Όπως τα αφηγείται η λεοντομορφη πολεμιστρια του Τέμπους, Γκόρια Ουρονύχα.
"Όσοι δαίμονες και εάν περάσανε αυτήν την πύλη που είχε ανοίξει δεν επιβίωσαν. Μπορώ να πω ότι η ομάδα δρα σαν ομάδα , καλύπτοντας ο ένας τον άλλον εάν και ο καθένας μας μπορεί να κάνει καμιά φορά του κεφαλιού του. Περίεργη μαγική ενέργεια έφευγε από την πύλη και πήγαινε προς έναν τοίχο τον οποίο φαινόταν να τον διαπερνούσε. Ένα παράδειγμα ατόμου που έκανε του κεφαλιού του ήμουν εγώ που προκειμένου να δω εάν υπάρχει κάποιος μοχλός που ανοίγει πέρασμα αποφάσισα να τον γκρεμίσω με την αξίνα.
Από πίσω είδαμε τον Λέων τον φίλο της Αμάλθειας να φοράει την περικεφαλαία που ήρθαμε να βρούμε και να είναι και η πηγή της ενέργειας που κρατούσε την πύλη ανοιχτή . Έδειχνε να υποφέρει από αυτήν. Προσπάθησα να του την αφαιρέσω αλλά δεν τα κατάφερα . Ο Μάλικ άρχισε να του επιτίθεται με το τσεκούρι του το ίδιο και η Αμάλθεια που ενώ προσπάθησε να τον λογικέψει και να την αφαιρέσει δεν τα κατάφερε. Σε λίγα δευτερόλεπτα πάρα τις προσπάθειες ενός φίλου του Λέον να μας πείσει να μην του κάνουμε κακό το κεφάλι του έφυγε από το σώμα με μια δυνατή τσεκουριά. Δεν ξέρω πόσο μπορεί να πόνεσε η Αμάλθεια εκείνη την στιγμή. Και δεν υπήρξα πότε καλή φίλη κανενός για να ξέρω πως να δράσω . Έπρεπε να της πω κάτι; Θα χρειαστεί παρηγοριά; Τρόπους συμπόνιας δεν μου έμαθαν στην φλεγόμενη γροθιά. Ίσως θα έπρεπε να μας μαθαίνουν πρώτα να φερόμαστε «ανθρώπινα» όπως λέει η έκφραση παρά να είμαστε ξύλινοι στρατιώτες.
Δεν προλάβαμε να μιλήσουμε πολύ με τον φύλακα , όμως μάθαμε ότι κάποιοι από τον Κλαβ Ικαια αποφάσισαν να τον αφήσουν όπως και ο Λέον και κάποιοι τον ακολούθησαν. Μια φωνή ακούστηκε από το βάθος . Ήταν ο Γιδεών που μιλούσε ασυνάρτητα και μάλιστα έστειλε και τους σκελετωμένους μινώταυρους να μας σκοτώσουν. Όμως πάλι δεν έμεινε κανένας εχθρός όρθιος .Βέβαια προσπάθησα να σώσω τον Γιδεών. Φάνηκε να είναι σημαντικός φίλος της Φέρια. Όμως κάτι τον είχε αλλάξει. Και ο Μάλικ με βοήθησε σκοτώνοντας τον .Είχε πάνω του ένα βιβλίο όπου έγραφε την διαθήκη του. Κατά τα λεγόμενα του η Ζάριελ άφησε την Αγγελική της μορφή και το σπαθί της για να μπορέσει να πολεμήσει τους Δαίμονες. Ο Τόρμ , ο Λαθάντερ και οι υπόλοιποι θεοί την είχαν αφήσει μόνη της να πολεμάει. Η οποία δεν το άντεξε. Ο φύλακας μας είπε για τον Λέον ότι κάτι δαιμονικό τον επηρέασε όταν την φόρεσε την περικεφαλαία και άρχισε να σπαρταράει στο έδαφος . Οι υπόλοιποι πολιτοφύλακες έδωσαν την ζωή τους για να τον προστατέψουν μέχρι που τους βρήκαμε εμείς . Του προτείναμε να έρθει μαζί μας και να μείνει με τους υπολοίπους στο υψηλό παλάτι με τον Δούκα.
