Αφού καταφεραμε και σκοτώσαμε το θανατρολ, και το είδαμε να γίνεται καπνός μπροστά μας αποφασίσαμε πως η σπηλιά ενδέχεται να έχει πολύ loot για να το αφήσουμε πίσω. Μετά από ένα σωστό rest ξαναμπήκαμε στη σπηλιά αφού ο Ζάρεν έστειλε την Ισιχάνα εξω να φυλάει τσίλιες.
Προχωρώντας πιο μέσα είδαμε μια επιγραφή στο σπήλαιο η οποία δεν υπήρχε την προηγούμενη μέρα. Η επιγραφη έλεγε σε μια αρχαια common διάλεκτο “Να ζήσει ένα αιώνα ο μεγάλος Ζάρεν Τελ Ασαρ Τορναμ ο διάδοχος του Τέθιρ και βασηλέας του βασηλέιου Βαλάσαρ”. Ξαφνιαστηκα κάπως με την πληροφορία αλλά ο Ζάρεν δεν φάνηκε να συγκινείται και πολύ. Ο Ντάγκεν έψαχνε να βρει κάτι για να αντιγράψει την επιγραφη οπότε του έδωσα ένα φύλλο χαρτί κι αυτός την αντέγραψε.
Συνεχίζοντας πιο μέσα στο σπήλαιο παρατηρήσαμε μια γραμμή από σκουλήκια να έρχονται μέσα από μια τρύπα. Αμέσως άνοιξα το detect magic και παρατήρησα έντονο Necromancy. Παρόλα αυτά αποφασίσαμε να μπούμε και να εξερευνήσουμε την τρύπα.
Αφού μπηκαμε καταλήξαμε σε ένα δωμάτιο το οποίο είχε στη μέση μια λιμνη απο αίμα , και απο τη άλλη μεριά τη λίμνης ένα ανίερο βομό. Αφου ανακαλύψαμε μπόλικες παγίδες η Αμφιτρίτη αποφάσισε να δημιουργήσει μια γέφυρα από πάγο με την μαγειά της έτσι ώστε να αποφύγουμε τυχόν παγίδες.
Αφου αρχίσαμε να περναμε την γέφυρα, και πριν περάσουμε όλοι απέναντι εμφανίστηκε μπροστά μας το θανατρολ απο την προηγούμενη μέρα. Η μάχη που ακολούθησε ήταν σκληρή.Οσο το θανατρολ ήταν μέσα στη λίμνη του αίματος, αναγεννιωταν.Ο Ντάγκεν παραλίγο να πεθάνει και η Αμφιτρίτη μεταμορφωθηκε σε χταποδι και προσπάθησε να το τραβήξει έξω, δεν τα κατάφερε όμως καλά και το πλάσμα κατάφερε να τις κάνει αρκετό damage έτσι ώστε να γυρίσει στην κανονική της μορφή. Τότε προσευχήθηκε στον Ποσειδώνα κι ένα water elemental εμφανίστηκε μπροστά μας. Αναρωτήθηκα ” καλά τι γίνεται εδω?!?! Βασιλιάδες, Θεοι...λέω πως έχω προβλήματα κι εγώ”. Δυστυχώς όμως ούτε κι αυτό ήταν αρκετο οπότε αναγκαστήκαμε να τραπούμε σε άτακτη φυγή. Αρχισαμε λοιπον να τρέχουμε προς την έξοδο, και αφου βγήκαμε απο την τρύπα ακούσαμε κόκκαλα να τρίζουν.Εντρομοι παρατηρήσαμε ότι ένα τσούρμο σκελετών ερχόταν απειλητικά καταπάνω μας. Ευτυχώς όμως καταφέραμε να βγούμε όλοι εκτός και η Αμφιτρίτη πάγωσε την είσοδό πίσω της δίνοντας μας έτσι το χρόνο να απομακρυνθούμε με ασφαλεια.
Μετά το συμβάν η Αμφιτρίτη ήταν πολύ καταβεβλημένη. Μας αποκάλυψε πως ο Θεος Ποσειδώνας ήταν ο Πατέρας της και πως θα θύμωνε μαζί της αν δεν έκανε κάτι για τον ανίερο βωμό που αφήσαμε πίσω στη σπηλιά. Μετά από συζήτηση αποφασίσαμε πως δεν ειμαστε ετοιμοι ακόμα και πως θα ήταν καλύτερα να ξαναγυρίσουμε στο μέλλον. Πήραμε τα άλογα μας λοιπον και ξεκινήσαμε για την Waterdeep.
Ένα βράδυ, λίγο πριν φτάσουμε στην Waterdeep, μια νεράιδα εμφανίστηκε μπροστά μας και μας είπε να την ακολουθήσουμε. Τότε θυμήθηκα πως εκείνη η νύχτα ήταν το τρίτο φεγγαρι που μας είχε πει η Τιτανια. Μας οδηγησε σε μια μικρή λιμνη η οποία ήταν υπερβολικα ‘όμορφη και ζωντανή για να είναι από αυτό τον κόσμο. Τότε ακούστηκε η φωνή της Τιτάνια απο το υπερπέραν και ζήτησε για τον δώρο της. Της έδωσα το άλλο παιχνίδι αλλά για κάποιο λόγο ήξερε τί είχε συμβεί με το άλλο το παιχνίδι πράγμα που την εξόργισε και με καταράστηκε να γίνω ένα Ιγκουάνα κάτι το οποίο εκείνη την ώρα δεν έβγαζε κάποιο νόημα γιατι δεν μπορούσα να δω καμία αλλαγή πάνω μου.
