Όταν το ξίφος μου έκοψε το τελευταίο νήμα που κράταγε την Ilvara από την αποτυχία, ένιωσα μία έντονη χαρά αλλά και φόβο, καθώς το yochlol που βγήκε από τις πληγές της μετέφερε την τιμωρία της, αφήνωντας ένα απεχθές κτήνος μπροστά μου, ένα Drider εκεί που πριν δευτερόλεπτα στεκόταν η Ilvara. Η μάχη συνεχίστηκε, αλλά πλέον είχαν καταφτάσει οι σύμμαχοί μου, το ημίτρελο κτήνος προσπάθησε με μανία να με σκοτώσει αλλά οι σκιές της αφέντρας μου με προστάτεψαν, σε αυτό το σημείο ένιωθα πως της κάναμε χάρη με το να την απαλλάξουμε από την ζωή της ως drider. Μετά από αρκετά χτυπήματα, μια καλοστοχευμένη βολή από τον Morfion και η Ilvara πλέον είναι καθοδόν για τα demon webs και ο οίκοο ς της θα ακολουθήσει σύντομα, δεν έχουμε χρόνο να θριαμβολογήσουμε όμως καθώς από τα βόρεια του περάσματος ακούγεται η φωνή του Koyarvan που μας καλεί στον θάνατό μας δεν έχουμε την πολυτέλεια να επαναπαφθούμε.
Ο Schjtt πηγαίνει σιωπηλά να δει ποιοι πλησιάζουν, αναφέρει την παρουσία του Koyarvan ο θεορατος Goliath σε βαριά πανοπλία, άλλος ένας άνδρας με περίεργο υδρόβιο παρουσιαστικό, μπορεί να είναι μόνο ο Bran Kavoul, η φωνή του Koyarvan, καθώς και δύο Driders που πλησιάζουν σιγά σιγά από τους τοίχους, πιο επικίνδυνο απο όλα ίσως όμως, το ιπτάμενο τετραποδο τέρας που πάλεψε πριν ο Zord, εχουμε αρκετή αντίσταση μπροστά μας και η ενεργια μας έχει ήδη φτάσει στα τελειώματα της. Ο Bran Kavoul εκφωνεί εκ μέρους του Koyarvan ότι αν παραδωθούμε εγώ ο Zord και ο Schjtt, τότε θα αφήσει τους υπόλοιπους να φύγουν, ο Broc απαντάει ότι δεν πρόκειται ενώ ο Morfion ρωτάει για πόσα χρυσά θα πλήρωναν, πιστεύω πως δεν το εννοεί στα αλήθεια. Τρέχουμε να εξασφαλίσουμε τακτικό πλεονέκτημα καθώς ο Morfion αρχίζει και χτυπάει το ιτπαμενο θηρίο όσο οι υπόλοιποι ερχόμαστε να μπλοκάρουμε την έφοδό τους, με μία επίθεση από το στοιχειό που κάλεσα το θηριο πέφτει καθώς είχε υποστεί ήδη τραυματισμούς αλλά συνειδητοποιούμε οτι οι εχθροί δεν πέφτουν στην παγίδα μας, ένα από τα drider εξαπολύει μια σφαίρα φωτιάς και καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να αλλάξουμε τακτική. Ανταποδίδω πυρά χαλώντας μία από της χαντρες του περιλαιμίου μου χτυπώντας τα driders και τον Bran kavoul, στηn συνεχια ο Μορφιον σημαδέυετε από την φωτιά των drow αποτρέποντάς του να κρυφτεί. Η μάχη πλέον έχει μπει σε φρενίτιδα καθώς όλοι προβάλουμε από τις κρυψώνες μας για να χτυπήσουμε όποιον βλέπουμε ενώ ο Schjjtt φέρνει την μάχη στον εχθρό με την υπερφυσική του ταχύτητα.
