~
Μεγάλη μάχη και τρανή, γιομάτη πόνο και μαγεία
Και η Ζορντομάνα απόθανε κι εγένετο αλοιφή,
Ο Φσίτ ο νίντζα ελάσκαρε και φούντο πήγε στο φαράγγι,
Κι εν τέλει του Μέγα έδωκεν μια γκλίτσα μαγική.
~
Εις την ύστερον εκάμαμε ότι ήτο μπορετό,
Μαζώξαμε την άμοιρη Όρκισα, σταγόνα, τη σταγόνα,
Μετά αρχινίσανε κάτι θρησκόπληκτα απ’ αυτά που δε μπορώ,
Κι άραξα παρέκει κι άναψα ένα τρίφυλλο σιμά στον αχερώνα.
~
Κι αν κανείς δεν ξεύρει την επαύριον τι θα φέρει,
Αρκεί που πάντοτε έχουμε το μαγικό το χέρι
Και δεν μας νοιάζει αν μας την πέσουν άμα λάχει
Όλης της Κάτω Σκοτεινιάς οι βλάχοι.
~