Χαμένος χρόνος σκέφτηκα…καλά τα έλεγε ο Άρογκαν “μακριά από τις νεραιδες” απο δω και πέρα πρέπει να βασίζομαι πιο πολυ στον εαυτό μου και στην ομαδα μου παρα σε εξωτερικούς παράγοντες.Με το που σκεφτηκα τον δάσκαλο είπα να ρίξω μια ματιά στο σημειωματάριο μου και προς εκπληξη μου είδα καινουριο κειμενο γραμμενο στο βιβλιο το οποίο έλεγε να αναζητήσω το κόκκινο ελάφι.
Φθάνοντας στην Waterdeep μάθαμε σύμφωνα με τις πληροφορίες του σμαραγδένιου θύλακα ότι το καραβανι της αιρεσης του δράκου μόλις είχε φύγει, οπότε αποφασισαμε να εκμεταλλευτούμε το γεγονος και μαζέψουμε πληροφορίες. Εγώ πηρα το χαρτι με την επιγραφη που αντιγραψαμε απο τη σπηλιά του θανατρολ και επισκέφτηκα μια βιβλιοθηκη προκειμένου να βρω πληροφορίες σχετικα με αυτή αλλά και το κόκκινο ελάφι.Ο Ντάγκεν κατευθύνθηκε στο ναο του Oghma για να προσευχηθεί αλλά και να δει τι μπορεί να κάνει με το αίμα που μάζεψε από τη σπηλιά. H Αμφιτρίτη κατευθύνθηκε προς την θάλασσα για να τα βρει με τον πατέρα της.Κι ο Ζάρεν έκοβε βόλτες στην πόλη ,φαντάζομαι για ληστέψει κόσμο. Όσο βρισκόμουν στη βιβλιοθήκη καταλάθος έφαγα μια μύγα και το πιο παράξενο συνειδητοποίησα ότι μου άρεσε, εκει άρχισα να υποπτεύομαι ότι κάτι δεν πάει καλά και πως πιθανότατα η κατάρα της Τιτάνια έτρεχε πάνω με χρονοκαθυστέρηση. Αργότερα που βρεθήκαμε όλοι μαζί, ο Ντάγκεν μας είπε ότι το αίμα που είχε πάρει κόστιζε πολύ και καταφερε να το πουλήσει στο ναό για να σημαντικό ποσό.Εφόσον είχαμε τώρα χρήματα, και επίσης με την προτροπή της Αμφιτρίτης να καταστρέψει τον ανίερο βωμό πίσω στη σπηλιά αποφάσησαμε να προμηθευτουμε προμήθειες αλλά και κάποιo scroll of teleportation προκειμένου να πάμε ξανά στη σπηλια του Θανατρολ αλλα και να γυρίσουμε πίσω εγκαίρως. Οι διασυνδέσεις μας με τον σμαραγδενιο θύλακα μας βοήθησαν ιδιαιτέρως καθως μας προσέφεραν αετούς οπου θα μας πετούσαν γρηγορα στην σπηλιά. Τότε ο Ντάγκεν πήγε να αγοράσει προμήθειες κι εγω κατευθύνθηκα στον Ναό της Σοντία προκειμένου να βγάλω την κατάρα από πάνω μου αλλά και να κάνω μια μικρή δωρεά στον ναο.
Αφου βρεθηκαμε ξανα όλοι μάζι, καβαλίσαμε τους αετούς και πήραμε τον δρόμο για την σπηλιά. Με το που φτάσαμε δεν χάσαμε καθόλου χρόνο και πηγαμε κατευθείαν στην τρύπα που ήταν ο βωμός. Γνωρίζοντας τωρα πια που βρίσκονται οι παγίδες, η Αμφιτρίτη σήκωσε μια παγωμένη γέφυρα η οποια κατέληγε δίπλα στο βωμό. Περάσαμε απέναντι και χωρίς να χάσουμε χρόνο αρχίσαμε να καταστρέφουμε τον βωμο ωσπου ξαφνικα εμφανιστηκε ενα τσουρμο απο σκελετους κι άρχισε η μάχη. Άρχικα φάνηκε πως είχαμε τον έλεγχο, μέχρι που εμφανίστηκε από το Θανατρολ. Όλα έδειχναν πως δεν είχαμε καμια ελπίδα. Εγώ μάλιστα έπεσα και μία φορά, ολα ευτυχως το spell της αμφιτρίτης με επανέφερε. Μόλις είχαμε κάνει κάποια ζημιά στο τρολ, αυτό μπήκε μέσα στο αίμα ξανά κι άρχισε να αναζωογονείται. Τότε πήραμε την ευκαιρία και καταστρέψαμε τον βωμό πράγμα που έκανε αίμα στο λιμνη να αρχίσε να πήζει και να συρρικνώνεται. Αρπάξαμε τότε την ευκαιρία και μετα χίλια ζόρια καταφέραμε να το σκοτώσουμε. Τώρα αναρωτιεμαι αν είναι αρκετα τα waterskin που έφερε ο Ντάγκεν για να κουβαλήσουμε τόσο αίμα….