========================================
Οι λόφοι των ψόφιων Τρολλ
========================================
Αφού φτάσαμε στα Νύχια των Τρολλς, ακολουθώντας τα ίχνη του καραβανιού της Αίρεσης του Δράκου, καταφέραμε να αποφύγουμε αρκετούς κινδύνους
με την βοήθεια της Σμαραγδένιου θύλακα, ο δρόμος όμως μας οδήγησε σε ενα ρυακι οπου ενα Τρολλ απολάμβανε το νερό.
Δεν υπήρχε περίπτωση να το προσπεράσουμε χωρίς να μας καταλάβει ή να μας μυριστεί. Καταστρώσαμε γρήγορα ενα σχέδιο, του επιτεθήκαμε και το σκοτώσαμε.
Για κακή μας τύχη όμως κατάφερε και ειδοποίησε άλλους δύο του είδους του.
Τα Τρολλ να αποδεικνύονται εξαιρετικά ευάλωτα στην φωτιά, κάτι που καταλάβαμε γρήγορα και το εκμεταλλευτήκαμε.
Η μαχή πήρε λίγο αλλά καταφέραμε να τα σκοτώσουμε. Ο Ντάντε παγίδευσε το ένα μέσα σε ιστούς και αυτό μας έδωσε
την δυνατότητα να περιλάβουμε αυτό που ήρθε από μπροστά μας, το οποίο έπεσε θυμα των λύκων της Αμφιτρίτης, του Ζάρεν
και της φωτιάς μου.
Με μια αποφασιστική κίνηση ο Ντάντε εξαπέλυσε μια επίθεση χάους και το εκάψε ζωντανό.
Το οριστικό τέλος του ήρθε όταν έφαγε το ρόπαλο της Αμφιτρίτης στο κεφάλι.
Το δεύτερο δεν άντεξε για πολύ μετά από αυτό και όσο και αν προσπαθησε
να απομακρυνθεί από εμάς, απανθρακώθηκε γρήγορα.
Αφού ξεμπερδέψαμε από την μαχή, ψάξαμε τα Τρολλ αλλά δεν μπορέσαμε να αποκομίσουμε κάτι χρήσιμο από αυτά. Ίσως να πρέπει
να μάθω να χρησιμοποιώ τα εργαλειά των αλχημιστών.
================================================
Ευτυχώς που δεν έγινα ναυπηγός, αλλα Μαγοτέχνης.
================================================
Μιας και είμαστε στο ποτάμι αποφασίσαμε να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε μια σχεδία αρκετά μεγάλη για εμας και το κάρο μας για
να παμε πιο γρήγορα προς τους λόφους των Τρολλς, όπου εκεί υποτίθεται θα βρούμε την κληρονομιά του Ζάρεν.
Ίσως να βρούμε κάτι εκεί που να είναι αρκετα χρήσιμο για τις μελλοντικές μάχες.
Μας πηρε όλο το απόγευμα και όταν τελείωσαμε την σχεδία μας και την δοκιμάσαμε στο νερό, αυτή κατέληξε στον πάτο του ποταμού.
Η απογοήτευση και η κούραση μας δεν μας επέτρεπε να συνεχίσουμε το ταξίδι το βράδυ.
Κατασκηνώσαμε και πηρα την τελευταια σκοπιά. Η νύχτα κύλησε ήρεμα. Στην δική μου σκοπιά όμως κάτι αναπάντεχο συνέβη,
ένας λαγός μου όρμησε τρέχοντας και αφού προσγειώθηκε με δύναμη στο στήθος μου, μετά τον αρχικό μου αιφνιδιασμό, μου μίλησε:
"Γρήγορα! Μαζεύτα τα και φύγετε! Υπάρχουν τουλάχιστον πέντε Τρολλς που έρχονται προς τα 'δω!", μαγεμένο πλάσμα ή Δρυίδης του Σμαραγδένιου Θύλακα σίγουρα.
Ξυπνάω τους αλλους όπως όπως και μέσα στον πανικό να μην μας αιφνιδιάσουν, κρύβουμε το κάρο μας. Βάζουμε όλα μας τα υπάρχοντα στο bag of holding και καβαλάμε τα άλογα που τραβούσαν το κάρο μας.
Μεταμορφώνεται και η Αμφιτρίτη σε άλογο και παίρνει έναν από μας. Προσπαθούμε να περάσουμε το ποτάμι με τα χίλια ζόρια και τα καταφέραμε οριακά πριν τα Τρολλ εμφανιστούν πεινασμένα.
Περάσαμε απέναντι και βρήκαμε μια προστατευμένη εσοχή και ξεκουραστήκαμε για το υπόλοιπο της νύχτας.
Ο Σμαραγδένιος θύλακας μας έφερε ακόμα δύο άλογα. Την "Αστραπή" για μένα και τον "Μπάρμπα Μένιο" για τον Ντάντε.
Ταξιδέψαμε τρεις μέρες προς τους λόφους των Τρολλς προς την τοποθεσία που περιέγραφαν οι οδηγίες της διαθήκης του
Ζάρεν.