Μέσα στην φρενίτιδα όμως κάτι με αναστατώνει "κάνε ότι σου λέει Elistraal" "Δεν μπορώ να τον κρατήσω για πολύ" μία φωνή με παρακαλάει από τους αντιπάλους, ακούγεται οικεία αλλά σίγουρα είναι κάποια μαγική πλεκτάνη, όπως όταν μας άγγιξε το μυαλό ο Mabuz. Τότε όμως νιωθω έντονες σκέψεις από την Κυρά μου, " σώσε τα αδέρφια σου από το σκοτάδι, φέρτα στο φως μου" δεν είμαι σίγουρος τι σημαίνει αλλά δεν έχω πολύ χρόνο να σκεφτώ. Ο Schjjt κατατροπώνει το ένα Drider και αρχίζει την καταδίωξη στον Bran Kavoul πριν χαθούνε στα περάσματα του σπηλαίου, παράλληλα ο Koyarvan πλησιάζει και αργά η γρήγορα θα πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε. Για άλλη μια φορά ακούω την γνώριμη φωνή και συνειδητοποιώ ότι ανοίκει στην Lyrduit την παιδική μου φίλη, ο θείος μου μου είχε πει οτι η οικογένειά της είχε ξεφύγει από εκείνη την ημέρα τόσα χρόνια πριν αλλά πως είναι δυνατόν να βρίσκεται εδώ ? Πριν προλάβω να συνεχίσω τον ιρμό μου, άλλη μια σκέψη με διαπερνάει "δείξε τους το έλεος που δεν μου έδειξε η αδερφή μου" τρέχω έξω από την εσοχή που κρυβόμαστε και τότε..την βλέπω.
Η καρδιά μου βυθιζεται καθώς δυσκολεύομαι να ανασάνω με το θέαμα που αντικρίζω, η Lyrduit μου, μεταμορφωμένη σε Drider. Φόβος και θυμός με κατακλίζουν καθώς την βλέπω να βασανίζεται, φωνάζω στους συμμάχους μου να μην την σκοτώσουν καθώς ουρλιάζω για τον Koyarvan να έρθει να με αντιμετωπίσει. Καθώς προσπαθώ να βρω αν η Lyrduit είναι ακόμα "εκεί" την ρωτάω πως έγινε αυτο και απαντάει ότι το έπαθε προσπαθώντας να προστατέψει "αυτή την βρωμιάρα" κοιτώντας την Rystia, η οποία ήδη έχει ξεκινήσει να τρέχει μακριά έντρομη και αιμόφυρτη. Τα επόμενα λεπτά είναι πυρετώδη, το σπήλαιο γεμίζει με την ηχώ της μάχης του Bran Kavoul που προσπαθεί να εξοντώσει Schjjt ο οποίος μόνος του κατατροπώνει και ξεφτυλίζει τον ιχθυοειδή ιερέα βγάζοντάς τον αναίσθητο, o Koyarvan έρχεται καταπάνω μου και με πληγώνει θανάσιμα με το ξίφος του, κάθε χτύπημα σχεδόν μου σπάει τα κόκαλα και νιώθω την συνείδησή μου να σβήνει...δεν μπορώ να τον νικήσω μόνος. Την σιωπή σπάνε τα λόγια του Zord καθώς με πλυμηρίζει ενέργια και σηκώνομαι μακριά από την λεπίδα του Koyarvan καθώς τον σημαδεύω με την τελευταία μου κατάρα. Βέλη, ψαλμωδίες γροθιές, ξόρκια από το πουθενά από έναν αόρατο Andaquiohr, ο Koyarvan κοντοστέκεται μετά από μια επίθεση του Broc και ξερνάει νερό καθώς με την δεύτερη του επίθεση ο Broc τον αποκεφαλίζει ενώ παράλληλα ο Morfion καιο Schjjt έχουν εξουδετερώσει την Lyrduit που πλέον βρίσκεται αναίσθητη. Με στοιχειώνουν όμως οι κραυγές τις "σκοτώσέ με, σκότωσέ με" όπως ούρλιαζε στον Broc.
