15η του Αρτούριακ, 1485
Στο παρατημένο φυλάκιο οι συνταξιδιώτες μου φαίνονταν απασχολημένοι με την συλλογή του μεταλλεύματος, οι τελευταίες ημέρες είναι λίγο θολές, δεν είμαι ο εαυτός μου από τότε που την έχασα, οι κακουχίες σίγουρα δεν βοηθάνε. Ο Αντάκιορ μου έδωσε ένα περίεργο σκήπτρο που χρησιμοποιουν χρήστες μαγείας, δεν είμαι σίγουρος γιατι...μπορεί να έχει παρεξηγήσει την ικανότητα μου να βγάζω φώτα, δεν πρέπει να είμαι αχάριστος όμως, παίρνω ότι προσφέρεται.
Υπήρχαν διενέξεις σχετικά με το τι θα κάνουμε το μετάλλευμα, ίσως κρύβει μια μικρή περιουσία, ίσως είναι κατά κύριο μέρος απλά σαβούρα, οι ντούεργκαρ με την χαρακτηριστική τους απληστία ήθελαν τεράστια ποσοστά από την όποια πώληση χωρίς να συνεισφέρουν στην μεταφορά, ο Αίαντας έθεσε σωστά ότι δεν είμαστε για τέτοια με την Ιλβάρα και τους ακολούθους της να μας καταδιώκουν, πόσο μάλλον σε μια τόσο μειονεκτική συμφωνία. Για κάποιο λόγο ο Μόρφιον ήθελε να μιλήσω εγώ με τους ντούεργκαρ, μετά ο Aντάκιορ επέμενε να υπογράψουμε συμβόλαιο...επικράτησε ένας παραλογισμός μέχρι να διαπραγματευτεί ο Μόρφιον και να καταλήξουμε στο κουβάλημα του μεταλλεύματος καθώς η πλειοψηφία κατέληξε εκεί...
Όταν τέθηκε το θέμα του προορισμού ο Αντάκιορ πρότεινε την Blingdenstone, και έπρεπε να του υπενθυμίσουμε ότι στην απουσία του, η πόλη αυτή έχει καταστραφεί στα χέρια των ορκισμένων της Lolth, και σε τόσο κοντινή απόσταση από την Menzoberanzan, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα βρούμε περίπολα και πιθανότατα τον θάνατο μας, η μόνη ασφάλεια (έστω και υπό συνθήκες,) φαίνεται να είναι η Gracklstugh.
21η του Αρτούριακ 1485
Τρία καρότσια μετάλλευμα αποδείχθηκαν αρκετά εξουθενωτικά για το όλο και πιο συρρικνούμενο μας σύνολο, στο 6ήμερο ταξίδι προς την Gracklstugh, από την μία ήθελα να δηλώσω την διαφωνία μου για αυτή την επιχείρηση, από την άλλη έχουμε άμεση ανάγκη από εξοπλισμό και προμήθειες, κάτι που έχω μάθει με άσχημο τρόπο τόσα χρόνια.
Στην διαδρομή είδαμε ένα νέφος από faerzress να φωτίζει ένα ρηχό φαράγγι, οι νάνοι μας εξήγησαν ότι περνάμε από εδώ, τον δρόμο μας όμως διέκοψε ένα μεγάλο σώμα νερού. Υπό φυσιολογικές συνθήκες ίσως να επιλέγαμε άλλο δρόμο αλλά στην κατάστασή μας αυτό δεν ήταν εφικτό, για καλή μας τύχη τα υδρόφιλα Zurkhwood ήταν άφθονα στην ακτή και με συλλογική προσπάθεια καταφέραμε αν φτιάξουμε πρόχειρες σχεδίες για να διασχίσουμε το νερό, οι νάνοι προπορεύτηκαν μαζί με τον Αίαντα και τον Ζορντ στην άλλη σχεδία, οι υπόλοιποι ακολουθούσαμε πίσω, με την τελευταία σχεδία που επάνω είχε ενα καρότσι, τον Τζιμτζαρ και τον Μπούπιντο.
Στην μέση περίπου της διαδρομής, ο Μόρφιον εντόπισε 2 μεγάλες μορφές να κινούνται υποβρυχίως προς το μέρος μας, καθώς το έλεγε έστειλα τα φώτα μου στην επιφάνεια και το θέαμα έκανε το αίμα μου να παγώσει. Δύο πελώρια Scrags ερχόντουσαν με μεγάλη ταχύτητα προς τις σχεδίες, και στους λαιμούς τους φαίνονται παράξενα φυλακτά...τα scrags έχουν κοσμήματα όταν τα δωρίζει ένας αφέντης...
