"11th Alturiak, 1485
Δύσκολο πρωινό.Πάνω που άρχισε ο πόνος από την χτεσινή μάχη να περνάει,ανοίξαμε τα μάτια και γρήγορα βρήκαμε το πτώμα του ψαρανθρώπου με τα όργανα του σε μια μυστικιστική διάταξη γύρω του και τον μαύρο ξωτικό με τους κοντούς διδύμους φευγάτους.Δεν επιβιώνεις τις μέρες μας χωρίς να μάχεσαι καθημερινά ,ειδικά εδώ κάτω που δε φτάνει το φώς του ήλιου...Ο Πρίγκηπας Ντερέντιλ,μάλλον στη θέα του αίματος, έχασε τα μυαλά του και άρχισε να τον ξεσκίζει. Κατάλαβα αμέσως τις διαθέσεις των υπολοίπων και έτρεξα να τον σταματήσω, ίσως και να τον ηρεμήσω....πρέπει να τον σταματήσω, δεν είναι ο εαυτός του...μάταια, όσο πληγωνόταν, τοσο περισσότερο τον κατέβαλε η μανία. Ακόμα και στο τέλος προσπάθησα να τον επαναφέρω....Μέχρι που ήρθε ο βρωμιάρης ο ορκάς και του έκοψε το κεφάλι.ΩΡΑΙΑ!!!Ευκαιρία να ξεχαστώ. Γρήγορα μετάνιωσε την απόφαση του. Ίσως έπρεπε να γίνει νωρίτερα. Παίρνει 3.
Σιγά σιγά ξεκινήσαμε, κανένας χρόνος για ταφές και μεταμέλειες. Η μέρα κυλούσε σχετικά ήσυχα, εωσότου ο Μόρφιον εντόπισε ίχνη αραχνών...μεγάλων αραχνών σε μία διακλάδωση. Αποφασίσαμε να συνεχίσουμε την πορεία μας....από πίσω τους. Εδώ κάτω οι κίνδυνοι υπάρχουν παντού έτσι και αλλιώς. Λίγες στιγμές αργότερα γλιστρούσαμε στην είσοδο μιας σπηλιάς. Ιστοί αράχνης παντού και μια ομάδα σαλεμένων Όρκ να μπλοκάρουν την δίοδο μας. Το περιβάλλον μας βόλευε και παραμείναμε κρυμμένοι. Σε λίγες στιγμές ήμασταν έτοιμοι και ξεκίνησαν τα όργανα. Μέχρι να τους φτάσω με γέμισαν καινούριες πληγές οι αναθεματισμένοι αλλά οι υπόλοιποι τους ξεσκίζανε από ασφαλή απόσταση. Έφτασα στον ετοιμοθάνατο πλέον αρχηγό τους ίσα ίσα να του δώσω το αποχαιρετιστήριο χτύπημα...Παίρνει 5.Το τσεκούρι του ήταν κάτι που μου ταίριαζε σκέφτηκα και το άρπαξα αμέσως και γύρισα να προστατεύσω τον Στουλ που δεχόταν επίθεση από άγνωστο αντίπαλο. Στο θάνατο και του τελευταίου βρωμοΟρκα ,γρήγορα μαζευτήκαμε κοντά ψάχνοντας το νέο κίνδυνο.
Καμία ξεκούραση, καμία ανακούφιση."