Στον απόηχο της μάχης ο Morfion και εγώ δημιουργούμαι ένα περίπλοκο σύμπλεγμα από δεσμά για να ακινητοποιήσουμε την Lyrduit καθώς ο Zord ο Schjjt και ο Broc αρχίζουν την ανάκριση του Bran kavoul. Ο Zord μας λέει οτι θα ήθελε αυτός να ξεκινήσει να του μιλάει, αλλά αν τον ακουσουμε καπως περιεργα βίαιο να ξερουμε οτι ειναι προσποιητά και στην συνέχεια ξεκινάει τις ερωτήσεις στον Bran Kavoul καθώς τον απειλεί με αρκετά δυσοιωνα μαρτύρια αν δεν συνεργαστεί. O Bran Kavoul φαίνεται αρκετά ήρεμος και ατάραχος όσο τον ρωτάνε οι σύντροφοι, κυρίως τον ανακρίνουν γιατί μας κυνήγαγε, αν είναι με το Μαύρο Δίκτυο αν έχει στοχοποιήσει τον Zord λόγω της φυλής του, ο Bran Kavoul όμως δίνει διαταγές σαν να μην έχει τίποτα να φοβηθεί. Ο Andaquiohr καταλαβαίνει οτι χρησιμοποιεί μαγεία και του την αποκρούει. Η ανάκριση έχει γίνει κάπως έντονη καθώς ο Bran Kavoul έχει φιμωθεί και οι συντροφοι προσπαθούν πάλι να τον ανακρίνουν. Η αναστάτωση είναι αρκετά έντονη για να γυρίσω να δω τι γίνεται και τότε ξαφνικά αρχίζουν να πεφτουν κάποια κομμάτια στην θέση τους, ο Koyarvan μίλαγε μέσω του Bran Kavoul και όταν πέθανε ξερναγε νερά, φαινόταν αδιάφορος όποτε αναφέραμε το Μαύρο Δίκτυο και ζήτησε μόνο εμένα τον Zord και τον schjtt, δεν έβγαζε νόημα για την Ilvara να ζητήσει τον Schjjtt και όχι τον Morfion, έβγαζε όμως για ένα άλλο ον τον Mabuz που του είχαμε αντισταθεί. Όταν αρχίζω και ανακρίνω τον Bran Kavoul οι υποψίες μου επιβεβαιώνονται, ο Zord αναγνωρίζει το σύμβολο του Mabuz πανω στον Bran Kavoul, τότε συμπεραίνω πως ο Mabuz έχει καταλάβει το φυλάκιο μέσω του Bran Kavoul εξού και όλα τα ανορθόδοξα γεγονότα που μας συνέβησαν σε κάτι που θα έπρεπε να ήταν μια απλή μετάβαση. Έχωντας ξεπεράσει την χρησιμότητα του ο Bran Kavoul επιστρέφει πίσω στον αφέντη του καθώς τον αποκεφαλίζω και πλέον έχουμε χρόνο να ανασυγκροτηθούμε.
Στην διάρκεια των ανακρίεων και ασφάλισης κρατουμένων ο Andaquiohr άνοιξε τις αισθήσεις του ως Ντιτέκτορας και λαφυραγώγησε εκτενώς τα πτώματα όλων των εχθρών, τα ευρήματα ήταν παραπάνω από ικανοποιητικά , η πανοπλία του Koyarvan είχε μοτίβα του νερού και υδροβίων πλασμάτων που ενθουσίασε τον Zord, περίτεχνοι μαδύες, αμυντικά περιβραχιώνια και σκήπτρα με πλοκάμια γλύκαναν τα πονεμένα μας σώματα. Η καλύπτρα του Koyarvan έκανε τα μάτια του Schjt να αστράψουν αλλά ο Morfion τον ρώτησε αν θα είχε θέμα να τα παρει αυτός και Schjt απάντησε θετικά, συμπληρώνοντας ότι θα αγοράσει δικά του όταν βρεθεί η ευκαιρία. Η αίγλη των λαφύρων ήταν σύντομη όμως, καθώς η πραγματικότητα άρχισε να επστρέφει, ρώτησα την Rystia να μου εξηγήσει την ιστορία της με την Lyrduit, τελικά η ίδια και η Rystia δουλεύαν μαζί ως Harpers και είχαν για αποστολή να εισχωρίσουν στην Mantol Derith, η Rystia μιλαγε με λύπη και νοσταλγία για την Lyrduit, καθώς ήταν προφανές το τι της συνέβη αφού πέτυχε την αποστολή της. Είχαμε ακόμα ερωτήσεις όμως, αλλά τα στόματα που κράταγαν τις απαντήσεις ήταν ακόμα κλειστά, εκτός βέβαια αν είσαι ο Andaquiohr ο Μέγας, για άλλη μια φορά με λίγες λέξεις και χειρονομίες το γνωμικό προστάζει το τεράστιο κεφάλι του Koyarvan να μιλήσει "έχετε 5 ερωτήσεις" μας ειπε.
