Ευτυχώς καταφέραμε να φάμε αυτόν το σκληρό καριόλη το Θανατρόλ. Στη σπηλιά του κι ενώ ψάχναμε για παγίδες ακούσαμε ήχους μάχης. Τι άλλο θα παιχτεί σκέφτηκα; Ξαφνικά, στη σπηλιά μπήκε ένας δρακόντειος με πανοπλία και μπλε κάπα. Μας είπε ότι τον λένε Άστορ και κρατούσε ένα κεφάλι ανθρώπινο στο χέρι. Μας είπε ότι είναι το κόκκινο ελάφι και απογοητεύτηκα κάπως που το ελάφι που μας έλεγε ότι αναζητούσε ο Dante δεν είναι ζώο. Είχα σκεφτεί πολλούς τρόπους να το φάμε. Τόσες μέρες είμαι χορτάτος μεν από τα good berries αλλά και η γεύση ενός καλού γεύματος δε θα με χαλούσε. Στη πρώτη ταβέρνα που θα βρω δεν θα την κάνω εύκολα από εκεί μέσα. Μαζί του έχει και το σατανικό παιχνίδι που είχα κλέψει από το γνωμικό. Τυχερός είμαι που δεν ενεργοποιήθηκε στα χέρια μου.
Σταθήκαμε όλοι πάνω από το Θανοτρόλ και προσπαθούμε να δούμε τι μπορούμε να πάρουμε μα δεν το είχαμε κ πολύ με αυτή τη τέχνη. Τα αστεία του Daggen έδιναν κ έπαιρναν (τον πάω αυτόν τον τύπο) αλλά το γέλιο του κόπηκε απότομα όταν με μια κίνηση έκοψα το κεφάλι του θανατρόλ και με το δάκτυλό μου του έδειξε το bag of holding. Μουρμούριζε ότι θα του το λερώσω αλλά μου έκανε το χατίρι. Ένα κρανίο τρόπαιο. Πόσοι να έχουν άραγε;
Βγαίνοντας από τη σπηλιά έγινε κάτι που δεν περίμενα. Ξαφνικά εμφανίστηκε και μας πλησίασε η Vajra Valmeyjar. Τελευταία φορά την είδα στη Μανσάκα όταν της είπα ότι πρέπει να φύγω όπως όπως κ με βοήθησε να βγω κρυφά από την πόλη. Μου είπε ότι είχα την ευκαιρία να αγωνιστώ και να εμψυχώσω το λαό της Μανσάκα. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα χωνέψει ακόμα τα τελευταία. Ζάαρεν Τελ'Άσαρ Τόρναμν, γιος βασιλιά; ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ, ΤΗ ΜΟΝΑΡΧΙΑ. ΕΓΩ ΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑ; ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΛΙΓΟΙ ΚΙ ΟΧΙ ΟΛΟΙ; Έχω δώσει όρκο να ελευθερώνω ΚΑΘΕ σκλαβωμένο με κόστος ακόμα κ την ίδια μου τη ζωή. Οι υπόλοιποι παραξενευτήκαν με την αντίδρασή μου όταν έμαθα ότι είμαι γιος βασιλιά αλλά ευτυχώς δε ρωτάνε πολλά. Στη Μανσάκα ένιωσα περίεργα. Ναι μεν οι μυρωδιές οι εικόνες όλα ήταν τα ίδια αλλά η σκέψη ότι πλέον είχα ένα σκοπό με τους συντρόφους μου δεν με άφηνε εύκολα. Στις ιπποδρομίες πήγαμε πολύ καλά. Είδα και τον Rigo. Από παιδιά μαζί. Μαζί μάθαμε να κλέβουμε, να πολεμάμε. Πιο κοντά κ από αδέλφια. Μου είχε λείψει ο πράσινος κεφτές. Κάποια στιγμή μπροστά από τη βασίλισσα της έδειξα το «βασιλικό» μεσαίο μου δάκτυλο. Αυτό άξιζε πιο πολύ και από το τελικό έπαθλο! Στο τέλος της μάχης ήμουν πολύ κουρασμένος και είχα χάσει την συγκέντρωσή μου. Ευτυχώς είχαμε λαδώσει για να μας επαναφέρουν. Βλέποντας τα υπόλοιπα Ιγκουάνα ένιωσα ότι γυρίζω σπίτι. Αυτόν το νέο βέβαια δεν το ξέρω ακόμα οπότε θα έχω το νου μου. Έχε χάρη που κάτι μου λέει μέσα μου να μην τον κλέψω.
