"Όπως τα αφηγείται η Γκόρια Ουρονύχα της Δρουδαχίας των Ευλυγιστρώνων"
Έχουν περάσει πέντε εβδομάδες από τότε που γυρίσαμε από την Αορνο και καταστρέψαμε την έπαυλη των Μοντερκαι . Και θυμήθηκα ότι είχα παρατήσει το ημερολόγιο της αποστολής . Το είχα παρατήσει καθώς στην Αορνο το ηθικό μας έπεφτε μέρα με την ημέρα .. Χάσαμε συμμάχους, χάσαμε συγγενείς χάσαμε φίλους. Όμως καταφέραμε και εκδικηθήκαμε. Εκδικηθήκαμε τις χαμένες ψυχες . Καταφέραμε με την Ζάριελ όπου επέστρεψε στην αγγελική της μορφή να επιστρέψουμε το Ελτουρέλ εκει που έπρεπε. Όμως όταν μια αποστολή τελειώνει ξεκινάει μια άλλη . Οι μέρες μου ηταν μετρημένες στην Baldur. Ο λόγος είναι η παραίτηση μου από το τάγμα της φλεγόμενης γροθιάς. Για τον οποίο είναι δυο οι αιτίες. Ο πρώτος είναι ότι αντάλλαξα τα καθήκοντα μου με τις πληροφορίες από την Εννιαδάχτυλη για την κλεψύδρα που μου ανέθεσε να βρω ο Τεμπους. Ο δεύτερος λόγος είναι η σαπίλα που υπάρχει στην πολιτική και εμπόδιζε το τάγμα να κάνει την δουλειά του. Αλλιώς η Εννιαδάχτυλη δεν θα υπήρχε ακόμα . Ήξερα λοιπόν ότι έπρεπε να σταματήσω να υπηρετώ το τάγμα .
Ήμουν τότε έτοιμη να πω στους φίλους μου για την αποστολή μου όταν είδα ένα όνειρο που μπορεί να είναι και όραμα. Μπορεί όμως να είναι και παιχνίδι του μυαλού. Με είδα αιμόφυρτη σε ένα πεδίο μάχης. Γύρω μου δεν ήταν κανένας από τους δρουδάχες . Θολές φιγούρες να παλεύουν γύρω μου και ένα χέρι να μου προσφέρεται να πολεμήσω. Οπότε το πήρα σαν μήνυμα ότι δεν έπρεπε να φέρω τους φίλους μου σε αυτήν την αποστολή. Όμως δεν γινόταν να μην περάσω κάποιες στιγμές μαζί τους . Έτσι λοιπόν πήγα εκεί που ήταν η έπαυλη του Μαντορκαι που τώρα χτίζεται ο Ναός της Σούνη και είδα για άλλη μια φορά τον Μομφερατο με τον Μάλικ να τσακώνονται για τα σχέδια και να έχουν ζαλίσει τον Άνγκους που βοηθούσε στην κατασκευή. Τον Τυράναξ τον είδα σε ένα κοντινο φρούριο της Φλεγόμενης Γροθιάς . Είχε αποφασίσει να μείνει για λίγο καιρό στην Μπαλντουρ και εγγυήθηκα στον Δούκα Ρειβενγκαρντ να τον χρησιμοποιήσουνε σαν μισθοφόρο για διάφορα θέματα της πόλης. Όπως παίζουν διάφοροι βρώμικα ετσι θα παίζει και η τάξη. Το τελευταίο μου βράδυ ήπιαμε μια μπύρα στην Ταβέρνα του Ξωτικοτράγουδου και μάλιστα στο ίδιο τραπέζι που τους τα είχα ψάλει επειδή δεν με ενημέρωναν για ότι έκαναν. Ακόμα δεν ξέρω γιατί ο Μάλικ κατέσφαξε τον άλλον στους υπονόμους που ζητούσε βοήθεια. Ήπιαμε γελάσαμε και χαιρετηθήκαμε .Τους ενημέρωσα ότι θα πήγαινα για λίγο στο Λαμπαδόκαστρο για να επισκεφθώ την Συλβίρα Σαβίκας . Δεν ξέρω ένα θα τους ξαναδώ αλλά δεν ήθελα να ανησυχούν για μένα
Εάν πέσει σε κάποιον το ημερολόγιο της αποστολής θα παρατηρήσει ότι πλέον έγινε προσωπικό μου ημερολόγιο. Γι’ αυτό και δεν το παρέδωσα ποτέ στο Τάγμα. Είναι οι αναμνήσεις μου. Από αυτό θα θυμάμαι τον Μαλικ , τον Μομφεράτο, τον Ανγκους, τον Τυραναξ και τον Αλουκάρδιο (που όσο και να μας ζάλιζε ο Τυράναξ δεν θα μου λείψει) , τον Ελνορίλ ,την Αμάλθεια και τον Αχιλλέα. Όσοι πολέμησαν πλάι μου. Στο Λαμπαδόκαστρο όντως πήγα και αφού μίλησα με την Σαβίκας για την κλεψύδρα της είπα εάν ήξερε τίποτα για την Αμάλθεια εάν κατάφερε να γλυτώσει από την Αορνο , εάν ειχε νέα της . Το μόνο που μου είπε είναι ότι απλά πρέπει να κοιτάω στις σκιές και μπορεί να την δω. Επόμενος στόχος είναι να αφήσω το κειμήλιο του Τεμπους στον Ναό της Waterdeep και μετά να κινηθώ προς Neverwinter όπου εκεί είναι ο επόμενος στόχος μου . Να βρω κάτι που θα με βοηθήσει να βρω την κλεψύδρα . Ένα μενταγιόν που θα με βοηθήσει να την βρω.
Οπότε εσυ αναγνώστη που θα πάρεις το ημερολόγιο μου από το άψυχο μου σώμα θα σε αφήσω με αυτό το μήνυμα .
Μάλικ Αμαϊλ ,Αμάλθεια Γοργή, Άνγκους Φλογαμόνης, Ελνορίλ Αυγερινός, Τυραναξ , Αλουκάρδιος Ραθμαλόκης, Αχιλλέας, Μομφεράτος Μάντορκαϊ και Γκόρια Ουρονύχα. Είμαστε ευλιγιστρώνες . Μα είμαστε και δρουδάχες. Οπότε να είσαι σίγουρος ότι οι Δρουδάχες θα με επαναφέρουν στην ζωή. Και θα σε βρούμε. Γιατί έχεις κάτι που δεν σου ανήκει