Οι πρώτες 3 ερωτήσεις ήταν δικιές μου, επιβεβαιώθηκαν οι θεωρίες μας, ο Bran Kavoul είχε καταλάβει το φυλάκιο εκ μέρους του Mabuz και είχε σκλαβώσει τον Koyarvan πολύ πριν φτάσουμε εκεί, έχοντας δει στα μυαλά μας ήξερε να συμαχήσει με την Ilvara εναντίον μας. Δεν είχα άλλες ερωτήσεις αλλά ο Morfion ήταν αρκετά παρατηρητικός να δει τι με προβλημάτιζε, ρώτησε αν μπορεί να γινει κατι για την Lyrduit και με ποιον τρόπο, παραδόξως ο Koyarvan ήξερε να απαντήσει "πρέπει να λυθεί η κατάρα μέσω της δύναμης ενώς Θεού", είχα μείνει άναυδος, απο εκεί που σκεφτόμουν αν θα έπρεπε να σκοτώσω την Lyrduit για να μην υποφέρει ξαφνικά υπάρχει ελπίδα!! Ο Zord βλέπωντας την κατάσταση προχωράει να δοκιμάσει την θαυματουργία του αλλά τότε νιώθω ένα ξαφνικό ρήγος και ένταση, ενστικτοδώς τον σταματάω, ξαφνικά γνωρίζω να του πω ότι όσο είμαστε εδω κάτω η δύναμη των Θεων μας δεν ειναι αρκετά δυνατή, είναι ξεκάθαρο πλέον, πρέπει να παμε στην επιφάνεια και η Lyrduit μαζί μας αν θέλουμε να έχουμε ελπίδα για ελευθερία.
Με αρκετή προσπάθεια καταφέρνουμε να ανεβάσουμε την Lyrduit επάνω και δοκιμάζουμε να ξεκουραστούμε στο δωμάτιο με το συντριβάνι, κρατάω την πρώτη σκοπιά μη θέλοντας να αφήσω την Lyrduit μόνη της. Η ξεκούραση είναι δύσκολη καθώς η Lyrduit αρχίζει και ωρύεται με το που βρίσκει τις αισθήσεις τις, προσπαθώ να την ηρεμήσω τραγουδώντας της ένα νανούρισμα της Eilistraee που μας λέγαν ως παιδιά και φαίνεται να καταλαγιάζει την παραφρωσύνη που υποφέρει, για λίγες ωρες η Lyrduit είναι ξανα εκεί, αλλά έχει χάσει την ελπίδα με όλα όσα τις έχουν συμβεί. Όταν μπαίνω στον διαλογισμό μου η lyrduit αρχίζει να ξαναχάνεται στην παραφρωσύνη αλλά τα καταφέρνουμε μέχρι το τέλος. Παρέα στην αγρυπνια μου έκανε ο Zord που ευγενικά ζήτησε να του εξηγήσω το νόημα πίσω από την καταδίωξή μας, η συζητηση πήρε πολύ ώρα καθώς του εξήγησα τον απάνθρωπο κόσμο των Ορκισμένων (drow) της Lolth, και τι συνέπειες είχε η αποτυχία της Ilvara για την ίδια και τον οίκο της. Αυτό που δεν περίμενα όμως ήταν η ιστορία του Zord του ίδιου καθώς μου έδειξε τα μαύρα χέρια του. Δεν κατάλαβα σε τι οφείλεται η διχρωμία στο σώμα του αλλά όπως και εγώ, ο Zord είναι από μια φυλή που έχει απελεφθερωθεί από