Πλάι χάρη στις δεξιότητες του Ελνορίλ καταφέραμε και επιστρέψαμε στο κρυφό πέρασμα για το υψηλό παλάτι. Και μόλις φτάσαμε ο Δούκας μας περίμενε και έβγαλε έναν λόγο όπου ενθάρρυνε το κόσμο. Βέβαια έπρεπε να τους κρατήσω προσγειωμένους το οποίο τους τρομοκράτησε. Όμως είχαν δίκιο .
Έπρεπε να υπάρχει ελπίδα στα μάτια τους . Και ήμασταν εμείς γι’ αυτούς η ελπίδα . Ο Δούκας μας ενημέρωσε ότι οι εχθροπραξίες με τον Κλαβ πρέπει να σταματήσουν καθώς οποιαδήποτε αμαρτία γίνεται κάνει τις αλυσίδες που κρατούν το Ελτουρέλ να μετακινείτε .
Προχωρήσαμε σε ένα χώρο για να μιλήσουμε πιο ήσυχα. Εκεί με προήγαγε στον βαθμό του επιλοχία. Έναν βαθμό που τον ήθελα αλλά θα ήθελα να τον έχω στην Baldur όχι στην ‘Αορνο . Μας είπε ότι ο ποιο έντιμος από εμάς πρέπει να φορέσει την περικεφαλαία της Ενόρασης προκειμένου να μας δείξει τον δρόμο. Προτείναν με ψήφους εμένα. Αυτό με τίμησε περισσότερο από την προαγωγή . Φόρεσα την περικεφαλαία και τότε εγώ και οι φίλοι μου , είδαμε κάποια οράματα. Κάποια σημαντικά οράματα. Τα οποία μας έδειξαν το παρελθόν.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να πω σε όποιον διαβάσει τα χρονικά μου ότι αυτά τα οράματα μπορεί να είναι και ο λόγος για κάποια πράγματα που θα ακολουθήσουν στο μέλλον. Κάποιες πράξεις που θα κάνουμε οφείλονται σε αυτά καθώς ο ίδιος ο Τόρμ μας τα προσέφερε και μας καθοδήγησε.
Όραμα πρώτο: Ένας σωρός από πτώματα διαβόλου. Διάβολοι που είχαν σκοτωθεί από έναν πανέμορφο αιματοβαμμένο άγγελο. Ήταν η Ζάριελ. Λίγο μετά ένας διάολος τον οποίο τον προσκύνησαν όσοι διάολοι είχαν επιβιώσει ρωτούσε για το σπαθί της.
Δεύτερο όραμα : Βρισκόμασταν όλοι σε ένα λιβάδι μαζί με στρατιώτες. Φορούσαμε όλοι πανοπλίες με το σύμβολο των δίδυμων ήλιων. Μπροστά μας ήταν η Ζάριελ πάνω σε έναν φτερωτό μαμούθ . Παρουσιάστηκε Ένας έφιππος από μια στρατιά ονομαζόμενος Χάρουμαν . Μαζί με την Ζάριελ ήταν μια λαίδη Γιαελ και ένας Ολάνθιους. Και το Μαμούθ….Ήταν η Λούλου. Όταν είχε όλες τις δυνάμεις της. Ο Χάρουμαν ήρθε μπροστά μας και μας έδινε το χέρι. Ένα περίεργο ήταν ότι όταν μιλούσαμε δεν ακουγόταν το όνομα μας .. Ακούγαμε μόνο το επίθετο. Επίσης στον Μομφεράτο ακούστηκε το Μπελάντι και στον Ελνορίλ Ακούστηκε το επίθετο Sunstar. Ήμασταν στα σώματα των προγόνων μας … Άρα οι πρόγονοι μας δεν είχαν δώσει μόνο όρκο στην Ζάριελ αλλά είχαν παλέψει στο πλευρό της.\
Όραμα τρίτο: Η Ζάριελ με την Γιαελ ταλαιπωρημένες από την μάχη κάπου στην Αορνο. Η Ζάριελ έδωσε το σπαθί της στην Γιαελ. Ήταν ίσως το σημείο που κατάλαβε ότι δεν μπορεί να νικήσει τις δυνάμεις της Κόλασης . ΓΙ αυτό και έδωσε το σπαθί της στην Γιαελ και είπε στην Λούλου να την προστατέψει για να μην πέσει το σπαθί της σε λάθος δαιμονικά χέρια.
