Η νεοσυσταθείσα ομάδα μας ξεκίνησε για την αντιμετώπιση μιας ακόμα μεγαλύτερης και πιο σημαντικής αποστολής, την διάσωση όσων περισσότερων κατοίκων της πολιορκούμενης πόλης.
Στο τέλος του υγρού και σκοτεινού τούνελ εβρεθήκαμε, και ανοίγοντας την βαριά μεταλλική πόρτα εξεκινήσαμε.
Βρισκόμουν σε κατάσταση εγρήγορσης και έχοντας μεταφορφωθεί σε μια μεγάλη αρκούδα οσμίστηκα τον αέρα σε αναζήτηση μυρωδιάς ανθρώπων και επιζώντων.
Πράγματι μετά από λίγη ώρα μυρίστηκα ανθρώπους στην πόλη, και ξεκινήσαμε προσεκτικά κατά εκεί. Όμως λίγη ώρα αργότερα βρήκαμε ένα φλεγόμενο σπίτι με μια μικρή ανοιχτή αποθήκη όπου βρήκαμε τους πρώτους επιζώντες - δύο μικρά ανθρώπινα παιδιά. Μιλήσαμε κάμποση ώρα και μας ενημέρωσαν για την κατάσταση, και τον κοντινό ναό της θεάς της σποράς όπου πολλοί άνθρωποι αναζήτησαν καταφύγιο.
Αφού διασφαλίσαμε την ασφάλεια των παιδιών, πλησιάσαμε προσεκτικά τον ναό. Ο επιδέξιος κλέφτης της συντροφιάς μας Ζάρεν όρμησε με τόλμη μπροστά και ξεκίνησε να ανιχνεύει την περιοχή και γύρισε πίσω να μας ενημερώσει για την κατάσταση. Δεν πέρασαν λίγα λεπτά και το σχέδιο κρούσης μάς ήταν έτοιμο - περιττό να πω ότι το τρίχωμα μου απ' όταν βγήκαμε από το τούνελ είχε πλέον γίνει κόκκινο από το αίμα και τις ξεσκισμένες σάρκες των καταραμένων τελωνίων (kobold) και αιρετικών (cultists) της αίρεσης του δράκου.
Ορμήξαμε δίχως σκέψη και εξοντώσαμε τμήμα των δυνάμεων πολιορκίας του ναού. Ο Ζάρεν μπήκε μέσα στο πελώριο κτίσμα και έπεισε τους κατοίκους να μας ανοίξουν. Μόλις άκουσαν την κρισιμότητα της κατάστασης, και υπό τις οδηγίες μας καταφέραμε να τους βάλουμε σε σειρά - να' ναι καλά ο Ντάγκεν, ενώ τρέξαμε να αντιμετωπίσουμε εχθρούς που ορμούσαν καταπάνω μας.
Η μάχη τελείωσε αποφασιστικά και λίγη ώρα αργότερα βρισκόμασταν στην προσωρινή ασφάλεια του φρουρίου. Δεν προλάβαμε να πάρουμε μια ανάσα και ξεπηδά ο κοντόπαληκαράς νάνος (τελικά) καστράρχης, με ένα κρίσιμο δίλημμα: ή θα σώσουμε τον μύλο του οικισμού ή που οι κάτοικοι (αν επιβίωναν από αυτή την βάναυση επίθεση) δεν θα την έβγαζαν εύκολα τον επόμενο χειμώνα.
Μην έχοντας άλλη επιλογή, ξεκινήσαμε.. αυτή την φορά χωρίς την δύναμη της φύσης, μιας και όντας εξαντλημένη δεν μπορούσα να μεταμορφωθώ.
Αντιμετωπίσαμε στρατηγικά τους εχθρούς μας διατρυπώντας τους με βέλη και ο Ντάντε κατακαίγοντας τους από μακρυά.. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να κάνω πολλά σε αυτή την μάχη, η οποία τελείωσε χωρίς πολλές απώλειες από πλευράς μας.
Φτάσαμε στον μύλο, είδαμε ότι ήταν μια εμφανής παγίδα αλλά αποφασίσαμε να εξοντώσουμε τους 4 εχθρούς που βλέπαμε - κάτι που έγινε πολύ γρήγορα. Δεν προλάβαμε να πάρουμε μια ανάσα, και ξάφνου η παγίδα ξεδιπλώνεται.. και ξάφνου βρισκόμαστε περικυκλωμένοι μέσα σε αρκετούς εχθρούς.
Η μάχη ήταν σφοδρή, έχασα τις αισθήσεις μου 2 φορές, το ίδιο και ο Ντάντε και ο Ντάγκεν.. Ευτυχώς είχαμε μοιραστεί τα μαγικά βατόμουρα (goodberries) χάρη στα οποία καταφέραμε να επανακτήσουμε τις αισθήσεις μας καταμεσής της μάχης. Μετά από αρκετή προσπάθεια, από τύχη και όντας γεμάτοι αίματα επικρατήσαμε.
Προσπαθώντας να επανέλθουμε ακούσαμε τον συντεταγμένο βηματισμό της φρουράς του κάστρου. Φαίνεται να είμαστε σε καλά χέρια για την ώρα.. για να δούμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον..