1η του Μάρπενοθ 1492, μεσάνυχτα
Η μάχη ξεκίνησε κι αυτό το πλάσμα που έμοιαζε με εγκέφαλο επιτέθηκε πρώτο και έβαλε κάτω τον Ντερον που ήταν μπροστά μας. Ο Φιντιπαλντι πήγε από πάνω του και του έδωσε ένα φίλτρο γιατρειάς, το οποίο ήπιε λαίμαργα η ''Σκληρή Τριανταφυλλιά'' και είδε τις πληγές του να κλείνουν. Σε αντεπίθεση ο Ντερον χτύπησε και έλιωσε το πλάσμα. Η σκοτεινή φιγούρα με τα πλοκάμια στο πρόσωπο πέρασε μέσα από μία πόρτα και ξέφυγε. Εκείνη τη στιγμή ο Γκρουμσαρ πήγε προς το μέρος του και φλόγες ξεχύθηκαν από τα χέρια του, αλλά εμείς ήμασταν προετοιμασμένοι και δεν τραυματιστήκαμε πολύ από την μαγική επίθεση - Μέγα λάθος του! Πλησίασα λίγο και το επόμενο βέλος τον βρήκε ανάμεσα στα μάτια ρίχνοντάς τον νεκρό.
Έχοντας τελειώσει πλέον η μάχη, οι υπόλοιποι ψάξανε στο δωμάτιο και εγώ στον Γκρουμσαρ. Στο δωμάτιο δεν υπήρχε κάτι αλλά ο Γκρουμσαρ είχε κατι μαζι του και πάνω στο δέρμα του. Βρήκα ενα spellbook το οποίο εδωσα στο Νταρβιν και, οταν τον έγδυσα (Πρωτου τον θυσιασω τελετουργικα στην Ereshkiga) είδα ένα παράξενο τατουάζ που έγραφε: Για πάντα αγάπη για το Παλαμαριαρι (?) και ενα σχήμα ιπταμένου πέους(?!). Επίσης βρήκαμε κάποια χρυσά νομίσματα με έβλημα ένα ιγκουάνα. Ο Άρκαντος γνώριζε ότι προέρχονται από την τράπεζα Ιγκουάνα, που ίδρυσαν τα μέλη της φημισμένης ομάδας ''Ολέθρια Ιγκουάνα'', για να βοηθήσουν τους πληγέντες από την αίρεση του Δράκου κατά την εισβολή της Τιαμάτ. Έπειτα από κάποια λεπτά άκαρπου ψαξίματος σε εκείνο το δωμάτιο όπως και στα διπλανά αποφασίσαμε να φεύγουμε. Μόλις βγήκαμε στον κεντρικό διάδρομο του υπονόμου είδαμε πως είχε μέσα ένα κοιμισμένο καλικάντζαρο. Ο Φορς πήγε και το έπιασε αθόρυβα και εγώ πήγα να το εκφοβήσω ώστε να μάθουμε που πήγε το πλάσμα με τα πλοκάμια, που ήταν και το μόνο που μας διέφυγε. Το Γκομπλιν δυστυχώς φώναξε για βοήθεια και δεν είχα άλλη επιλογή από το να το σκοτώσω. Επιστρέψαμε στους δρόμους της Γουότερντιπ και ακολουθώντας την πορεία της φρουράς φθάσαμε δίχως περαιτέρω προβλήματα στον πανδοχείο της ''χασμωμένης πυλης''. .
