Κεφάλαιο 4 Ενότητα 3. Ημερολόγιο Μόρφιον Λάον: Dertia Force
29η του Αλτούριακ 1485 DR
…προχωρώντας στο μονοπάτι, ο Αντάκιορ βλέποντας μέσα από τα μάτια του Γουέην, ανακάλυψε ένα τίπι, απ’ όπου ακουγόταν μια απαλή γυναικεία φωνή να τραγουδάει.
Αποφασίσαμε να την προσεγγίσουμε κι ο Ζόρντ έπεσε σε μια μικρή παγίδα, που προφανώς είχε βάλει αυτή η γενναία γυναίκα, γιατί πως αλλιώς θα μπορούσε να επιβιώνει σε ένα τόσο αφιλόξενο μέρος χωρίς ιδιαίτερες ικανότητες και τόλμη;
Όταν φτάσαμε κοντά της, εμφανίστηκε μπροστά μας, κρατώντας επιθετική στάση. Ήταν μια απεριποίητη, ταλαιπωρημένη Υψηλή Ξωτικίνα, που όμως τα όμορφα χαρακτηριστικά της ήταν ακόμα σαφώς ευδιάκριτα. Από τα λόγια της φάνηκε ότι μας πέρασε για εχθρούς, και μάλιστα για εχθρούς που περίμενε να την ανακαλύψουν.
Κατάφερα να την ηρεμήσω με τα λόγια μου και καθίσαμε έξω από τη σκηνή της να φάμε. Η συνέχεια με εξέπληξε: η ιστορία της ήταν πολύ όμοια με τη δική μου -ήταν Χάρπερ, σταλμένη να ανακαλύψει τη σχέση του Υποσκότους με τους Ζένταριμ στην Μάντολ Ντέριθ και προσπαθούσε να βρει αυτή την μυστική πόλη για 2 χρόνια χωρίς επιτυχία. Αυτά τα 2 χρόνια τα οποία ζούσε εδώ κάτω μόνη της είχαν κλονίσει τα νεύρα της τα οποία ήταν τσατάλια. Έπασχε εμφανώς από μανία καταδίωξης, αλλά διέκρινα την αξία και την τόλμη της που ακόμα επιβίωναν κάτω από το νευρικό κλονισμό της. Επίσης η φυσική της ξωτικίσια ομορφιά μου γέννησε κατευθείαν την ιδέα ότι με λίγη ψυχοθεραπεία, ένα καλό μπάνιο και ένα όμορφο φόρεμα θα ήταν ιδανική σύντροφος για τον κολλητό Έλιστρααλ και από εκείνο το σημείο δεν έχανα ευκαιρία να της τον παινεύω. Βέβαια δεν ήταν και τόσο εύκολο εγχείρημα, καθώς η Ρίστια, όπως είναι το όνομά της είχε λασκάρει τελικά πολλές βίδες και νόμιζε ότι ο Έλιστρααλ και ο Αντάκιορ σκοπεύουν να την δολοφονήσουν. Αυτό όμως δεν με αποθάρρυνε: ξέρω πολλούς γάμους που ξεκίνησαν με αγάπη και τρελό πάθος και κατέληξαν σε μαχαιρώματα, οπότε στο love story Έλιστρααλ – Ρίστια, μπορεί να συμβεί ακριβώς το αντίθετο. Σε κάποιες στιγμές το α λα Λορεάλ τίναγμα των μαλλιών του Έλιστρααλ φάνηκε σα να σκιρτάει κάποιο θαμμένο πάθος και μια δίψα για ζωή στα μάτια της Ρίστια, οπότε είμαι αισιόδοξος. Θα κάνω όσο καλύτερα μπορώ την προξενήτρα για τον κολλητό, μιας κι αυτός υποσχέθηκε να μου γνωρίσει μια παιδική του φίλη, η οποία σύμφωνα με τα λεγόμενά του είναι φοβερό κομμάτι και ανυπομονώ να την γνωρίσω. Τη λένε Λυντρουίτ κι ελπίζω να με λυντρώσει από το αλύντρωτο πάθος που με διακατέχει από τη μέρα που πήγα οικιοθελώς και πιάστηκα αιχμάλωτος των Ντρόου.