Κατευθείαν άρχισα να φωνάζω ώστε να καταφέρουμε να φύγουμε από το νερό. Ο πρώτος παφλασμός έφτασε πριν προλάβουμε να φτάσουμε την ακτή, καθώς άρχισαν να στοιχειώνουν τα αυτιά μου οι ήχοι από τα κόκαλα και την σάρκα του Μπούμπιντο καθώς τα έσκιζε και έσπαγε το scrag με τα δόντια του, δεν πρόλαβε καν να φωνάξει, ο Τζιμτζαρ βρισκόταν σε δυσμενή θεση, καθώς η σχεδία του εγγυημένα θα βυθιζόταν. Όταν αρχίσαμε να φτανουμε την ακτή ο Αίαντας πέταξε ενα σκοινί στον Τζιμτζαρ για να σωθεί, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, πάνω στον χαμό κάποιος φώναξε να τραβήξουμε τα καρότσια, αλλά γρήγορα καταλάβαμε ότι ήταν μάταιο αν θέλαμε να ξεφύγουμε από τα scrags.
Καθώς οι ντούεργκαρ τράπηκαν σε φυγή ο τζιμτζαρ μας εξπεληξε όλους καταφέροντας να φτάσει στην ακτή, ταυτόχρονα ο Αντάκιορ μας εξέπληξε με το να σηκώσει ένα κιβώτιο μεταλλεύματα το οποίο και κουβάλαγε παρά την εξουθένωσή του καθώς αρχίσαμε να τρέχουμε για τις ζωές μας. Τα scrags ήταν ακούραστα καθώς συνέχιζαν ασταμάτητα το κυνήγι τους, με κοφτές ματιές πίσω φαινόντουσαν τα ματια που είχαν κρεμασμένα στον λαιμό τους τα scrags καθώς μας ακολουθούσαν γουρλωμένα μαζί με τους φορείς τους. Σε κάποια στιγμή είδα τον εξουθενωμένο, φορτωμένο Αντάκιορ να με προσπερνάει, μέχρι που συνειδητοποίησα ότι ήμουν εγώ αυτός που δεν μπορούσε να ακολουθήσει την ομάδα....Σκέφτηκα ότι μάλλον, μετά από τόσα χρόνια στην αθλιότητα και την φυγή, ήρθε και η δικιά μου ώρα να ξαναδώ τους δικούς μου και να συναντηθώ με όλους τους υπολοίπους που χάθηκαν στην επίθεση της Chaulssin... Αλλά καθώς ετοιμαζόμουν να δεχτώ την άθλια μοίρα μου, ο Αίαντας ξαφνικά χίμηξε σαν το θηρίο επάνω στα scrags και η υπόλοιπη ομάδα σταμάτησε ακολουθώντας το παράδειγμά του...
Πλαισιωμένοι από σκελετούς και κατεστραμένα χτίσματα άρχισε η μάχη με τα scrags, μέσα στο χάος δεν βρίσκαμε τον Αντάκιορ αλλά δεν είχαμε χρόνο να τον ψάξουμε, οι ανάσες των scrags ήταν πάνω σε εμένα και στον Αίαντα. Αφού τον ευχαρίστησα που ήρθε να με σώσει τον ακούμπησα στον ώμο και εξαπέλυσα τα φώτα μου άλλη μια φορά, πιο δυνατά από ποτέ, κάνοντας τα κτήνη να λάμπουν φωτεινά, δίνοντας στους υπόλοιπους έναν ευκολότερο στόχο, "πολεμάμε δίπλα" είπα στον Αίαντα.
Αυτός ο θρίαμβος ήταν μικρός καθώς το ένα από τα δύο scrags μου έδειξε το σφάλμα μου όταν έπεσε καταπάνω μου με νύχια και με δόντια, ρίχνοντας με αιμόφυρτο στο έδαφος. Θυμάμαι να ανοίγω τα μάτια μου καθώς η φωνή του Ζορντ ηχεί με μια διαπεραστική χροιά, αμέσως σηκώθηκα και απομακρύνθηκα, καθώς τα βέλη του Μόρφιον έσκιζαν τον αέρα και οι κραυγές του Ααντα γέμιζαν το σπήλαιο μαζί με τις εκπνοές του Τζιμτζαρ ο οποίος μαχαίρωνε τα κτήνη αποφεύγοντας τις επιθέσεις τους. Ακόμα κανένα σημάδι του Αντάκιορ, όμως, κάτι ήταν λάθος, όσο και να προσπαθούσα τα βέλη μου δεν έβρισκαν τον στόχο τους.. ίσως ήταν η εξάντληση, ίσως ήταν το καταραμένο αυτό μέρος. Καθώς η απελπισμένη αναμέτρηση συνεχίζεται, μια απόκοσμη κραυγή μας παγώνει το αίμα, ο Αντάκιορ έρχεται τρέχοντας από το πουθενά και καταπόδας ένα φρικτό εφιαλτικό πλάσμα να τον ακολουθεί, ένας δαίμονας.
