Λευκός Λωτός. Το μήλο της Ανατολής. Ποια είναι άραγε αυτή η μυστηριώδης γιαγιά? Περίμενα να ξυπνήσει για να το μάθω! Μου άγγιξε το χέρι και είδα όλη την Αλήθεια!
Το ταξίδι της αυτογνωσίας.
Μια μέρα στο Υποσκότος.
Ποιος είμαι?
Η συγχώρεση.
Ομοούσια κλειδιά του Δειλινού.
Ποιος είμαι?
Έκλειψη ηλίου, ένα φύλλο.
Ποιος είμαι?
Καταραμένο σκοτεινό μέρος. Απεκάλεσαν το Υποσκότος.
Έτσι φάνηκε στη συμπαντική ματιά, από το arcane eye, από τα μάτια του Ολόζορ.
Ποιος είμαι? Ποιος είμαι?
Ποιος είμαι?
Πρέπει να επισπεύσω την ολοκλήρωση του στόχου μου και να ξαναγυρίσω στο Υποσκότος το συντομότερο!
Η αρχηγός της φρουράς μας προσέφερε τρία καραβάνια για να τα συνοδεύσουμε στο Υποσκότος.
Πριν ξεκινήσουμε το μακρύ ταξίδι μας περάσαμε από τη βιβλιοθήκη. Με περισσή φασαρία για βιβλιοθήκη απαιτήσαμε να κατέβουμε στο υπόγειο όπου και βρισκόταν όλη η γνώση μαζεμένη. Τη φυλούσε ένας ημίτρελος τύπος, ο οποίος μας πέρασε από τρεις δοκιμασίες για να μας δώσει πρόσβαση στο πολύτιμο αυτό αγαθό. Ως γνωστοί ήρωες καταφέραμε να περάσουμε και λάβαμε τις τρεις πληροφορίες που ζητήσαμε.
Έπειτα ξεκινήσαμε για το υποσκότος. Το μυαλό μου ήταν θολό. Από μικροί μαθαίναμε να προσαρμοζόμαστε στην υπερβολική ταχύτητά μας. Αυτό δε συνέβη τώρα. Μάλλον κάτι με πότισε ο Λευκός Λωτός και τους έβλεπα και τους άκουγα όλους σε αργή ταχύτητα. Στη μέση της διαδρομής ξαφνικά ακούσαμε φασαρία. Οι συνοδοί φρουροί του καραβανιού άρχισαν να μαλώνουν μεταξύ τους και κάποιοι από αυτούς ήταν Δάιμονες!!! Έπειτα εμφανίστηκαν και άλλοι Δαίμονες, οι οποίοι μόλις κατάλαβαν την υπεράνθρωπη δύναμη των Υπόσκυλων τράπηκαν άτακτα σε φυγή.