Όπως τα Αφηγείται ο Σταγκ, Δρυίδης των Άστρων
"Αναγκασμένοι να παλέψουμε για τη ζωη μας, καλεστήκαμε να αναμετρηθούμε με το παρελθόν του Avgel καθώς ο γεροδεμένος Brandon και το Βάμμα της Κερασιάς κατέφθασαν για να ιοσοφαρίσουν την ατίμωση του επικεφαλή τους, τον Falcon, από τον λωποδύτη ξωτικό της παρέας μας.
Η αψιμαχία ξεκίνησε αμέσως με τη ζυγαριά να γέρνει επικίνδυνα στο μέρος των αντιπάλων μας και βρεθήκαμε στριμωγμένοι όσο ο Brandon αναφώνησε " για την τιμή της Maylan". Τη στιγμή πριν το απόλυτο μηδέν ωστόσο, ένα μαυροφορεμένο tiefling πήδηξε από το παράθυρο του ανεμόμυλου της Adabra ως από μηχανής Θεός και τάχθηκε μυστηριωδώς στο πλευρό μας. Με μια σειρά καίρεων χτυπημάτων, όντας 5 απέναντι σε 4 πλέον, η νίκη φάνταζε όλο και πιο κοντά. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζαμε. Με έναν εκκωφαντικό θόρυβο, ο Brandon προκάλεσε τον ερχομό του manticore που εξοπολύθηκε εναντίον όλων μας από τους αιθέρες - παρότι καταφέραμε να λήξουμε τον Brandon, ο Stag και ο Al έπεσαν από τις αλλεπάλληλες επιθέσεις του οργισμένου κτήνους όσο οι υπόλοιποι διασκορπίστηκαν για να αποπροσανατολίσουν το manticore. Ίσως όμως να χρειαζόμασταν το ένστικτο του φόβου για να πρυτανεύσουμε, καθώς ο Gray σταθεροποίησε τον αναίσθητο Al και ο Avgel δωροδόκησε το manticore με μία υπόσχεση φαγητού από το νεκρό σώμα του Brandon - έτσι, καταφέραμε να μπούμε εντός του πετρόμυλου όσο το manticore τελείωσε το γεύμα του και άρχισε να σπάει την πόρτα της Adabra για να κορέσει την όρεξη του και με τα δικά μας σώματα.
Το οξυδερκές μυαλό του Avgel επικράτησε ξανά ,πέρα από την ένταση, καθώς κατάφερε να τυφλώσει το ιπτάμενο θηρίο με το Wand of Pyrotechnics που πήραμε από το Γνωμικόκηπο. Έχοντας το προνόμιο της επιβίωσης, μαζέψαμε κάποιες από τις δυνάμεις μας επισκευάζοντας το σπίτι της Adabra και κερδίζοντας την σχετική εμπιστοσύνη της. Μετά από μια σύντομη κουβέντα ανακαλύψαμε πως ο μεγάλος λευκός δράκος τάραξε το περιβάλλον του manticore και γι αυτό εκείνο εξαγριώθηκε, όσο το νέο μέλος της ομάδας μας,ο Nephlius, αποκάλυψε πως ήταν και αυτός μέλος της ομάδας που απήγαγε τη μικρή αδερφή του Al,την Maylan - γεγονός που πυροδότησε το ταξίδι του Al ως adventurer και έδωσε πνοή στο σκοτάδι που τον περιβάλλει έκτοτε. Με την ατμόσφαιρα σαφώς ηλεκτρισμένη, σχεδόν είδαμε τον Al να εκσφενδονίζει μία ριπή σκουρόχρωμων σπαθιών στον αυτουργό της απαιχθούς (για αυτόν) απαγωγής - η ανάγκη για πληροφορίες υπερέσχισε ωστόσο και αυτές ακριβώς απετήσαμε.
Η αλήθεια αποκαλύφθηκε γρήγορα και έτσι μάθαμε πως ο εγκέφαλος της επιχείρησης δεν ήταν άλλος παρά ο αδερφής της ανήλικης Maylan και του Al καθώς και πως αυτό ήταν το πρώτο βήμα στο μυστηριώδες του σχέδιο. Τίποτα όμως δεν εξιλέωνε τον ίδιον τον Nephlius ,ο οποίος πέρα των κατηγοριών που ύψωσε ο Al απάντησε ρηξικέλευθα ότι όλο αυτό ήταν μια δουλειά που τελείωσε δια παντός για αυτόν και τίποτα παραπάνω - δηλώνοντας ακόμα πώς τα ίχνη τούς οδεύουν στην πόλη του Waterdeep. Αποκαρδιωμένος από όλα αυτά,ο Al άνοιξε ένα γράμμα που είχε στην κατοχή του ο Brandon και μετά εκπλήξεως του μας διηγήθηκε λόγια λατρείας και προσμονής προς εκείνον από τη μικρή Maylan - αρρωστημένο εάν σκεφτεί κανείς το απελπιστικά νεαρό της ηλικίας της. Κάθε σχέδιο στον καιρό του ωστόσο,μιας που για την ώρα προέχει η αναμέτρηση με το θηριώδες manticore και καθώς ο Nephlius έχει ήδη αποδειχτεί χρήσιμος στη μάχη, κρίναμε σωστό να μας συνοδεύσει για το εγγύς διάστημα για να αυξήσουμε τις πιθανότητες επιβίωσης μας - με την απειλή πως με το πρώτο παραστράτημα θα συναντήσει τις αιχμές των συνολικών μας όπλων, αντί για τη μεμονωμένη λεπίδα του Al.
Έτσι,με άλλον έναν προσωρινό (και δυνητικά επίφοβο) σύμμαχο, περπατήσαμε μέχρι την πλησιέστερη συστάδα δέντρων εξοπλισμένοι με μαγικά φίλτρα φωτιάς απο την Adabra και μείναμε να αναμένουμε την εμφάνιση του manticore. Οι φυλλωσιές δεν άργησαν να παραμερίσουν απότομα, σαν από αποτέλεσμα μιας μεγάλης μάζας που ζυγίζεται πάνω τους. Με ατσάλινα νεύρα και τα όπλα σφιγμένα στα χέρια μας, ξεκινήσαμε την ενέδρα για να αντικρίσουμε ένα πελώριο ερπετόμορφο κτήνος με γιγάντια λευκά φτερά και πύρινα μάτια. Ο μεγάλος λευκός δράκος, αντί για το manticore, ζυγίασε απειλητικά προς το μέρος και εμείς μείναμε σχεδόν απολιθωμένοι από το φόβο να κοιτάζουμε τον επικείμενο θάνατο μας στα μάτια."