Πάνω στην απελπισία μου, έπιασα το σκήπτρο αντί για το ξίφος μου και ξαφνικά είδα μαγικές ριπές να βγαίνουν από την βαλλίστρα μου. Σίγουρα αυτό είναι σημάδι από την Dark Maiden, αλλά τα πράγματα έγιναν μόνο χειρότερα έπειτα από εκείνο το σημείο, παρά την νέα μαγεία και τις κατάρες μου εξακολουθούσα να μην μπορώ να χτυπήσω τους εχθρούς, ο Ζορντ και ο Αντάκιορ εξαντλούσαν τα ξόρκια τους, και ακόμα και όταν το ένα από τα δύο scrags σκοτώθηκε,ο Αίαντας έπεσε λίγο μετά. Όταν το 2ο scrag επιτέθηκε στον δαίμονα, πίστεψα ότι τώρα είναι η ευκαιρία μας να φύγουμε καθώς το ένα κτήνος απασχολεί το άλλο. ο Ζορντ έδωσε μια τελευταία προσευχή για να σηκωθεί ο Αίαντας λέγοντάς του "Καλή τύχη". Εκεί που πηγαίναμε να φύγουμε όμως, ο Αντακιορ και ο Αίαντας μέσα στην θολούρα της οργής του έκαναν κάτι παράξενο καθώς επιτέθηκαν στο scrag που πάλευε με τον δαίμονα. Το scrag εν τέλει σκοτώθηκε αλλά ο δαίμονας μετά στράφηκε προς τα εμάς, καθώς προσπαθούσαμε να αποφύγουμε τα νύχια του απελπισμένα. Τα βέλη του Μόρφιον όμως που είχαν τρυπήσει σχεδόν αμέτρητες φορές τους εχθρούς μας είχαν κάνει την δουλειά τους, παρά την απελπισία μας οι εχθροί μας κείτονταν νεκροί...αλλά μόλις είχαμε λίγα δευτερόλεπτα να πάρουμε μια ανάσα είδαμε ότι ο Αίανατας δεν αναπνέει, τρέξαμε πάνω του μήπως προλάβουμε να κάνουμε κάτι, αλλά ήταν πλέον αργά, η ψυχή του είχε αφήσει το σώμα του.
Όλα είναι θολά από αυτο το σημείο και μετά, θυμάμαι ο Αντακιορ να μας πηγαίνει σε ένα περίεργο μπλε φως, να αγγίζει τον Αίαντα, θυμάμαι να νιώθω κάτι, αλλά ο Αίαντας παρέμεινε ακίνητος. Υπήρχαν σκέψεις στο μυαλό μου "που είχε χαθεί ο Αντάκιορ? πως βρήκε το μπλε φως ? από που ήρθε ο δαίμονας?" άλλα τις έβαλα στην άκρη γιατί για άλλη μια φορά η ιστορία επαναλαμβανόταν, έρχονται εχθροί, τρεπόμαστε σε φυγή και σταδιακά πέφτουμε ένας ένας, αν είναι όπως τις άλλες φορές, λογικά θα μείνω πάλι μόνος μου, ίσως είμαι καταραμένος...
Βοήθησα τον Ζορντ να θάψουμε τον Αίαντα και του πρόσφερα και εγώ μια προσευχή, δεν γνωρίζω τους Θεούς του Αίαντα, αλλά θα προσφέρω το όπλο που χρησιμοποίησε στην Dark Maiden ώστε να οδηγήσει την ψυχή του στους κόσμους των αθάνατων μαχητών...
Καθώς προσπαθούσαμε να ανασυγκροτηθούμε, ακούγεται ένας θόρυβος, αρχικά νόμιζα ότι ήταν ο Αντάκιορ που σήκωνε το κιβώτιο με τα μεταλλεύματα που διέσωσε, αλλά συνειδητοποίησα ότι έρχεται από το μπλε φως το οποίο λάμπει και δονείται με ενέργεια...
Από την μαγεία μία μυστηριώδης θηλυκή φιγούρα εμφανίζεται...ίσως ήρθε από πάνω να μας τιμωρήσει, ή ίσως αυτή η σκοτεινή παρουσία να είναι όσο παγιδευμένη όσο εμείς...