Όσοι ξέρουν να διαβάζουν gnomish διαβάζουν τα παρακάτω:
"23η μέρα του Αλτούριακ (Alturiak), 1485"
[…]
Λίγες στιγμές αφότου ξύπνησα από την θεϊκή ενέργεια του Τράμενορ και καθώς προσπαθούσα να καθαρίσω το βλέμμα μου μάζες μαύρης λάσπης ανακατεύονταν με το κρύο σκοτεινό νερό που γέμιζε τον χώρο! Προσπαθώντας να μείνω όρθιος ρωτώ «τι έγινε; Έχουμε το πολύ 4 ώρες να βρούμε διέξοδο» ...(από αυτόν τον υγρό σκοτεινό τάφο που ίσως γίνει το τελευταίο μας σπίτι!) ήθελα να πω αλλά κρατήθηκα γιατί ξέρω ότι το ηθικό έπρεπε να μείνει υψηλό!
Προχωρώντας σε αυτούς τους σκοτεινούς, παράλληλους διαδρόμους η Λαίδη Ιβραίην βρίσκει μια πόρτα!
(Άραγε την γλιτώσαμε; Σκέφτηκα, σέρνοντας το πολύτιμο κασελάκι που περιέχει τα μελλοντικά συστατικά για τα ξόρκια μου)
Δυστυχώς το δωμάτιο που βρήκαμε ήταν αδιέξοδο! Δαιμονικό! Με αγάλματα αφιερωμένα στον δαιμονικό δημιουργό των λασπωμάτων. Το είπα στην Ιβραίην! Τα μάτια της άλλαξαν, το βλέμμα της πάγωσε! Εκείνη την ώρα σαν να το ένιωσαν και τα κρυμμένα λασπώματα στο δωμάτιο, ρευστοποιήθηκαν και άρχισαν να κινούνται απειλητικά εναντίον μας!
Μέσα στο δωμάτιο εγώ, ο Τζίμτζαρ, ο Μόρφιον και η Ιβραίην. Δίνω όλη μου την ενέργεια για να τα σκοτώσουμε. Ο Τζίμτζαρ πέφτει στην μάχη και ο Μόρφιον πηγαίνει στα σκοτεινά έξω από το δωμάτιο αλλά ακολουθούν δυο λασπώματα.
Αφού σκοτώνω ένα εγώ και το άλλο η Ιβραίην, ακούω μεγάλο χαμό έξω από το δωμάτιο!
Πρέπει να γίνετε κάτι πολύ σοβαρό σκέφτομαι και κρυφοκοιτώ από την πόρτα!
Βλέπω τον Μόνγκαρ και τον Τζίμτζαρ νεκρούς όταν ένα τεράστιο λάσπωμα, σαν αυτό που πήγε να με σκοτώσει πριν, ορμά στους συνταξιδιώτες μου!
Αρχίζω να ψέλνω και καμπάνες θανάτου αντηχούν σε όλο τον χώρο που είμαστε! Ο Μόρφιον ξυπνά ακόμη ένα λάσπωμα και εκεί μου κόπηκαν τα πόδια..
Βέλη πετάγονται από δίπλα μου, καράβια πέφτουν στα λασπώματα, καμπάνες του θανάτου χτυπούν, πύρινα βέλη πηγαινοέρχονται!
Τα βέλη του Μόρφιον καταφέρνουν το τελικό χτύπημα στο ένα λάσπωμα αλλά η Λαίδη Ιβραίην έχει πέσει αναίσθητη καθώς ένα από αυτά έρχεται καταπάνω μου. Ασυναίσθητα, ξαναζώντας την προηγούμενη φορά που το είδα δίπλα μου, λέω μια μαγική λέξη και τηλεμεταφέρομαι πίσω από την Ιβραίην που βλέπω ότι τώρα ευτυχώς έχει συνέλθει!
Μετά από πολλές καμπάνες και καράβια, τα φανταστικά βέλη του Μόρφιον τελείωσαν και πάλι την δουλειά!