Αφού αποκάλυψα στην Ρίστια ότι είμαι κι εγώ Χάρπερ κι έχω παρόμοια αποστολή στο Υποσκότος, δέχτηκε να μας ακολουθήσει στην προσπάθειά μας να βρούμε την είσοδο για την Μάντολ Ντέριθ. Φτάσαμε σε έναν πελώριο τοίχο και ο Έλιστρααλ σκαρφίστηκε ένα περίεργο μηχανισμό, που θα μπορούσα να ονομάσω Μαγικό Σκοτεινό Ντεκέριο, αλλά τελικά η λύση ήρθε από την Αριάνα, η οποία είχε πάει πολλές φορές στην πόλη και είχε στην κατοχή της κάποια ειδικά μαγικά φίλτρα τα οποία θα μας επέτρεπαν να περάσουμε τον τοίχο.
Βέβαια η Αριάνα, ως η άλλη μουρλή της παρέας, ήθελε να την πληρώσουμε κάποια μύρια για τα φίλτρα κι όλο άλλαζε το ποσό μέσα στην τρέλα της, αλλά τότε βρήκα την ευκαιρία για το άλλο, πολύ πιο εύκολο προξενιό που έβλεπα ως ξεκάθαρη ευκαιρία: ο Αντάκιορ είχε ήδη δείξει ότι ενδιαφερόταν για την Αριάνα και της το είπα, προσθέτοντας ότι αφενός έχουμε πλέον εταιρική σχέση μαζί της αλλά και ότι θα μπορούσε σύντομα να γίνει και γυναίκα του Αντάκιορ. Η Αριάνα άλλαξε αμέσως στάση, γιατί είναι γάτα, είναι γάτα ο κοντός με τη γραβάτα και φαίνεται ότι της είχε γυαλίσει κι εκείνης. Από εκείνη τη στιγμή άρχισε να τον αποκαλεί αρραβωνιαστικό της, οπότε κατεβάσαμε τα φίλτρα και περάσαμε τον τοίχο. Βρεθήκαμε κατευθείαν μέσα στην πόλη. Ένας Μπιχόλντορας, που μάλλον λειτουργούσε σαν φρουρός, χαιρέτησε την Αριάνα και τότε κατάλαβα ότι αυτό το προξενιό θα μας βγει σε πολύ καλό: η Αριάνα είναι μέσα στα κόλπα.
Στη συνέχεια μας πλησίασε ένας άλλος γνωστός της, ο Ντου Λόκ, ο οποίος αποδείχθηκε ότι είναι Ζένταριμ. Μέσα σε λιγότερο από 10 λεπτά είχα επιτύχει, κατά τύχη, ότι η καημένη η Ρίστια πάλευε να πετύχει τα τελευταία 2 χρόνια, χάνοντας την επαφή με την πραγματικότητα και την σωματική περιποίηση.
Ο Ντου Λόκ πρότεινε να μας προσλάβει για μια αποστολή προστασίας στο ταξίδι του σε 3 μέρες και φυσικά δεχτήκαμε. Αυτή είναι μια υπέροχη ευκαιρία για εμένα και την Ρίστια να ξεδιαλύνουμε την υπόθεση των Ζένταριμ στο Υποσκότος και να επιτύχουμε επιτέλους στην αποστολή μας.
Κουρασμένοι πλέον ζητήσαμε από την Αριάνα να μας οδηγήσει σε κάποιο ασφαλές μέρος για να ξεκουραστούμε και να συζητήσουμε. Είχα εδώ και μέρες κατά νου να αποκαλύψω τον ρόλο μου στο Υποσκότος ως πράκτορα των Χάρπερς στους συντρόφους μου, αφενός γιατί πλέον έχω αρχίσει να τους εμπιστεύομαι, αφετέρου γιατί μέσα από τις περιπέτειες που έχουμε ζήσει μαζί έχουμε εξελιχθεί πλέον σε μια ισχυρή ομάδα κρούσης, ικανή να συγκριθεί ακόμα και με την Delta Force. Ήθελα λοιπόν να μάθω για τα προσωπικά τους σχέδια:
Για τον Αντάκιορ γνωρίζω ήδη ότι θέλει να επισκεφθεί τη γενέθλια, αλλά κατεστραμμένη πια, πόλη του για λίγες μέρες. Έχουμε αναλάβει και μια αποστολή παράδοσης ούτως ή άλλως για εκεί, οπότε είναι στο δρόμο μας και θα το κάνουμε σβΕΛΤΑ, γιατί μετά πρέπει να οργανώσουμε και τον γάμο του με την Αριάνα. Από άφραγκος φυλακισμένος χωρίς βρακί να φορέσει, έχει βρεθεί μέσα σε 10 μέρες εφοπλιστής με γκόμενα. Είναι γάτα.