Εκεί όταν μπήκαμε είδαμε σε ένα τραπέζι τον Βόλο να διηγείται επικά ανδραγαθήματα για εμάς στην παρέα του και όταν μας αντίκρισε οι ιστορίες του γιγαντωθήκαν ακόμη περισσότερο. Αφότου εκείνος και ο Φλουν ανταμώσανε ξανά και μας κέρασαν μπύρες και του ζητήσαμε την πληρωμή μας. Αντ' αυτου μας προσέφερε 20 χρυσά νομίσματα και τον τίτλο ιδιοκτησίας ενός τριώροφου οικήματος στη Γουατερντιπ. Ο Ρέναερ Νεβερεμπερ εμφανίστηκε και αυτός από το πισω τραπεζι και υποσχέθηκε να μας καλύψει τα δικηγορικά έξοδα της μεταβίβασης της οικίας. Ο Ντερον κατουρησε μέσα στην αδειανή πλέον κουπα της μπίρας του και απαίτησε να το κάνουμε κι εμεις ολοι και να πιούμε σε πρόποση. Οταν δεν δέχτηκε κανείς εκείνος θύμωσε και το εχυσε σε μια παρεα που βρισκοταν καθισμενη πισω του. Ενας τεραστιος ναυτης που περιλουστηκε με ουρα τσαμπουκαλευτηκε, ομως μπηκε ευτυχως αναμεσα τους ο Φορς και κατευνασε τα πνευματα. Φυσικα ο Ντερον αναγκαστηκε να πληρωσει μια μικρη αποζημειωση.
To επομενο πρωινο αφου ξεκουραστηκαμε στο πανδοχειο και αποκτησαμε καποιες νεες δεξιοτητες ξεκινησαμε για τη νεα μας οικεια, το Trollskull mansion. Εξωτερικα, το λατρεψα! Ηταν ενα σκοτεινο, τριοροφο κτισμα, το οποιο οι υπολοιποι βρηκαν ανατριχιαστικο. Συμφωνα με πληροφοριες που πηραμε απο ενα τυπο ονοματι Τάλι που ειχε ενα μαγαζι εκει κοντα, το οικημα αυτο ηταν παλαιοτερα μπυραρια, φανηκε ομως τρομαγμενος καθως μας εξηγουσε.
Οταν μπηκαμε μεσα, διαπιστωσαμε πως ηταν ψιλο ερειπιο. Καποια στιγμη ακουσαμε ενα χτυπο στην πορτα και ειδαμε ενα αορατο χερι να γραφει το εξης στη σκονη: ''Καλως ηρθατε... στα τσακιδια!'', αλλα δεν μασησα. Σιγα σιγα και καθως εξερευνουσαμε το σπιτι ο Φορς πρωτος αντιληφθηκε την παρουσια ενος πνευματος ενος απεθαντου και λιγο αργοτερα μια φωνη του ψιθυρισε: ''Τι ωραια που θα περασουμε, οταν το ξανα ανοιξετε!''. Δεν περασε πολυ ωρα πρωτου το ιδιο συνεβη και στον Αρκαντος.
Ο Αρκαντος, εμφανως φοβισμενος, ανοιγει ολα τα παραθυρα του πρωτου οροφου. Ο Ντερον πανικοβαλλεται καθως τον καταβαλλουν αναμνησεις απο το σκοτεινο παρελθον του και εκεινη την ωρα το φαντασμα φανερωνεται και μας επιτιθεται.
Για κακη μας τυχη μας αιφνιδιασε και επιτεθηκε πολυ δυνατα. Το πρωτο του χτυπημα τραυματισε σοβαρα τον Ντερον. Το πλασμα μας εκανε επιθεσεις και μεταφεροταν μεσα απο το ταβανι στον πανω οροφο. Ετσι αναγκαστηκαμε να χωριστουμε προκειμενου να το αντιμετωπισουμε.
Αφου λοιπον ειχαμε αρχισει να ανεβαινουμε προς τα πανω ο Ντερον σκεφτηκε να σκαρφαλωσει στην σκεπη απ' εξω και να παμε και οι υπολοιποι εκει, προκειμενου να δελεασουμε το πνευμα και, οταν τελικα ερθει, να σπασει την οροφη και να το λουσει με το εντονο φως του ηλιου. Δυστυχως εγω δεν προλαβα... Σε μια πολυ ισχυρη επιθεση του φαντασματος, επεσα λυποθυμος, απογοητευοντας τη θεα μου...
.