Όπως τα αφηγείται ο Γουρλόκος της Ερεσιγκάλ, Χελώνιος Άμπσαλομ
“Ενώ ήμασταν ακόμα στην καμπίνα του καπετάνιου Ζορντ(Τζάρλαξ πλέον), μας είπε ότι για να σιγουρέψει την έκβαση της αποστολής θα “έδινε” έναν δικό του, που είναι εξαιρετικός κλέφτης…Ένα κοντό, ψευδό, Γκόμπλιν με μια μεγάλη μουστάκα, δεν ήταν αυτό που φανταζόμουν, αλλά μας διαβεβαίωσε πως τα χρόνια που δουλεύει μαζί του, έχει βγάλει εις πέρας όλες τις αποστολές του με μεγάλη επιτυχία. Το όνομα αυτού, Δον Δομίνγκο!
Επίσης μας παρότρυνε να πηγαίναμε να κάναμε μια “αναγνωριστική” επίσκεψη του χώρου της αρένας, σαν επισκέπτες, πριν επιχειρήσουμε να κλέψουμε το μάτι του Γκόλορ. Μας είπε ότι είχε άνθρωπο μέσα στο συνδικάτο του Ζάναθαρ και ξέραμε που έπρεπε να πάμε, οπότε φαινόταν λογικό κι εύκολο να κινηθούμε έτσι. Εφόσον λοιπόν θα πηγαίναμε σαν ομάδα, αποφασίσαμε, εγώ η Άμπιγκεηλ και ο Φορς να παρουσιαστούμε σαν μονομάχοι της αρένας, ενώ ο Άρκαντος μεταμφιεσμένος σε γυναίκα(!), με το όνομα Μπελαρούζ θα ήταν οι μάνατζέρ μας και ο Δον Δομίνγκο οικονόμος και προπονητής μας.
10η του Μάρπενοθ
Αφού συμφωνήσαμε το σχέδιο και κοιμηθήκαμε στο πλοίο(εγώ παρέα με τις 2 πουτάνες του Τζάρλαξ-γιατί δεν ξέρω αν θα βγούμε ζωντανοί στο τέλος) και αφού όλοι σκαρφιστήκαμε τις μεταμφιέσεις μας και ένα όνομα για την ομάδα μας(Φωτιά και Λαύρα), είπαμε να ξεκινήσουμε την αναγνωριστική αποστολή μας αλλά υπήρχε ένα πρόβλημα…μας έλειπαν τα 1000 χρυσά νομίσματα που θα χρειαζόμασταν για να πάρουμε μέρος και να μας πάρουν στα σοβαρά. Έτσι ο Τζάρλαξ μας πρότεινε να μας δανείσει-κάτι που αρνήθηκα σθεναρά (γιατί είδα σε τι μπελάδες μας είχαν βάλει τα προηγούμενα μάς δάνεια) ή να κάνουμε μια δουλειά γι’αυτόν. Η δουλειά ήταν απλή(ειδικά για 1000 χρυσά)... να “στρατολογήσουμε” έναν κόκκινο μάγο του Θάη οπου εθεάθη στην Πτέρυγα του Λιμανιού μαζί με την συνοδεία του, και πρόκειτο να τον προσεγγίσουν οι Ζένταριμ για να δουλέψει μαζί τους. Ρωτώντας ναύτες στο λιμάνι μας είπαν πως τον είδανε στην ταβέρνα του “Σουβλιστού Δράκου”. Αποφασίσαμε λοιπόν, ο Άρκαντος και η Άμπιγκεηλ να απασχολήσουν τα τσιράκια του και εγώ να του μιλούσα, σαν μέλος των Ζένταριμ(μιας και αυτός περίμεν άνθρωπο τους) και να τον έπειθα να συμμαχησει με τον Τζάρλαξ αναίμακτα…
Όταν μπήκαμε στο μαγαζί και τους εντοπίσαμε, ο Άρκαντος έκανε τα μαγικά του…πήγε μόνος του, ο άχρηστος, και δεν ξέρω τι τους είπε, αλλά είδαμε να τον χτυπούν και να τον πετάνε έξω. Τότε εγώ και ο Φορς κινηθήκαμε προς το τραπέζι του Κόκκινο Μάγου και του έδειξα το τατουάζ των Ζένταριμ κι έτσι έκατσα δίπλα του. Αφού τα είπαμε χύμα λίγο, τον έπεισα ότι οι Ζένταριμ ήταν ένα μάτσο άχρηστοι και ότι θα έπρεπε να ενταχθεί στην οργάνωση του Τζάρλαξ, την Μπρέγκαν Ντ’αερθε.
