποτε δεν είχε σημασία! Ξαφνικά νιώθω την ανεργία του Ζόρντ που με συνεφέρει από την λιποθυμία μου και το υπέροχο όνειρο με την αριανα, και βλέπω τον Έλιστραλ να κάνει βαρελάκια κρατώντας το μενταγιόν και τον Ζόρντ να κινείτε προς τον Μπροκ. Ξαφνικά έρχονται όλα στην μνήμη μου, σηκώνομαι και τρέχω προς την έξοδο του κρανίου αρπάζοντας ένα πυροbead από το μενταγιόν του Έλιστραλ. Βγαίνοντας γρήγορα έξω έτοιμος να το πετάξω βλέπω την χαγκ αιμόφυρτη και τον φσιτ να προσπαθεί κάτι να κάνει στο πιτσιφρικι. Δευτερόλεπτα πίσω μου βγαίνουν και οι υπόλοιποι καταλαβαίνοντας ότι έχουμε σωθεί. Ο Ζόρντ αναλαμβάνει με τον φσιτ το παιδάκι σε μια κριντζι συνομιλία, και τελικά με τα γέλια που του προκάλεσε ο Μόρφιον το ηρέμησαν. Πήγαμε μέσα ξανά για να καθαγιάσει τα κρανία ο Ζόρντ, και καθώς έφτιαχνα έναν θολό για περίπτωση ανάγκης, το παρτυ έψαξε τι μπορούμε να πάρουμε μαζί μας, όσο ο Ζόρντ έκανε το ποτσιφρικοσιτερ… μετά από σκαουτινγκ, χρυσά νομίσματα, ασημένια νομίσματα, κάποια μαγικά αντικείμενα (επιτέλους βρήκα τα βραχιολάκια που έψαχνα τόσο καιρό), και μια θρυλική φιρμπολγκ που ο Μόρφιον ξεκίνησε να προξενευει στον Ζόρντ, φύγαμε από την σπηλιά.
Το βράδυ μας βρήκε στους βάλτους όπου ξεκουραστήκαμε και βρήκαμε χρόνο να διαβάσω κάποια νέα σπελ στο βιβλίο μου, καθώς και να εξερευνήσω το βάζο που βρήκαν τα παιδιά, το οποίο είχε μέσα αναμνήσεις, αφορούσε τον πρίγκιπα ντερέντιλ που όντος είχαν καταραστεί, και τον αντικαταστάτη του που πήρε την θέση του στον θρόνο.
"10η μέρα του Τσες (Ches), 1485"
Το πρωί πήραμε τον δρόμο για ένα μικρό φρούριο προς τον νότο, όπου για μεγάλη μου έκπληξη μόλις αντίκρισαν την ασημένιο-μαύρη επιδερμίδα του Έλιστραλ φρικαραν και μας έδιωξαν. Όμως ο Μόρφιον μπόρεσε και μπήκε κρυφά για να πάρει κάποια κομπονεντς για το νέο μου σπελ, και ευτυχώς που πήγε γιατί ήρθε σε επαφή με ένα μέλος των χαρπερς που του έδωσε δυο πολύ σημαντικά πράγματα, έναν χάρτη με κύκλους μεταφοράς και μια πρόσκληση από τον βασιλιά της Γκόντλγκριμ, ο οποίος μας περιμένει σε δεξίωση προς τιμή μας, για όσα κάναμε για τον τόπο.
Φτάνουμε γρήγορα να τελειώσουμε κάποιες αποστολές, αν μπορέσουμε να δούμε τι σκοπό έχει και ο Ζόρντ για το πιτσιφρικι…
Σχεδιάζω αμέσως τον κύκλο της Ακαδημίας, αφού προσπαθώ σε πολύ λίγο χρόνο να εξηγήσω στο πάρτυ που πηγαίνουμε, και μπαίνουμε μέσα.
Ξαφνικά είμαστε στην κορυφή του κάστρου, όπου πριν προλάβει μα έρθει η μεγάλη αστρομαγα Αντελ, προλαβαίνω να προετοιμάσω το πάρτυ ότι είναι μητριαρχική κοινωνία (νορμαλ δλδ, είπε ο Έλιστραλ) και μα είναι πολύ προσεκτική.
Μόλις ήρθε η Αντελ, με ρώτησε για την αποστολή μου στο υποσκοτος, και αν έχω έτοιμη την διπλωματική μου όπου και την παρέδωσα. Μου έδωσε 400 χρυσά για τα έξοδα που έκανα, και μου έδωσε μια ακόμη αποστολή. Πρέπει να πάω στην πατρίδα μου και να επιστρέψω την μαθήτρια της που είχα φυγαδεύσει πριν καιρό. Είναι ώρα λέει να επιστρέψει. Σκοπός μου είναι να την στείλω με έναν κύκλο κατευθείαν στην Αντελ, η οποία υποσχέθηκε ένα μαγικό δαχτυλίδι σαν αντάλλαγμα.
Αύριο θα πάρω τον όρκο μου, ο οποίος προϋποθέτει αγνότητα, αλλά όπως είπα και στα παιδιά που απόρησαν από αυτό: «αφου έχω το Mage Hand», και θα φύγουμε με κύκλο για τον αχειμωνιαστο.