Όραμα τέταρτο: Βρισκόμαστε όλοι μαζί , εμείς ,η Ζάριελ πάνω στην Λούλου να πολεμάμε κάτι Γκνολς. Ήταν εντυπωσιακή στην μάχη η Ζάριελ. Είχε έναν σκοπό που της έδινε την δύναμη και το σθένος να συνεχίζει.
Όραμα πέμπτο : Βρισκόμαστε σε ένα μέρος σαν χωράφι ο Δαίμονας Yeenoghu αρπάζει την Λαίδη Γιαελ και περνάνε μια πύλη.
Όραμα έκτο: Ένα gauntlet εμφανίζεται και ακούστηκε μια φωνή η οποία μας είπε ότι πρέπει να βρούμε το σπαθί της Ζάριελ. ΜΚΕ αυτό θα μπορούσαμε να σπάσουμε τις αλυσίδες . Επίσης μας είπε ότι η Λούλου ξέρει που είναι αλλά και δεν το ξέρει. Και ότι πρέπει να βρούμε τα Kenku. Τα οποία θα ξεκλειδώσουν την μνήμη της .
Και βρεθήκαμε ξανά εκεί που ήμασταν. Αποφάσισα να μην μοιραστώ με τον Δούκα τι μάθαμε και τι πρέπει να κάνουμε καθώς ίσως όσοι λιγότεροι το ξέρουμε τόσο καλύτερα για την αποστολή.
Πηγαίνοντας προς έναν χώρο όπου θα μπορούσαμε να συζητήσουμε μόνοι μας σκεφτόμουν κάποια πράγματα. Η μάλλον άρχισα να καταλαβαίνω κάποια πράγματα. Άρχισα να καταλαβαίνω την Ζάριελ. Η μάλλον πώς ένιωσε η Ζάριελ, όταν ένιωθε πως πολεμάει μόνη της σε έναν τόσο μεγάλο πόλεμο. Και προκειμένου να νικήσει την Άβυσσο αποφάσισε να συμμαχήσει με έναν της εχθρό . Τον στρατό τον διαόλων. Και όλο αυτό με το Ελτουρέλ είναι πια στρατολόγηση ψυχών για να κερδίσει τους δαίμονες. Όμως ίσως μπορεί να επανέρθει. Ίσως να ξαναέρθει μαζί με τάξη. Ίσως υπάρχει κάτι αγγελικό ακόμα μέσα της. Οι θεοί μπορεί τότε να μην την εγκατέλειψαν. Μπορεί να μην ήταν έτοιμοι. Μπορεί να μην ήταν η κατάλληλη γενιά να πολεμήσει μαζί της . Τότε μπορεί να μην ήταν ο σωστός πολεμιστής του Γκόντ, της Σούνη…. Μπορεί να μην ήταν καν πολεμιστής του Τεμπους να πολεμήσει μαζί . Μπορεί να είμαστε εμείς που θα την επαναφέρουμε και μαζί της να κερδίσουμε την Άβυσσο. Όμως αυτά είναι η δική μου σκέψη…Δεν ξέρω πως σκέφτονται οι υπόλοιποι…
Ξεκουραστήκαμε και ήρθε η ώρα να δράσουμε. Στόχος μας να κατέβουμε στην Αορνο να βρούμε τα Kenku. Τώρα πια ..ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ!