Αναρωτιέμαι αν το χρήμα και οι ιδιοκτησίες μας αλλοιώσουν. Έχω δει τι κάνει το χρήμα σε ανθρώπους στη Μανσάκα. Χωρίς να σκεφτούμε τη κατάρα και σαν να κάνουμε πως δεν υπάρχει το έλος των νεκρών κάνουμε σχέδια για το τι θα κάνουμε το δεύτερο μας κάστρο. Κι εγώ δεν πάω πίσω. Σκέφτηκα να κάνω ένα στρατό από τοξότες. «Οι τοξότες του Ζάαρεν» σκέφτηκα αλλά αμέσως συνήλθα. Το Κάστρο Ναεριτάρ ήταν μαγεμένο με τελετή μαύρης μαγείας. Τις σκέψεις μας τάραξαν ποδοβολητά. Ο Άστωρ έτρεξε στο τηλεσκόπιο του κάστρου. Ο Μαύρος Δράκος Βοαργκαμαθαρ με εκατοντάδες υπήκοος του πλησίαζαν στο κάστρο.
Κατεβήκαμε γρήγορα προς το υπόγειο που μύριζε υγρασία και μούχλα. Αρχικά, μας επιτέθηκαν κάποιες σαρανταποδαρούσες. Θαύμασα την ψυχραιμία και την καλοσύνη ψυχής του Άστωρ να μην βλάψει όντα τα οποία απλά φοβούνται. Ο ίδιος τύπος που στη μάχη κόβει κεφάλια έχει τη ψυχραιμία και το καθαρό βλέμμα να διακρίνει αν μπορεί να σώσει κάποιον. Τελικά δεν θα τον κλέψω. Πρέπει να βάλω κι ένα φαγητό στη ταβέρνα προς τιμήν του.
Συνεχίζαμε να κατεβαίνουμε επίπεδα μέχρι που αντικρίσαμε την όχθη μια λιμνούλας. Ανατρίχιασα ολόκληρος όταν άκουσα το κολοβατράχι να κράζει. ΟΧΙ ΠΑΛΙ! Ο χειρότερος εφιάλτης μου είναι να βρεθώ πάλι στο στομάχι ενός τέτοιου! Δεν προλαβαίνω να το σκεφτώ ο γκαντέμης και βγαίνουν ΔΕΚΑΔΕΣ! Δε θα παίξω ζάρια στην επόμενη ταβέρνα με τέτοια τύχη. Αρχίζουμε την μάχη! Μόλις ακούω τα Daggen να γελάει μανιακά και να επιτίθεται με μανία βγάζω το δηλητήριο και ποτίζω ότι όπλο έχω κ δεν έχω με αυτό. ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΩ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΖΩΝΤΑΝΟ! Εμφανίζετε και η Αμφιτρίτη η οποία μπαίνει δυναμικά στη μάχη. Κάποια στιγμή πέφτω. Για ακόμα μια φορά είμαι κάτω από βατράχια γαμώ τη τρέλα μου. «Σήκω κ πολέμα Ζάαρεν» ακούω από την Αμφιτρίτη και νιώθω τη δροσερή ανάσα του Ποσειδώνα. Αφού ξεπαστρέψαμε αρκετά βατράχια τα περισσότερα έφυγαν.
Ψάχνοντας καλύτερα βρήκαμε μια μικρή λίμνη από γυρίνους. Άρα τα βατράχια προστάτευαν τους απογόνους τους .Εμείς φυτρώσαμε εκεί που δεν μας σπέρνουν. Ο Ντάντε αρχικά ήθελε να πάρει κάποιους γυρίνους. Μονολογούσε για έναν στρατό από δαύτους. Όταν μας είδε να το γυρίζουμε στη πλάκα σκοτείνιασε και πρότεινε να τα ξεκάνουμε. Προβληματίστηκα για αυτόν. Ένας χαοτικά καλός τύπος σαν τον Ντάντε που ονειρεύετε έναν «αυστηρά» δίκαιο κόσμο τι θα γινόταν αν αποχτούσε στρατό; Έχω δει τα λεπτά όρια της μοναρχίας και της δικτατορίας για το κοινό «καλό» Ο Ντάγκεν συνφώνησε γρήγορα να τα σκοτώσουμε αλλά αυτό δε με ξένισε. Η κίνηση του Άστωρ να γονατίσει μπροστά στη λίμνη καρφώνοντας το σπαθί του μου ξεκαθάρισε τη σκέψη. Μπαχαμούτιο πιλάφι θα κάνω για πάρτι του τελικά στο «Μπάσταρδο Γιο». Το ηθικό δίλλημα έδειξε τις σταθερές βάσης της ομάδας. Φύγαμε προβληματισμένοι χωρίς να πράξουμε κάτι.
Στην συνέχεια της αναζήτησής μας βρήκαμε ένα μαγικό πέρασμα το οποίο μας έβγαλε σε μια έπαυλη. Αφού μπήκαμε με την ατάκα του Άστωρ «για τα χαλιά ήρθαμε» αποφασίζαμε να βγούμε για να μην προσβάλουμε τον ιδιοκτήτη. Η Αμφιτρίτη έπιασε κουβέντες με ένα ποντίκι το οποίο μας οδήγησε στη πλαϊνή πλευρά του κτιρίου. Εκεί αντιμετωπίσαμε ένα πλασμα που είχε 4 χέρια καταπράσινο δέρμα και πίσω του έσερνε 5 δρακάκια. Το σημάδι της Τιαματ που σχημάτισε πρόχειρα ο Ντάγκεν δεν έδειξε να τον σταματάει.Αφού άρχισε η μάχη προσπάθησε να μας περικυκλώσει. Η Αμφιτρίτη μεταμορφώθηκε σε σκορπιό και αφού με το κεντρί της τον κράτησε στον αέρα οι υπόλοιποι τον ξεκάναμε κ αυτόν και τα δρακάκια. Δεν αφήσαμε τίποτα ζωντανό και εκέι παρατήρησα ότι πλέον μαχόμαστε σαν μια καλό λαδωμένη μηχανή.
Αφού ξεκάναμε τον τύπο μπήκαμε τελικά σ’ ένα δωμάτιο στην έπαυλη. Εκεί ζωντάνεψε μια πανοπλία. Μου θύμισε ένα παράξενο όνειρο που είχα μέρες πριν που λέει ήμουν ένα μοβ Tiefling και μαζι με κάτι άλλους τύπους κι έναν δρακουλιάρη πολεμούσαμε μια πανοπλία που είχε βάλει στο μάτι. Καμμένο όνειρο…πρέπει να τρώω λιγότερα gooberry. Τέλος πάντων αφού ξεκάναμε την πανοπλία ΤΣΟΥΜ μπουκάραμε σε μια μαγική ταπετσαρία. Να δω που θα φτάσω με αυτά τα ιγκουάνα. Ένα είναι το σίγουρο…ότι μαζί αλλάζουμε χρώμα ο ένας στον άλλο κι έτσι προσαρμοζόμαστε στις καταστάσεις.