"... εκεί που ο στροβιλιστος ποταμός συναντά τους Λόφους των Τρολλς... στην σπηλιά που είναι σημαδεμένα από τα νύχια των γερακιών"
Δεν βγαίνει άκρη έτσι... ο Σμαραγδένιος θύλακας ευτυχως ανταποκρίνεται στην σφυρίχτρα που μας έδωσαν και αυτή την φορά προσγειώνεται
μπροστά μας ένα γεράκι που μεταμορφώνεται στην Σινχούλ, την γυναίκα Δρυίδη που ήταν το άλογο μας στο Γκρινεστ.
Αν και δεν είχε ιδέα και αυτή, με την περιγραφή που είχαμε στα χέρια μας, μας βόηθησε να βρούμε μια
ενα ρυάκι το οποίο βγαίνει από ενα πέρασμα και για να συνεχίσουμε πρπει να μπούμε μέσα στο νερό.
Η Αμφιτρίτη ευτυχως μπορεί και αναπνέει μέσα στο νερό και βγαίνει μετά απο λίγο μέσα σε ενα σπήλαιο.
================================================
Η σπηλιά με τα κρανία
================================================
Αποφασίσαμε να μπούμε όλοι εκεί και βρεθήκαμε σε μια σπηλιά που σίγουρα δεν είχε ανθρωπινα ίχνη.
Διασκορπισμένα στην σπηλιά υπήρχαν επίσης λαγούμια τα οποία είχαν περιγραφές σκαλισμένες
που ανταποκρίνονταν μόνο σε μαγικό φως.
Κάθε μία επιγραφή, περιέγραφε τον αριθμό του πηγαδιού που ήταν αφιερωμένο στον Βασιλιά Ασάρ Τόρναμ του Βασιλείου.
Η Αμφιτρίτη μας είπε ότι ήταν ένας άρχοντας που ανταγωνίστηκε τον Πασά του Κάλυμσαν και τελικά έχασε το κεφάλι του γι αυτό.
Τι σχέση εχει η κληρονομιά και ο Ζάρεν με όλα αυτά; Γιατί η κληρονομιά να βρίσκεται σε ένα τέτοιο σημείο.
Η κληρονομιά λέει βρίσκεται στο πέμπτο πηγάδι. Ψάχνοτας είδαμε στο βάθος ενός διαδρόμου πάρα πολλά κρανία από Τρολλ και βρήκαμε το 5ο πηγαδι.
Αποφασίσαμε να το κατεβούμε. Κατεβήκαμε σε κάτι που φαίνεται ότι είναι μια τεράστια λίμνη με οξύ με μικρά νησάκια συνδεδεμένα με γέφυρες που οδηγουν απέναντι σε ένα σεντούκι.
Ξέρουμε που πρέπει να πάμε. Ο δρόμος όμως είναι στρωμένος με παγίδες.
Ο Ζάρεν κατάφερε να απενεργοποιήσει τις περισσότερες και η Ισιχάνα αποδείχτηκε άξια μαθήτρια του.
Η Αμφιτρίτη με το περισσευούμενο νερό μας, βοήθησε να περάσουμε όποια γέφυρα ήταν κατεστραμμένη, δημιουργώντας πάγο.
Μια παγίδα όμως κατάφερε να δηλητηριασει τον Ζάρεν. Είχαμε φτάσει όμως στο σεντούκι.
=====================================
Ααα, τι ωραίο σεντούκι...
=====================================
Η Αμφιτρίτη πηγαίνει να το σηκώσει και με φωνάζει να την βοηθήσω. Πιάνοντας όμως το σεντούκι και σηκώνοντας το καταλαβαίνω ότι αυτό
έχει κολλήσει πάνω στο χέρι.
Είναι ένας Μιμητής!
Προσπαθεί να πετάξει στο οξύ ή να μας τραβήξει μαζί του. Η Αμφιτρίτη καταλήγει στην λίμνη, αλλά η αντοχή της στο οξύ σημαίνει ότι θα πάθει σχεδόν καθόλου ζημιά.
Εγώ κρατιέμαι. Και κρατιέμαι ακόμα καλύτερα από τους ιστούς που δημιούργησε ο Ντάντε. Η Αμφιτρίτη όμως καταφέρνει να δημιουργήσει
παντού ρίζες με την μαγεία της και με βοηθάνε να κρατηθώ ακόμα καλύτερα. Ο Ζάρεν βγάζει ένα φίλτρο που είχε κλέψει απο το εργαστήριο του Ντιμκλ Μυστιλάτρη.
Αμέσως ξεκινάει να φτύνει φλόγες σαν δράκος, είμαι στην μέση και η φωτιά με καίει και μένα, αντέχω όμως. Άντεξα και την δεύτερη φορά που φυσηξε φλόγες πανω μας.
Το καταραμένο πλάσμα με κρατάει γερά, αλλά οι ιστοί και οι ρίζες ακόμα πιο γερά.