Ψάχνοντας τον χώρο βρίσκουμε μέσα στο σιντριβάνι ένα μαγικό σπαθί και χρυσά και ασημένια νομίσματα που βγάζω χρησιμοποιώντας το μαγικό μου χέρι. Το σπαθί σίγουρα είναι άψογο για την Ιβραίην!
Το νερό ξεκίνησε να ανεβαίνει επιθετικά! Η Λαίδη Ιβραίην νομίζει ότι βρήκε μια διέξοδο από το ταβάνι της πλημμυρισμένης σπηλιάς. Ο Μόρφιον βρήκε μια διέξοδο στο ταβάνι και με ένα σχοινί ανέβηκε και χάθηκε μέσα στο νερό. Εγώ ανέβηκα πάνω στον Ζόρντ μαζί με το κασελάκι μου, και ετοιμαστήκαμε για διαφυγή. Όσο το νερό συνέχιζε να πλημμυρίζει ορμητικά τον χώρο συνειδητοποίησα ότι ακόμη κι αν τα καταφέρει ο Μόρφιον κάποια πράγματα όπως το καημένο ζωντανό αναγκαστικά θα μείνουν πίσω! Θα είμαστε όμως εμείς ζωντανοί για να διηγηθούμε την ιστορία τους! Η Λαίδη φωνάζει ελάτε, ο Μόρφιον κάνει σινιάλο με το σκοινί, βρήκε διέξοδο.
Στιγμές μετά βγήκαμε στην επιφάνεια ένας ποταμού σε μια τεράστια σπηλιά! Ευτυχώς γλιτώσαμε σκέφτηκα.
Γλιτώσαμε όμως πραγματικά; Μετά από τόση προσπάθεια πάλι κατέληξα στην υγρή παγίδα του τόπου μου; Άραγε θα σωθούμε;
Βγαίνοντας στην ακτή ξεκουραστήκαμε αφού πρώτα ο Μόρφιον βρήκε φαγητό... κράτησα την τελευταία σκοπιά. Ξεκουράστηκα μεν αλλά νιώθω ακόμη πολύ κουρασμένος
"24η μέρα του Αλτούριακ (Alturiak), 1485"
Πέρασε μια μέρα περπάτημα χωρίς να γίνει κάτι σημαντικό. Σήμερα θα ξεκουραστώ καλά. Είμαι σίγουρος.
"25η μέρα του Αλτούριακ (Alturiak), 1485"
Νοιώθω πιο ξεκούραστος από ποτέ!
Μετά από λίγο περπάτημα φτάσαμε στις όχθες της σκοτεινής λίμνης. Το φως χάνετε μυστηριωδώς στα πρώτα μέτρα βάθους τής. Είναι από τα πιο επικίνδυνα μέρη αλλά ευτυχώς όσες φορές την έχω περάσει όλα πήγαν καλά!
Ο Φρέγκβαργουολ φωνάζει τον Μόρφιον κι αρχίζουν να ξεθάβουν μια βάρκα από την όχθη. Γκρίνιαξε λίγο στην αρχή αλλά τον έπεισε να βοηθήσει...
Επιβιβαστήκαμε στην μικρή βαρκούλα. Απόκοσμη μούχλα και υγρασία έβγαινε από την επιφάνεια της λίμνης! Ξαφνικά βλέπουμε ένα καράβι αρκετά μεγάλο να πλέει. Αρχικά φαινόταν άδειο! Διαβάζω το μαγικό ξόρκι εύρεσης μαγείας καθώς η Ιβραίην προσεύχεται να διαισθανθεί κακά πλάσματα!
Το καράβι φαινόταν ακυβέρνητο. Πρόσταξα τον Ντούεργκαρ να πάει μπροστά στο πλοίο σε περίπτωση που είναι νάνων ώστε να μην μας κάνουν κακό.
