Previously on the bloody fillets….
Ξεκινήσαμε από το δωμάτιο με το πέτρινο άγαλμα του Σαχουαγκίν που κρατούσε ένα μεταλλικό κουτί το οποίο και είχαμε ξεκλειδώσει με το πέτρινο κλειδί που είχαμε βρει και σκεφτόμασταν τρόπους του πως να το απομακρύνουμε από το άγαλμα χωρίς να ενεργοποιήσουμε κάποια παγίδα. Εκείνη την ώρα μας την «έπεσε» από πίσω (γιατί ως γνωστόν rogues do it from behind) ένας υψηλοκλεφτοδολοφονοξωτικός ονόματι Έμενταλ (ή Έβινταλ όπως επιμένει να λέει) ο οποίος μας είπε ότι άκουσε για την ομάδα μας από τον πελάτη του (τον οποίο ακόμα δεν μας τον έχει αποκαλύψει) και αποφάσισε να κατέβει να μας ακολουθήσει το οποίο και κατάφερε μέσω των πτωμάτων που είχαμε αφήσει στο διάβα μας. Τελικά δέσαμε ένα σχοινί πάνω του και το τραβήξαμε χωρίς εκπλήξεις και προβλήματα. Ξαναγυρίσαμε στον διάδρομο με τις νεκρές αράχνες και κατευθυνθήκαμε νότια όπου και βρήκαμε ένα παρατημένο δωμάτιο με άχρηστα πλέον όπλα καθώς και έναν δίσκο ακονίσματος τον οποίο αποφασίσαμε εν τέλει να αφήσουμε ήσυχο προσωρινά και να επιστρέψουμε να τον επιδιορθώσουμε αργότερα. Συνεχίσαμε ανατολικά όπου πίσω από μια μεγάλη 2πλή πόρτα πέσαμε πάνω σε 3 Μαντικόρες τα οποία τα ενίσχυσαν 2 τρολ μετά από λίγο, τα οποία τρολ, όπως είδαμε μόλις συνεχίσαμε την εξερεύνηση μας, είχαν την φωλιά τους λίγο πιο πέρα. Ακολούθως εξερευνήσαμε και άλλο το επίπεδο και περάσαμε από διάφορα βρομερά δωμάτια με έπιπλα και πέτρινα τραπέζια τα οποία όμως οδηγούσαν σε αδιέξοδο. Σε ένα από αυτά βρήκαμε το πτώμα μιας νεκρής νάνισας καθώς και ένα περιδέραιο με αιματόπετρα.
Κααααααιιιι ακριβώς σε αυτό το σημείο σταματήσαμε.
Ημερολόγιο της Συλβάνα Φεγγαρόαστρης – όπως τα θυμάται και κατέγραψε στο αδιάβροχο σημειωματάριο της.
Αυτός ο καινούριος ξωτικός που μας εμφανίστηκε από το πουθενά δεν μου γεμίζει το μάτι (το μπλε γιατί στο πράσινο μοιάζει αδιάφορος). Κάτι πάνω του μου προκαλεί ανησυχία και σαν να έχει κάτι το γνώριμο. Ίσως ο Ντόριαν να έχει ακούσει κάτι για αυτόν. Πρέπει να του γράψω ένα γράμμα μόλις ανέβουμε στην πόλη. Ίσως ο Κουίντους να μπορούσε να στείλει κάποιο μαγικό μήνυμα από εδώ που είμαστε άραγε? Θα τον ρωτήσω μόλις κάτσουμε να του πω μερικές ιστορίες από το Υποσκότος. Είμαι πολύ χαρούμενη με την πορεία της περιπέτειας μας μέχρι στιγμής. Έχω βρει όντως πολλά πλάσματα που δεν είχα ξαναδεί στην ζωή μου. Βέβαια πολύ σαπίλα αυτός ο όροφος. Δεν φυτρώνει τίποτα εδώ κάτω όπως φαίνεται. Δεν έχω βρει ούτε έναν κισσό. Ελπίζω σύντομα να καταφέρουμε να βρούμε κάποιον που να μας δώσει πληροφορίες για το μέρος και τις αποστολές μας για να είναι το ταξίδι μας πιο εύκολο. Ακόμα κανένα σημάδι από την θεά μέχρι στιγμής. Βέβαια θα μπορούσα να εκλάβω σαν σημάδι το γεγονός ότι ο κληρικός της είναι απρόσεκτος και παραλίγο να τον ανεβάσουμε σε κουτί στην πόλη…. Μήπως αδιαφορεί για εμάς η θεά? Πρέπει να δοκιμάσω την τύχη μου σε σημείο που να είναι ξεκάθαρη η απάντηση της ή η σιωπή της.