Έπεσε όμως και αυτός ο εχθρός από τα χτύπηματα της χαοτικής μαγείας του Ντάντε και τις επιθέσεις μας.
Το πλάσμα μετατράπηκε σε μια άμορφη γκρι μάζα.
Η Αμφιτρίτη μας λέεί ότι κάτι είδε μέσα στην λίμνη και αφού παίρνει μια ουσία απο τον μιμητή, εγώ νευριασμένος του τραβάω μια κλωτσιά μέσα στη λίμνη.
Το πλάσμα φαίνεται ότι και νεκρό δεν επηρεάζεται από το οξύ, οπότε η Αμφιτρίτη το χρησιμοποιεί σαν αυτοσχέδια σχεδία και με την βοήθεια λίγου πάγου.
επιπλέει μέχρι το αντικείμενο που είδε. Αφού το έβγαλε έξω, το δίνει στον Ζάρεν, το κουτί ήταν τυλιγμένο σε ένα πανί που το προστάτευε, πρέπει να είναι μαγικό.
Δοκίμασα να ελέγξω την αντοχή του Ζάρεν στο οξύ, αλλά τελικά το ότι η κληρονομιά του ήταν κρυμένη εδώ δεν σήμαινε και ανοσία στο οξύ. Κρίμα.
============================================
Φασόλια, στο κατάλληλο έντερο είναι υπερόπλο
============================================
Βγήκαμε πίσω στην σπηλιά και ο Ζάρεν άνοιξε το κουτί, μέσα έχει κάτι φασόλια και ένα ζευγάρι μπότες και μια κάπα. Περίεργο.
Ο Ντάντε θέλει να ελέγξουμε τα άλλα πηγάδια, αλλά δεν είμαστε και στην καλύτερ κατάσταση.
Πάμε να βρούμε το υποβρύχιο πέρασμα αλλά ακούμε περιεργους ήχους.
Ενα πλάσμα μας κυνηγάει μέσα στα σκοτάδια και γλυτώνουμε ίσα ίσα από τα δόντια του ειδικά ο Ντάντε που είχε μείνει τελευταίος.
============================================
Η ώρα του κυνηγιού
============================================
Βγαίνουμε από το υποβρύχιο πέρασμα πάλι πίσω στο δάσος. Κάνουμε αρκετές συζητησεις για το τι θα κάνουμε με την σπηλιά και το πλάσμα,
μέχρι να προτείνω εγώ να του στήσουμε καρτέρι και να περιμένουμε μέχρι να βγει έξω για να κυνηγήσει για να τραφεί.
Οι ώρες περνάνε και έρχεται το βράδυ. Στήνουμε ενέδρα σε ένα ύψωμα πάνω από την σπηλιά και η Σινχούλ, που πετάει από πάνω μας, κρώζει και το βλέπουμε να ξεπροβάλλει από το νερό.
Είναι τεράστιο, γι αυτό κυνηγάει τρολλ γιατί μόνο αυτά τον χορταλινουν.
Είναι σχεδόν μάυρο, με λευκά λαμπερά μάτια και άσχημο.
Μας μύρισε!
Από το ύψωμα το παγιδεύουμε με ρίζες και ξεκινάμε μια σειρά από επιθέσεις! Ειναι τόσο μεγάλο που καμία επίθεση μου δεν αστοχεί.
Απίστευτο! Οι ρίζες το κρατάνε και του έχουμε κάνει μεγάλη ζημιά. Οταν καταφέρνει να σπάσει τις ρίζες της Αμφιτρίτης, αυτό τρέπεται σε φυγή!
Η Αμφιτρίτη όμως δεν θα το αφήσει να ξεφύγει. Έχει ήδη μεταμορφωθεί σε λύκο και το κυνηγάει!
Ο Ντάντε ακουλουθει και αυτός τρέχοντας. Σχεδόν το εχω χάσει από τα μάτια και αυτό και τους άλλους οπότε ξεκινάω να τρέχω προς την κατεύθυνση τους.
Ο Ζάρεν με φτάνει και με περνάει. Κάποια στιγμή ίσα ίσα που βλέπω τον Ντάντε να ξεπαστρεύει το πλάσμα με χαοτική μαγεία.
Φαίνεται νεκρό αλλά με μια ξαφνική κίνηση παει να αρπάξει την Αμφιτρίτη. Ο Ζάρεν με ένα βέλος στο μάτι το σκοτώνει οριστικά
Φτάνω τον Ντάντε και μενω κοντά του. Η Αμφιτρίτη μας γρυλίζει να μείνουμε μακρυά. Με μια τελευταία επίθεση του Ντάντε το
το Μαύρο Τρολλ σταματάει να ανταποκρίνεται τελείως. Η Αμφιτρίτη επιστρέφει στην γυναικεία της μορφή και μας λεεί ότι το πλάσμα της μίλησε και ότι με
μια δαγκωνιά θα την έκανε σαν κι αυτό.
Όσο μιλάμε, πίσω μας το πλάσμα μετατρέπεται σε ομίχλη...