Επεισόδιο 1: Το Ελτουρέλ εχάθει, το Ελτουρέλ μας πάει

"Εξιστορεί η Γκόρια Ουρονυχιά"

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ «ΜΑΥΡΟΣ ΟΝΥΧΑΣ»

ΑΥΤΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΧΕΙ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΚΑΤΑΓΡΑΨΩ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΑΔΩΣΩ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ Η ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΧΑΘΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΑ ΤΟ ΒΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΗΜΕΡΑ ΠΡΩΤΗ

1η του Μάρπενοθ 1492

Πρωί
Σήμερα έχουμε την πρώτη συνάντηση με τα μέλη που μάζεψα προκειμένου να τους ενημερώσω για την αποστολή μου. Όσα πρέπει να γνωρίζουν. Ελπίζω η ύπαρξη του Μομφεράτου να μην φέρει διχασμό στην ομάδα . Εάν και όλοι υποπτευόμαστε την οικογένεια του στην πύλη της Μπαλντουρ είναι αναγκαίο κακό να τον χρησιμοποιήσω. Δεν θα ήθελα να μάθω τι έχει τάξει το τάγμα σε αυτόν

Βράδυ
Όπως υποπτευόμουν η συνάντηση ήταν περίεργη. Επίσης ο Ανγκους δεν εμφανίστηκε. Ίσως τον πέτυχουμε άλλη μέρα εδώ είτε στην Μπαλντουρ. Στην ταβέρνα Ο σύνδεσμος μου στην πόλη μας ενημέρωσε για το που χάθηκαν τα μέλη . Είχαν θεαθεί στην περιοχή του λιμανιού κοντά στο πανδοχείο που μισθώνει το τάγμα. Υπάρχει ένα πλοίο που λειτουργεί σαν χαρτοπαιχτική λέσχη . Όμως κρυβόταν κάτι άλλο πίσω από αυτό που θα αναφερθώ σύντομα.
Βγαίνοντας από την ταβέρνα δεχθήκαμε επίθεση από την αίρεση των τριών νέκρων. Αυτός ο ηλίθιος ο κορακομορφος δεν δέχεται να καταλάβει ότι η αδελφή του πέθανε από ατύχημα. Όμως με την βοήθεια της ομάδας καταφέραμε και τους αντιμετωπίσαμε.

Φεύγοντας εντοπίσαμε το πλοίο οπού πήγαμε και βρεθήκαμε με τον Καπετάν Βασιλά ο οποίος εφάρμοζε την εξής τακτική. Έπαιρνε μέλη του τάγματος τους έριχνε υπνωτική ουσία στο ποτό και τους έδινε σε μια γυναικά έναντι αμοιβής. Αυτές τις πληροφορίες τις αντάλλαξε με την ζωή του καθώς παρατήρησα ότι τα μέλη του πληρώματος φορούσαν διαφορά από τον εξοπλισμό μας. Στην αρχή πίστευε ότι θα μας είχε αλλά υστέρα από μια επίθεση μου μου τα αποκάλυψε όλα. Συνεννοηθήκαμε να πάμε με τον Μομφεράτο σαν τα επόμενα θύματα και στείλαμε τους άλλους δυο στο πανδοχείο. Ίσως να μην ήταν καλή στρατηγική αλλά έπρεπε να μάθω που πηγαίνουν τα μέλη .
Μας έβαλαν χειροπέδες και μου έδωσαν το κλειδί. Μπήκαμε σε μια αμαξά με μια περίεργη τύπισσα με μάσκα. Έλεγε κάποια πράγματα και μας έκανε κάποιες γρατζουνιές . Ήθελε να μας φοβίσει. Δεν θα ήμουν σε αυτήν την αποστολή εάν φοβόμουν. Αφού φτάσαμε σε κάτι ερείπια μας έβαλαν σε ένα δωμάτιο. Εμείς λύσαμε τις χειροπέδες και εφόσον βρήκαμε τον στόχο αποφασίσαμε να φύγουμε για να έρθουμε με τους υπολοίπους. Ακουστήκαν κάποια κλάματα από τον χώρο που μας αφήσαν. Ενώ ήθελα να τους βοηθήσω ήξερα ότι δεν θα μπορούσαμε να το καταφέρουμε. Δραπετεύσαμε με μια αμαξά που ήρθε εκείνη την στιγμή. Και επιστρέψαμε στο πανδοχείο.
Πήγαμε στο δωμάτιο που πληρώνει το τάγμα και βρήκαμε άθικτα τα σακίδια των μελών του τάγματος. Σκέφτηκα και νοικιάσαμε το δωμάτιο διπλά σε περίπτωση που κάποιος μας επιτεθεί. Την νύχτα δεν έγινε τίποτα. Όμως την ημέρα έγινε κάτι που θα έπρεπε να μας ανησυχεί.. Όλα τα πλάσματα θα πρέπει να μας ανησυχεί . Κεραυνοί χτυπούσανε μανιωδώς τον σύντροφο την σφαίρα που φωτίζει το Ελτουρελ. Ο οποίος Σύντροφος άρχιζε να χάνει το φως του. Και άρχισε να ρίχνει κεραυνούς σε όλη την πόλη . Σηκωθήκαμε γρηγορά και φύγαμε το συντομότερο από την πόλη . Σε λίγα λεπτά…. Η πόλη του Ελτουρελ….Δεν υπήρχε πια . Μόνο ένας κρατήρας….

Φεύγοντας προς την πύλη του Μπαλντουρ μαζέψαμε κάποιους προσφυγές . Μεταξύ τους έλεγαν διάφορες φήμες .. Κάτι για δράκους , κάτι για ο σύντροφος μετέφερε το Eλτουρελ στο Οχυρό του αιωνίου ηλίου.

Κατά την γνώμη μου μπορεί να ελλοχεύει μεγάλος κίνδυνος . Όπως πριν λίγα χρονιά με την αίρεση του Δράκου. Ευτυχώς τότε μια ομάδα κατάφερε και εξόρισε την Τιαματ.

Ελπίζω ο Ανγκους να μην ήταν στο Ελτρουρελ. Ίσως να καθυστέρησε τόσο να έρθει και να είναι ακόμα ζωντανός.

Back to blog