Ένας αυτόπτης μάρτυρας είπε στην φρουρά ότι είχε δει τέτοιους ευλυγιστρωνες στο ναό του Γκοντ(λεγεται ο Οίκος των Εμπνευσμένων Χεριών), οπότε είχαμε ένα στοιχείο. Ο Άρκαντος θα πήγαινε να πληρώσει τζαμάδες και ξυλουργούς για να επισκευάσουμε τις ζημιές στην έπαυλη και μετά θα πήγαινε με την Άμπιγκεηλ στην πτέρυγα του κάστρου να βρουν τον ιερέα που θα έκανε μια τελετή για να μιλήσουν με τα πτώματα. Η Άμπιγκεηλ του υποσχέθηκε και αυτού προσκλήσεις για τον αγώνα της στον Μαραθώνιο. Εγώ με την σειρά μου θα πήγαινα στους Ζένταριμ να μάθω πληροφορίες για αυτόν που το έσκασε. Η Άμπιγκεηλ πήγε στο “Πεδίο του Θριάμβου” και παρέλαβε τις προσκλήσεις. Στο δρόμο είδε αφίσες καταζητουμένων με κάποιους δυστυχώς από τους δικούς μας…
Η μία αγγελία έναντι αμοιβής προσφερόταν σε όποιον παρέδιδε πληροφορίες στην Λαίδη Γκράλχουντ για τον Φιτιπάλντι. Μια άλλη αγγελία ήταν από το αστυνομικό τμήμα της Θαλάσσιας Πτέρυγας κι ανείγγελε αμοιβή για την παράδοση του Σολίσιτορ ως καταζητούμενου απατεώνα. Τέλος, υπήρχε αγγελία για αμοιβή έναντι πληροφοριών για τον Φορς τον οποίο χαρακτήριζε ως τρελό, επικίνδυνο γατόμορφο που το έσκασε από το τσίρκο..και τις πληροφορίες ζητούσε η Γιάγκρα(!) που θα μπορούσε οποιοσδήποτε να την συναντήσει στην Πύλη του Χασμουρητού.
Την ώρα που επέστρεφε ο Άρκαντος από την συντεχνία των ξυλουργών τον πλησίασε για ακόμη μια φορά εκείνος ο μόδιστρος που του είχε δώσει λίγες μέρες νωρίτερα την αποστολή με το μαντήλι. Του παρέδωσε μια διατριβή που έπρεπε να την αποθέσει κρυφά στο γραφείο του εκδότη μιας εφημερίδας, της “Ζούγκλας του Βαθυνερίου”. Το πως τα κατάφερε ο Άρκαντος δεν το ξέρω γιατί ως γνωστόν τα περισσότερα που μας λέει είναι παπαριές.
Η Άμπιγκεηλ κατάφερε να είμαστε παρόντες στην τελετή ανάκρισης των πτωμάτων και έδωσε στην Τάθα την πρόσκληση που της είχε υποσχεθεί. Απ’την ανάκριση, μάθαμε από τους Ζένταριμ ότι δουλεύανε για τον Ούρστουλ Φλόξιν και μένανε προσωρινά κοντά στην βίλα Γκράλχουντ. Στόχος τους ήταν το τεχνούργημα του Ντάλαχαρ που θα τους έκανε…απίστευα πλούσιους.
Ο Ντάλαχαρ με την σειρά του είπε ότι τον κυνηγούσανε γιατί είχε κλέψει την “πέτρα του Γκόλορ” απ’το αρχηγείο του Ζάναθαρ, και πως η πέτρα είναι το “κλειδί” για την λύση του Αινίγματος του Νεβερέμπερ.
Εγώ που πήγα στο κρυσφήγετο των Ζένταριμ, όχι απλά δεν κατάφερα να μάθω ποιος ήταν αυτός που το έσκασε, ο Ντέηβιλ ενοχλήθηκε από τις ερωτήσεις μονο. Μάλιστα μου αποκάλυψε πως το Μαύρο Δίκτυο φρόντισε να αναλάβει ένας δικός τους την ευθύνη του φόνου στην Μπυραρία του Φρουν, η ‘εξυπηρέτηση΄ αυτή ανέβασε το χρέος μας κατά 500 χρυσά νομίσματα.Βέβαια μου είπε πως ετοιμάζει κάτι μεγάλο. Με αυτά στο μυαλό, έκανα πρόταση στην Τάθα να το ερευνήσω, σαν πληροφοριοδότης της. Θέλω να πάρω ότι μπορώ από αυτούς και να τους σταυρώσω, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Αποφασίσαμε ενώ ήταν ακόμα νύχτα να επισκεφτούμε το ναό του Γκοντ ώστε να δούμε τι θα μπορούμε να βρούμε εκεί. Φτάνοντας δεχτήκαμε (φαινομενικά) επίθεση, ένας ευλυγιστρόνας από την σκεπή του ναού απελευθέρωσε ένα μεταλλικό μηχανικό πουλί που ήρθε κατα πάνω μας χτυπώντας τον Άρκαντος. Όταν μπήκαμε στο ναό, ζητήσαμε απ’την ιέρεια εξηγήσεις και μας οδήγησε στο δωμάτιο που έμενε ο ευλυγιστρόνας. Ανακρίνοντάς τον διαπιστώσαμε πως δεν ήταν αυτός που ψάχναμε και πως η επίθεση έγινε κατα λάθος. Ο ευλυγιστρόνας με το όνομα Νυμ δεν ταίριαζε με την περιγραφή του κλέφτη που έριξε την πυρόμπαλα στον Ντάλαχαρ. Η ιέρεια μας είπε πως μία πολύ πλούσια οικογένεια αγόρασε πρόσφατα έναν, η ιδιοκτήτρια λέγεται Μπογκέρτα.
Φύγαμε και πήγαμε στην Πύλη του Χασμουρητού για φαγητό. Εκεί ήταν και η Γιάγκρα με κάποιον άλλον και σε μια άλλη παρέα ο Βόλο, ο Φλουν και ο Ρέναερ. Σε κάποια φάση μια ομάδα από συμμορίτες τραμπούκους του Ζάναθαρ μπήκε μέσα και μας κοιτούσε περίεργα. Πήγα χωρίς να χάσω ώρα προς το μέρος τους κι αυτοί μας επιτέθηκαν κατευθείαν. Πριν προλάβει (δυστυχώς) να σταματήσει τον καυγά η Άμπιγκεηλ με τραυμάτησαν.