την βία επιρροή του Θεού των Orc τον Gruumsh, ταυτόχρονα κάνωντάς τους παρίες και αιρετικούς στα υπόλοιπα Orcs,. Μέσα στον χαμό του υποσκότους και των όσων έχουν γίνει, ήταν παράξενα παρηγορητικό ότι υπάρχει ένα άτομο που καταλαβαίνει τις δυκολίες μου. Ακόμα πιο ελπιδοφόρο όμως ήταν όταν μου αποκάλυψε πως έχει δει ο ίδιος την θαυματουργία που επιτρέπει την απαλλαγή από τον ζυγό τυραννικών θεοτήτων, μπορεί να μας χωρίζουν κόσμοι αλλά χαίρομαι που είμασταν άτυχοι μαζί.
Έχοντας ξεκουραστεί πλέον συνεχιζουμε ευθεία προς τις ανοδικές σκάλες που είχε εντοπίσει ο Andaquiohr, αποφασίζουμε να ελεγξουμε τον γύρω χώρο και ο Morfion βρίσκει ένα δωμάτιο στα αριστερά που οδηγεί σε ένα σπήλαιο με καταράκτη που φαίνεται να είναι κάποιου είδους σκοπιά, ο καταράκτης φαίνεται να έχει περιεργο νερό αλλά ακόμα πιο περίεργο είναι τα σκοινιά που πέφτουν κατω, ανεβαίνοντας μέχρι πάνω ο Morfion ανακαλύπτει αυτό που ψάχναμε τόσο καιρό!! Μια έξοδο στην επιφάνεια, είμαι ανυπόμονος και σε εγρήγορση λόγω της Lyrduit αλλά δεν μπορώ να το πιστε΄ψω ότι σε λίγο θα είμαι ελεύθερος στον κόσμο της επιφάνειας !!
Οι σύμμαχοι όμως θέλουν να εξερευνήσουμε το υπόλοιπο μέρος πριν φύγουμε, είμαι ανυπόμονος αλλά υποθέτω μπορώ να τους βοηθήσω και έτσι ακολουθώ τον Andaquiohr σε εναν διαδρομο και χρησιμοποιώ την όραση πέρα απο την όρασή μου για να δω πίσω από τους τοίχους μεγάλους διαδρόμους. Ο Morfion ανοίγει την πόρτα και καθώς ο Broc ορμάει μέσα μια λάμψη έρχεται κατα πάνω μας και για δευτερόλεπτα νιώθω το κάψιμο μιας λελαπας. Έχω περάσει πολλά για να πεθάνω στις παγίδες του Μαύρου δικτύου και οι πληγές από την προηγούμενη μάχη είναι ακόμα φρέσκες, κάποιος πρέπει να είναι με την Lyrduit ωστε να μην πισοκυλίσει οπότε πηγαίνω πίσω στο χολ και ενημερώνω τους συντρόφους ότι θα περιμένω μέχρι να τελειώσουν. Έχει περάσει αρκετή ώρα που είμαι με τον Zord τον Schjtt και την Rystia στο χολ, ξαφνικά ο Morfion ξεπροβάλει από μια άλλη πόρτα και λέει ότι "τελικά είχατε δίκιο, δεν είχε τίποτα εκεί" πριν ξανα εξαφανιστει προς τα πάνω χωρις δευτερη λέξη, έχει περάσει αρκετή ώρα από τότε όμως, αλλά που θα τους βρούμε αν γίνει κάτι ? Δεν γίνεται να ητηθούμε τόσο κοντά στο κατώφι της ελευθερίας μας.