Αφού βρήκαμε μια αρκετά μεγάλη βάρκα ώστε να μας χωράει ολους, επισρέψαμε στο πλοίο του Τζάρλαξ, πηραμε το χρυσάφι της αμοιβής. Περιμέναμε μέχρι να νυχτώσει και μετά μας ο οδήγησε ο Δον Δομίνγκο στην έπαυλη Τεράσι(όπου είναι το σημείο συνάντησης των θεατών της αρένας του Ζάναθαρ). Όταν μπήκαμε με το συνθηματικό, δώσαμε τα ψευδή στοιχεία που είχαμε σκαρφιστεί και γνωριστήκαμε με μια άλλη ομάδα μονομάχων. Ο Δον Δομίνγκο όση ώρα τα λέγαμε με αυτούς, εξερεύνησε τον χώρο και βρήκε μια καταπακτή που οδηγούσε στους υπονόμους. Λίγω ώρα αργότερα, μας δέσανε τα μάτια και μας οδηγήσανε στους υπονόμους, όπου έπειτα από μια δαιδαλώδης διαδρομή ακόυσαμε φωνές! Δεχόμασταν επίθεση από καλικάντζαρους! Μας βγάλανε τις κορδόλες και μπήκαμε αμέσως στην μάχη!
Οι καλικάντζαροι μας είχαν περικυκλώσει, αλλά για κακή τους τύχη είχα πλέον ανακτήσει τις δυνάμεις μου και σκότωσα καμιά δεκαριά για πλάκα, χωρίς να πάθω γρατζουνιά. Ο Άρκαντος δειλός όπως πάντα, κρύφτηκε κάτω από τα πτώματα των καλικαντζάρων, όσο ο Φορς και η Άμπιγκεηλ έδιναν τον καλύτερό τους εαυτό, αλλά αυτός που έλαμψε με τις ακροβατικές μανούβρες του ήταν ο Δον Δομίνγκο!
Αφού ξεπαστρέψαμε τα Γκόμπλιν, συνεχίσαμε με τους Ντουέργκαρ οδηγούς του συνδικάτου με τα μάτια μας δεμένα στους υπονόμους. Έπειτα από πολύ δρόμο φθάσαμε τελικά στην αρένα του Ζάναθαρ. Εκεί είδαμε έναν Μινώταυρο να ετοιμάζεται να μονομαχήσει μία χάφλινγκ. Ο Άρκαντος πήγε να στοιχηματίσει υπέρ του Χάφλινγκ και ταυτόχρονα κάναμε εγγραφή σαν ομάδα (Φωτιά και Λαύρα) για την μονομαχία της επόμενης ημέρας. Την ίδια στιγμή ο Δον Δομίνγκο ψύρρησε έναν φραγκάτο ανατολίτη σε μια παρτίδα ζάρια.
Το Χάφλινγκ με το που ξεκίνησε η μονομαχία του με τον Μινώταυρο άρχισε να ζητά σπαρακτικά βοήθεια κοιτώντας τον Φορς, ο οποίος μαζί με τον Δομινγκο πήδησαν στην αρένα να το βοηθήσουν! Ο Δον Δομίνγκο έκανε τρελά ακροβατικά! Τον πέταξε ο Φορς επάνω στον Μινώταυρο και παρόλο το μικρό του μέγεθος, με γρήγορες και στοχευμένες επιθέσεις του έκανε μεγάλη ζημιά.
Δυστυχώς οι φρουροί του συνδικάτου, αρκετά Bugbears, τρέξαν να σταματήσουν τους εισβολείς της μονομαχίας, έτσι έριξαν τον Φορς αναίσθητο με τα χτυπήματά τους.
Την ίδια στιγμή η Άμπιγκεηλ εκμεταλλευόμενη τον χαμό, προσπάθησε να εξερευνήσει το μέρος, μέχρι που της έκοψε τον δρόμο ένας από τους πολλούς Gazers του Ζάναθαρ. ..”
