“23η του Αλτούριακ, 1485
“Γκλαμπαγκούλ, Γκλαμπαγκούλ...φώναζε με την μονότονη και αργόσυρτη φωνή το πλάσμα στο μυαλό σου. Τηλεπαθητικά σκέφτηκες, κανείς από τους γύρω δεν αντέδρασε όσο σου μιλούσε.
Είχατε φτάσει κατάκοποι στην σήραγγα που έγινε ο σεισμός και σας οδήγησε εδώ μέσα. Δεξιά και αριστερά οι τοίχοι στάζουν ασταμάτητα νερό, ο αέρας με κάθε ανάσα σου λιγοστεύει..
Σκληραγωγημένοι και γεμάτοι δυσπιστία είχατε νωρίτερα αποφασίσει να σμίξετε ξανά με τους νάνους. Μαζί τους γνωρίσατε τον Τράμενορ, κληρικό του Λαθάντερ,θεού της αυγής από την σπάνια τερατόμορφη φυλή των Φίρμπολγκ(Firbolg). Ο Μόρφιον λέει αυτά τα δυσεύρετα πλάσματα είναι όντα από αρχαία δάση, ζουν αρμονικά με τα ξωτικά χρησιμοποιώντας τις ονομασίες και την γλώσσα τους. Κάποια στιγμή ο Τράμενορ σας είπε στα κρυφά πως είναι φυγάς, και μάλιστα πρώην αιχμάλωτος duergars!
Είχατε ήδη ξεκάνει δύο από τα άμορφα όντα, τα λεγόμενα λασπώματα(Oozes) ,δημιουργίες του δαιμονικού άρχοντα Τζούιμπλεξ (Juiblex) σύμφωνα με τον Αντάκιορ. Τα αντιμετωπίσατε με ευκολία, αφού οι φονικές βολές της βαλίστρας του Μόρφιον και οι πύρινες μπάλες του Αντάκιορ τα διέλυαν όσο η Ιβρέην στεκόταν αγέρωχα σαν ζωντανή ασπίδα μπροστά τους.
“Γκλαμπαγκούλ” λέει πως ονομάζεται και είναι μεγάλο όσο ένα δωμάτιο. Μέσα του σαπίζει το σκελετωμένο πτώμα ενός drow κρατώντας ένα κοντό σπαθί που φεγγίζει φως, προδίδοντας χάρη στις προσευχές της Ιβρέην ότι κρύβει μαγικές δυνάμεις.
Αυτά σκεφτόσουν όταν ο Αντάκιορ έβγαλε μια κραυγή και εξαφανίστηκε πέφτοντας, όσο μελετούσε τα ανάγλυφα με τα πλοκάμια και τους στρόβιλους στους τοίχους. Σε μια στιγμή σκαρφάλωσε και πάλι μέσα από τον λάκκο στον διάδρομο, όμως πίσω του ορθώθηκε ένα γιγαντιαίο λάσπωμα, αυτή τη φορά κατάμαυρο και ακόμα πιο συμπαγές από τα προηγούμενα! Φωτιές ξεχύθηκαν σαν από αντίδραση προς το τέρας από τα χέρια του γνωμικού, και αμέσως κοιταχτείτε όλοι με τρόμο, συνειδητοποιώντας τον όγκο αέρα που απορρόφησαν οι φλόγες!
Ο Τράμενορ αποδείχθηκε πολύτιμος, οι προσευχές του στον Λαθάντερ έσωσαν τον Αντάκιορ από βέβαιο θάνατο. Το λάσπωμα με ένα καταστροφικό χτύπημα τον είχε αφήσει νωρίτερα λιπόθυμο, σαστίσατε βλέποντας τα οξέα να αναθυμιάζουν από το ακίνητο μικρό του σώμα. Η Ιβρέην πήρε γρήγορα θέση μπροστά από το τέρας, λαμπρές προσευχές στον Ιλματέρ έντυσαν με ιερό φως την πανοπλία και το σπαθί της, σταματώντας με σπαθιές και το ανάστημά της την καταστροφική του επέλαση. Χρειάστηκαν αναρίθμητες βολές από τις βαλίστρες του Μόρφιον και του Τζίμτζαρ , τα ακόντια των Κράουνχεντ και τύχη...ώσπου το λάσπωμα διαλύθηκε σε απροσδιόριστες μάζες και υγρά στο πάτωμα…
"Πόση ώρα ώσπου να πλημμυρίσουν οι σήραγγες από νερά...πόση για να τελειώσει το λιγοστό μπαγιάτικο οξυγόνο και να πεθάνετε από ασφυξία. Γκλαμπαγκούλ!”