Εξημέρωσε στο μαγικό οχυρό που εμαθήτευσε ο Μέγας, περιτριγυρισμένος από πιπινάκια κάθε είδους, και ήρθε η ώρα της αποφοίτησης και των τιμών.
Μετά από μια σύντομη τελετή και νηστικοί - αφού είναι μόνο μαρούλια και φυτά για φαγητό, εξάφνου η άκαρδη κάρυα υπεύθυνη της σχολής - η οποία σημειωτέων δεν ελυπήθη το κωλόπαιδο=Μπούλτουκ, παρά τα παρακάλια του Ζόρντ, βρεθήκαμε όπως όπως στους βάλτους.
Πάλι καλά ο Μέγας είχε φροντίσει να προμηθευτεί τα σπελάκια και τα υλικάκια του, για να τηλεμεταφερθούμε εν ριπή οφθαλμού στην ξακουστή Αχειμώνιαστο..
ΑΑααα... τι θεσπέσιο θέαμα, χρόνια άκουγα για αυτήν.. Περιττό να πω ότι όλο το παρεάκι εσυναντήθει ξανά - μετά Ρίστιας, μόνο η Αριάνα μας λείπει τώρα - που ο Μέγας έχει ανέβει και λέβελ (κανονικό, αλλά και στο μαγικό του χέρι).
Εδώ ο Μόρφιον ανέλαβε να πέξει μπαλίτσα και μέσα από το δίκτυο των Χάρπερ, συναντήσαμε μια ταβερνιάρισσα σύνδεσμο του Μόρφιον η οποία μας οδήγησε στο καστράκι με το μαγαζάκι μιας ζουμερής μαυροντυμμένης νταρντάνας.
Εν τέλει, και αυτή μας ξεπέταξε γρήγορα - αλλά αυτή την φορά ο Ζόρντ τα κατάφερε, το κωλόπαιδο έμεινε μαζί της και θα του μάθει μαγεία. Επειδή θα μου λείψει να του χώνω καμιά φάπα που και που, του έδωσα ένα από τα τελευταία νύχια μιας σπάνιας κόκκινης αρκούδας από την πατρίδα μου.
Αρχίσαμε να περιπλανιώμαστε στα σοκάκια και τους δρόμους της πόλης, ώσπου ο Ζορντ αρχίζει να τρέχει σε μια παραλία, και να σου οι χαρές, τα πανηγύρια και τα μπανάκια. Όλα τα λεφτά είναι οι αντιδράσεις του Έλιστραλ και των υποσκότεινων τύπων, οι οποίοι βλέπουν για πρώτη φορά τον επάνω κόσμο. Επίσης, συνειδητοποίησα ότι υπάρχει μια τάση γυμνισμού στο Υποσκότος.. παράξενο, δεν το είχα παρατηρήσει όλα αυτά τα χρόνια στα ταξίδια μου.
''Ο Ελιστραλ είναι μαύρος με σκοτοθεραπεία..'' σκέφτηκε ο Μπροκ, χασκογελώντας σαν ηλίθιος μόνος του.
Εξάφνου, από το πουθενά ένα κοντόχοντρο γκόμπλιν μας δείχνει σε μια ομάδα από νταγλαράδες οι οποίοι αρχίζουν και τρέχουν αφηνιασμένοι προς το μέρος μας.. Αρπάζω το τσεκούρι μου και είμαι έτοιμος να δοκιμάσω το νέο μου επίπεδο και τεχνικές - που μου χάρισαν αυτές οι παραλίγο θανατηφόρες στιγμές στην σπηλιά με τους γίγαντες.. και τότε σαν από μηχανής θεός ο Ζορντ μας λέει ότι αυτός είναι ο καπετάνιος του, ο οποίος είναι μπλεγμένος σε μια νέα περιπέτεια σε μια πόλη που κυβερνούν ναυτικοί (αυτός σίγουρα κάνει κάτι άσχημο).
Μετά από αυτή την υπέροχη συνάντηση, οδεύσαμε προς την πλωτή ταβέρνα, αξιοθέατο της πόλης όπου φάγαμε και ήπιαμε τον άμπακο. Εκεί ο Κάπτεν Ντροκ πήρε τον πούλο - μπορεί να είναι ναυτικός αλλά το παλικάρι δεν αντέχει το ποτό.
Όπως είχε υποσχεθεί ο Ζορντ στον Έλιστραλ, μέσα στην φυλάκα ''αν επιβιώσουμε δικέ μου θα σε πάω τσάρκα''. Το' πε και το' κανε ο Πάπα, μας αρπάζει όλους και δώσ' του στο ιπτάμενο καμπαρέ.
Ο κακός χαμός μέσα στο φανταχτερο μαγαζί γεμάτο με κάθε είδους 'κορμιά'. Ως φυσικόν, ο Μόρφιον προσέγγισε έναν υπερλαδωμένο γυαλιστερό σφίχτη με σκοπό να τον πλασάρει στον Μεγιστάνα - ''μα τι λέει'', σκέφτηκε ο Μπρόκ αφού το παλικάρι είναι ''ίσιο''.
Όπως περίμενα ο Μεγιστάνας του έκοψε 2 γρήγορες και του ξεκαθάρισε ότι γουστάρει γυναίκες.. Ο σφίχτης Φλόρντ ως σερνόταν στο πάτωμα, κάτι του είπε χαμηλόφωνα - δεν μπόρεσα να ακούσω και έφυγε.
Αυτό που μου απέσπασε την προσοχή ήταν ένας βάρδος και ο βοηθός του, οι οποίοι τραγούδησαν το Νο.1 χιτ της πόλης για κάποια Υπόσκυλα..? Εν τέλει το τραγούδι αφορά εμάς και τα κατορθώματα μας! Τι διάολο συμβαίνει, όλοι αρχίσανε να συμπεριφέρονται περίεργα, να μας περιστοιχίζουν, να μας πιάνουν τους κώλους μας, να μας φιλάνε κλπ., κλπ. για ώρα!
(Κάπου πήρε το μάτι μου την Ισκαριλντ κάτι να λέει - δεν κατάλαβα τίποτε)
Ξάφνου, μετά από ώρα και ενώ τον είχαμε χάσει ο Σσσσσττ κατεβαίνει από την σκάλα! Και παρατηρώ ότι έχει μώλωπες, που παίχτηκε ξύλο και το έχασα.. ω μα την μεγάλη Αρκούδα!
Ο σσσττ μας ανεβάσει στο δωμάτιο και μας λέει την περιπέτεια του - ενώ τα πλήθη παραληρούν απέξω.. Γυρνάω και βλέπω το άχαρο κορμί του Λωτού=Γριά που έχει περαστεί με ένα τρικούβερτο από τον Σσσστ..
Και δώστου ένας γλάρος χτυπά στο παράθυρο και με προειδοποιεί ότι τα Άμπολεθ=Μαμπουζ και οικογένεια μας ψάχνουν, και θα μας γα...σουν το Ναγκασάκι σύντομα!
Να' ναι καλά το κράνος της μετάφρασης, ενημερώνω γρήγορα τους άλλους και καταστρώνουμε σχέδιο.. Κατηφορίζουμε για ώρα ακολουθώντας τον Μόρφιον, για το ξενοδοχείο των Χάρπερ.
Ποιος ξέρει το αύριο τι μας επιφυλάσσει? Το σήμερα πάντως ήτανε γαμάτο..