Μετά από την πανολεθρία που έσπειραν οι μεταμφιεσμένοι δαίμονες στο καραβάνι ένιωσα πως το Υποσκότος ήρθε και μας βρήκε αισθανόμενο την άφιξή μας, ένα γνώριμο συναίσθημα χαμού άρχισε να με κυριεύει. Τις σκέψεις μου εκείνο το βράδυ απάλυνε η Rystia, καθώς φυλάξαμε μαζί σκοπιά κοιτώντας το φεγγάρι, μου είπε ότι λέγεται Σελήνη και εξέφρασα πως ακόμα και στο σκοτεινότερό της η επιφάνεια φάινεται να έχει μια γαλήνια ομορφιά και φως, κάτι που θα μου λείψει. Ίσως αισθανόμενη την αναστάτωσή μου η Rystia μου απήγγειλε ποίηση, τα λόγια της γινόντουσαν σαν τραγούδι που σχημάτιζε ζωγραφιές νοήματος στο μυαλό μου....ντρέπομαι που δεν μπόρεσα να ανταποδώσω αλλά περιμένω με ανυπομονησία την επόμενή μας συνάντηση με ησυχία.
Με την ανάρρωση των συντρόφων και του καραβανιού ξεκινήσαμε για την σύραγγα που οδηγεί στην Gauntlegrym μόλις ήρθαν μισθοφόροι αναπληρωτές φρουροί και αλλοι για να μαζέψουν τους πεσόντες. Όταν μπήκαμε υπογείως, ένιωσα περίεργα, ο ουρανός χάθηκε για άλλη μια φορά αλλά τα όρια του σπηλαίου μου έδωσαν ένα περίεργο αίσθημα ασφάλειας που δεν το περίμενα. Στην διαδρομή δεν έγιναν πολλά, μία ομάδα νάνων της επιφάνειας μας συνάντησαν και ενθουσιάστηκαν αρχικά να γνωρίσουν "τα Υπόσκυλα" από κοντά αλλά γρήγορα έδειξαν φόβο και επιθετηκότητα μόλις κατάλαβαν ότι είμαι Drow ο Broc γρήγορα επιβλήθηκε της κατάστασης και ηρμέμισε τα πνεύματα αλλά το πρόβλημα παραμένει. Η όψη μου τραβάει τον φόβο στις καρδιές των άλλων, παρά τις πράξεις μου φαίνεται πάντα να βλέπουν ένα Drow. αρχικά φάνηκε να εκπλήσονται και με τον Zord αλλά ησύχασαν πιο γρήγορα μολις θυμήθηκαν οτι οι στίχοι αναφέρουν την κληρονομια του Zord. Σε μια περίεργη τροπή, μαθαίνουμε ότι οι νάνοι αυτοί είναι συγγενείς με την νεαρή πολεμίστρια της φατριάς Feldrun, που έχασε την ζωή της προσπαθόντας να ξεφύγει από την Ilvara, o Zord οπως πάντα έπραξε το σωστό και επέστρεψε την ναρή πολεμίστρια στην οικγένειά της.
Παράξενα όμως κάτι που νομίζαμε χαμένο εξαφανίστηκε, οι Harper συνοδοι μας, είχαν προειδοποιήσει για τα ρίσκα του να επιστρέψουμε το πετράδι της Mantol Derith στο Υποσκότος..."αδύνατον" σκέφτηκα "το έχουμε ρίξει στα έγκατα της σκοτεινής λίμνης" αλλά καθώς άρχισα με μανία να ανασκοπώ τις αναμνήσεις μου στα trances, συνειδητοποίησα ότι ξεχάσαμε να το ξεφορτωθούμε...και τώρα λείπει
Κάποιος που γνώριζε για την παρουσία του το έκλεψε από το Bag of Holding πιθανότατα μέσα στην καλύβα του Andaquiohr...υπάρχει ένας προδότης αναμεσά μας
Το επόμενο βράδυ ακούσαμε μία ομάδα από επιτήδεια Goblins να πλησιάζουν την κατασκήνωση κάνωντας πολύ περισσότερο θόρυβο από όσο νομίζαν, δεν είχα όρεξη για τις καταδικασμένες απόπειρές τους, χωρίς να σκέφτομαι πλησίασα και στεκόμενος μπροστά τους τα απείλησα αποκαλύπτωντας την όψη μου. Φόβος, δισταγμός και τροπή στα μάτια τους πριν τραπούν σε φυγή και υποχεδούν αργότερα αντίποινα...ακόμα και αυτά τα τιποτένια πλάσματα ξέρουν να μην μπλέξουν με το είδος μου...αυτή την φορά δεν ένιωσα άσχημα για τον φόβο που πρκαλώ. Στην συνέχεια ο Broc μου εξήγηε για τα κατορθώματα του Βασιλέα Bruenor αλλά και την ύπαρξη του επιστήθιου φίλου του και ήρωα "Drizz't Do Urden", ήμουν άφωνος, ένα Drow του Οίκου Do Urden μεγαλωμένο στον ιστό της Lolth ήρωας της επιφάνειας ?? Πρέπει να τον γνωρίσω κάποια στιγμή, έχω να μάθω πολλά από τις ιστορίες του.
Καθώς φτάσαμε στις πύλες τις Gauntlegrym κάτι δεν ένιωθε σωστά ο Broc αντιδράει έντονα σε μια κραυγή που αρχίζουμε να ακούμε ακολουθούμενοι από φρικτά γέλια. Ακολουθώντας τον Broc που τρέχει προς την φωνη΄βλέπουμε έναν Νανο να τρέχει ουρλιαζοντας καθώς τον καταδιώκει μια αγέλη από Gnolls. Τα κτήνη ξεπαστρέφονται εύκολα αλλά ο ξάδερφος του Broc o Κράμπεςδεν μας προειδοποιεί ότι ακολουθεί μια ορδή απο Gnolls και πως πρέπει γρήγορα να τρέξουμε πίσω από την πύλη της πόλης. Αποφασίζουμε να καθυστερήσουμε την ορδή όσο μπορούμε καταστρέφοντας την γέφυρα ώστε να εξασφαλίσουμε αρκετό χρόνο στην πόλη να ετοιμάσει τις άμυνές τις.
Καθώς στέκομαι στα ατέρμονα σπήλαια του Υποσκότους που με γέννησε, κρατώντας τα όπλα μου δίπλα στους συμμάχους μου νιώθω μία έκσταση να με διακατέχει "Φόβος" αρχίζει και έρχεται στο μυαλό μου "Φόβος" αρχίζει και αντηχεί στον ρυθμό της καρδιάς μου "Αν θέλουν να με φοβούνται, θα δώσω λόγο σε κάθε δαίμονα του υποσκότους να τρέμει όταν με βλέπει" καθώς τα απόκοσμα ουρλιαχτά και γέλια των Gnolls αρχίζουν να γεμίζουν το σπήλαιο με τον κακόφωνο αντίλαλο, καθώς τα κόκκινα φλεγόμενα μάτια τους αρχι΄ζουν να φαίνονται από το σκοτάδι, καθώς νιώθω την αδρεναλίνη να γεμίζει το σώμα μου ηλεκτρισμό μία σκέψη όλο ορμή γεμίζει το μυαλό μου
"Welcome Home"