Χρησιμοποιώντας ένα ξόρκι για να επιστρέψουμε στη Waterdeep ο Dante έγινε γλάστρα. Καλά αυτός ο τύπος όλο εκπλήξεις είναι. Θυμάμαι τότε που το κεφάλι του ήταν flambé. Αν ποτέ κάνω ταβέρνα θα το κάνω πιάτο. Αφού δώσαμε στο ναό του Gond το αίμα που πήρανε από τη σπηλιά πήραμε χρήμα, νέα όπλα, και τίτλο ενός κάστρου στο sea ward του waterdeep. Θα στήσω μια κατάσταση εκεί φοβερή. Λες να κάνω ταβέρνα στο κάστρο;
Πάνω στη Σφήκα (Vespa στα Ιταλικά) το άλογο μου, μαζί με τους συντρόφους μου προχωρήσαμε προς το δάσος. Εκεί η Αμφιτρίτη έπιασε κουβέντα με ένα Σκίουρο. Μάθαμε ότι στο δάσος βρίσκεται ένας αρχαίος πράσινος δράκος η «σαγονοκοκαλιστρ» Καταλήξαμε να πάμε Γύρω γύρω. Πέσαμε πάνω σε κάτι τύπους της αίρεσης του δράκου που ίππευαν δρακόσαυρους. Αφού τους ξεπαστρέψαμε κράτησα το κεφάλι του δρακόσαυρου. Ο Dante με κατάλαβε. Ε τι; Ταβέρνα χωρίς τρόπαια παίζει;
Ο Daggen κατάφερε να αποκωδικοποίηση το πάπυρο που βρήκαμε. Μάλλον μιλάει για δράκο, θηλυκό με αδυναμία σε ήρωες και καλλιτέχνες. Το κρύο άρχισε να μας τρυπάει. Με την καθοδήγηση του Άστορ φτάσαμε μπροστά σε ένα τεράστιο δέντρο. Εκεί ο Dante με τη βοήθεια όλων κάλεσε τη Τιτάνια τη βασίλισσά του καλοκαιριού. Την αληθινή αυτή τη φορά. Εμφανίστηκε η Τιτάνια και της γυάλισε ο Dante. Από εδώ το πήγαινε από εκεί το πήγαινε όλο και τον περιτριγύριζε τον «γλυκούλη». Να δεις αυτός από νεραΐδα θα πάει στο τέλος. Τα αστεία του Daggen πήγαιναν και ερχόντουσαν. Ιστορία για ταβέρνα ότι πρέπει. Βρε λες;
Αφού ο Dante έκανε συμφωνία με την Τιτάνια να του υποδείξει την τοποθεσία του πρώτου μάγου σε αντάλλαγμα το σπαθί ενός ιππότη του παλατιού της ευτυχίας, το μυθικό ξίφος «μεσακαλόκαιρο» πήρε ένα δακτυλίδι που δείχνει την σφράγιση της συμφωνίας. Παρόλο το κρύο φεύγοντας από το δέντρο τα πειράγματα στο Dante έδιναν κ έπαιρναν.
Ξαφνικά, η Σινχούλ μας ενημέρωσε για μια σπηλιά της αίρεσης του δράκου. Στη πόρτα είδαμε 2 φρουρούς. Η Αμφιτρίτη κάλεσε μια λευκή Κουκουβάγια από την οποία μπορούσε να δει από τα μάτια της. Με την ατάκα του Daggen «Έχω χάσει το Ιγκουάνα μου, μήπως το είδατε;» Σκοτώσαμε τους φρουρούς. Το κρύο και η κούραση μας άφησε ανέκφραστους στο αστείο του Daggen το οποίο μου έδωσε ιδέα για ακόμα ένα πιάτο στη ταβέρνα μου.
ΤΕΛΙΚΑ ΤΑΒΕΡΝΑ ΘΑ ΚΑΝΩ…..και θα μαθαίνω τα πάντα, και θα κινώ τα νήματα και χορτάτος θα ‘μαι. Ας φάω ένα good berry…. Λες να τα κάνω πίτα;