Ξαφνικά το πλοίο άλλαξε κατεύθυνση και έρχεται προς τα εμάς! Τελικά είναι παγίδα όπως σοφά είχαμε σκεφτεί.
Με την άριστη όραση μου βλέπω δυο Ντούεργκαρ πάνω στο πλοίο να μας σημαδεύουν με ακόντια! Αφού ενημέρωσα τους συνταξιδιώτες μου κάναμε κουπί προς το πλοίο και ρίχνω το πρώτο πυροβέλος μου στον κοντινότερο.
Τότε ξεκίνησε η μάχη ξανά! (ΞΑΝΑ!! Άραγε για πόσο ακόμη;)
Φτάνοντας κοντά ξεκινάμε πάλι από την αρχή!
Καμπάνες θανάτου, βέλη και καράβια πέφτουν το ένα μετά το άλλο!
Ξαφνικά ο Φρέγκβαργουολ φωνάζει "τώραααα" και αρχίζει να μας επιτεθείτε! (Έπρεπε να τους φάμε σκέφτηκα όταν τους βρήκαμε... τώρα είναι αργά!)
Ένα ακόντιο δεμένο με ένα σχοινί καρφώνει την Ιβραίην!
Ο Ζόρντ τον κλωτσά κάτω από την βάρκα! Λογικά θα βουλιάξει σκέφτομαι!
Βγαίνουν περισσότεροι νάνοι και γιγαντώνουν με την μαγική τέχνη της φυλής τους πάνω στο κατάστρωμα!
Δυο βόμβες έσκασαν πάνω στο μικρό βαρκάκι μας και το κατέστρεψαν! Όλοι τρέχουν να ανέβουν στο πλοίο με το σχοινί καθώς βουλιάζει!
Τρέχω προς τον Ζόρντ, βάζω το χέρι μου στα πράγματα και παίρνω ένα μικρό πετράδι πριν τηλεμεταφερθώ πάνω στο κατάστρωμα!
Μόλις είμαι σίγουρος ότι πατάω καλά, σπάω το πετράδι και από μέσα του ξεπηδά ένα τεράστιο στοιχειό του νερού! Αφού του δίνω της κατάλληλες εντολές να επιτεθεί σε όλους τους εχθρούς εκτός από του συμμάχους μας, μπαίνουμε σε μια μάχη ξανά με όλο μας το είναι και την πολύτιμη βοήθεια του νεροπλάσματος!
Όλοι πέθαναν! Χμμ εκτός από έναν! Τον είδα στο τέλος να κρύβεται και να παραδίνετε, αλλά δεν παίρνουμε αιχμάλωτους. Οποίος μας αντιστέκεται πεθαίνει! Δίνω εντολή στο νερόπλασμα και τρέχει πάνω του και τον αποτελειώνει!
Αποκτήσαμε μέσων! Σκεφτόμαστε όλοι! Ειδικά ο Ζόρντ που είναι ναυτικός! Πρέπει να βρούμε χάρτες μας λέει για να πλοηγηθούμε στην λίμνη! Αφού έκατσε πάνω να σταματήσει το πλοίο του άφησα το νεροπλασμα για φρουρό!
Στην αναζήτησή μας βρήκαμε νομίσματα και έναν χάρτη θησαυρού ενός τύμβου που είναι στην λίμνη, και Κρυμμένο σε ένα κασελάκι (παραλίγο να με δηλητηριάσει μια κρυμμένη βελόνα του) στο δωμάτιο του καπετάνιου που είχε μέσα μια σφαίρα κατεύθυνσης!
Τώρα έχουμε όλα τα μέσα σκεφτόμαστε! Και ένα νέο πλοίο!
Ευτυχώς ο τύμβος είναι στον δρόμο μας για την πόλη των Λεπίδων άρα ίσως να φτάσουμε με περισσότερα αντικείμενα και πώληση και ανταλλαγή...
Θα φτάσουμε όμως; Η κρύβει κι αλλά μυστικά η σκοτεινή λίμνη;