Ο Ζόρντ θέλει να βρεθεί στην επιφάνεια για να μπαρκάρει και πάλι στο καράβι του καπετάνιου του. Θέλω να μάθω αν επείγεται να το κάνει αυτό ή αν μπορεί να μας ακολουθήσει και σε άλλες περιπέτειες πριν ανέβει στην επιφάνεια και σκοπεύω να τον ρωτήσω «Ζόρντ μου που πας;», ελπίζοντας ότι δε θα μου απαντήσει «Μόρφιον θα πάω με τα καράβια».
Ο Φσίτ πρέπει να βρει κάποια κλειδιά, δεν έχω καταλάβει ακριβώς γιατί, αλλά είναι μια αποστολή που έχει κληρονομήσει από την οικογένειά του, όπως και η δική μας οικογένεια, οπότε τον καταλαβαίνω απόλυτα και θα χαρώ να τον βοηθήσω.
Ο Έλιστρααλ έχει περάσει πολύ δύσκολες καταστάσεις, έχει χάσει σχεδόν όλη του την οικογένεια. Ελπίζω η συντροφιά, η αγάπη, η φροντίδα και το αχαλίνωτο, αδυσώπητο σέξ που με βεβαιότητα θα του προσφέρει η Ρίστια μετά από 2 χρόνια που έχει περάσει σόλο μπακούρι μόνη της μέσα στα άγρια σκοτάδια, να απαλύνουν λίγο τον πόνο του. Όπως τον βοήθησα με τον θείο του, θα χαρώ να τον βοηθήσω και πάλι σε ότι μου ζητήσει.
Ο Μπρόκ, αν και νέος στην ομάδα, έχει κερδίσει ήδη την εμπιστοσύνη μου. Είναι γενναίος Νάνος πολεμιστής, σαν αυτούς για τους οποίους διαβάζει κανείς σε αρχαίους θρύλους. Επίσης απ’ ότι έχω καταλάβει έχει και οικολογικές ανησυχίες και θέλει να διασώσει τις αρκούδες. Δε μου φαίνεται καλή ιδέα και μάλλον δεν τα έχει πάει και ιδιαίτερα καλά μέχρι τώρα, καθώς έχει ξεκοιλιάσει, αποκεφαλίσει και πετσοκόψει αρκετές από αυτές, αλλά θα τον βοηθήσουμε όλοι όσο μπορούμε (με λίγο τσίλι τα λουκάνικα αρκούδας γαμάνε).
Αυτά σκεφτόμουν και ανυπομονούσα να βρεθούμε επιτέλους κάπου ήσυχα και να κάνουμε τα πλάνα μας για το μέλλον, αλλά όλα πήγαν κατά διαόλου: κάποιοι σιχαμεροί Ντούεργκαρς κυνηγούσαν κάποια Γνωμικά και προσπαθούσαν να εισβάλλουν στο εμπορικό γραφείο των Γνωμικών στην πόλη, εκεί ακριβώς που μας οδηγούσε η Αριάνα. Μερικά άστοχα λόγια, ένα πυρόμπαλο από τον Αντάκιορ, ο οποίος ανακάλυψε ότι οι Ντούεργκαρς είχαν δολοφονήσει ήδη αρκετούς συμπατριώτες του και τα είχε πάρει στην κράνα, όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί ποτέ πριν, μια αποστολή εξερεύνησης από τον Φσίτ κι άλλο ένα πυρόμπαλο από τον Αντάκιορ αργότερα , βρεθήκαμε κλεισμένοι κι εγκλωβισμένοι στα εμπορικά γραφεία των Γνωμικών με έναν ολόκληρο στρατό Ντούεργκαρς να μας επιτίθενται. Πρώτον, δεν είχαμε διέξοδο διαφυγής, δεύτερον θέλαμε να σώσουμε τα Γνωμικά και τρίτον τα 200 χρόνια ξύπνησαν μέσα μας το Κούγκι, και ετοιμαστήκαμε να πέσουμε ηρωικά μαχόμενοι. Τελικά αποδείχθηκε τζούφια η ανησυχία μας, καθώς διαλύσαμε ορδή μετά από ορδή -όπως διαλύει η φλόγα την πορδή- και τους σφάξαμε σχεδόν όλους. Ο Μπρόκ έπιασε κι έναν αιχμάλωτο και σε λίγο θα κάτσουμε να τον ανακρίνουμε και να δούμε σε τι έχουμε μπλέξει.
Πάντως αυτή η αιματηρή μάχη και η πεποίθηση ότι πηγαίναμε σε βέβαιο θάνατο, επιβεβαίωσαν μέσα μου την ανάγκη για όλους μας να βρούμε αγάπη και στοργή όσο είμαστε ακόμα ζωντανοί[1]...