Previously on the bloody fillets….
Η ομάδα μας προσπάθησε 2 συνεχόμενες φορές να αναπαυθεί αλλά τα γκόμπλιν και τα μπάγκμπεαρ είχαν άλλες προθέσεις. Ήρθαν και απήγαγαν την Χάρια ενώ άφησαν τους υποτακτικούς της πίσω. Επιβιώσαμε από άλλη μια ενέδρα τους στην οποία μάλλον είχαν πρόθεση να μας κάψουν ζωντανούς και να κάνουν μπάρμπεκιου με τα πτώματά μας. Το ένα από τα μπαγκμπέαρ που σκοτώσαμε είχε στο κεφάλι του ένα μυαλό με πόδια. Μια πρώιμη μορφή από Μυαλογδάρτες που προφανώς ελέγχουν την συντεχνία του Ζάναθαρ…. Αφού καταφέραμε και ξεκουραστήκαμε, δώσαμε προμήθειες στους 3 υποτακτικούς και τους διώξαμε προς την επιφάνεια καθώς αν έρχονταν μαζί μας μόνο εμπόδιο θα ήταν. Συνεχίσαμε να εξερευνούμε και βρήκαμε έναν τεράστιο διάδρομο με νεκρές αράχνες και ιστούς. Η εξερεύνησή μας μας οδήγησε σε ένα δωμάτιο με ορυχάλκινο θρόνο ο οποίος έκρυβε ένα μαγικό ραβδάκι το οποίο και πήρε ο Κουίντους για πατερίτσα. Βρήκαμε επίσης και ένα δωμάτιο με άπειρες νεκροκεφαλές και 2 γκόπλιν τα οποία προφανώς τις συλλέγαν. Προσπαθήσαμε να μάθουμε πληροφορίες αλλά ήταν άχρηστα οπότε η Σιλβάνα και η Καλάνθη τα εκτέλεσαν στην ψύχρα για να μην μας δημιουργήσουν πρόβλημα στο μέλλον. Συνεχίσαμε την εξερεύνηση μας η οποία μας οδήγησε σε ένα πολύ περίεργο δωμάτιο με ένα πέτρινο άγαλμα ενός Σαχουαγκίν που κρατούσε ένα μεταλλικό κουτί και στην οροφή του δωματίου υπήρχε οξύ. Ο Κουίντους το ξεκλείδωσε χρησιμοποιόντας το πέτρινο κλειδί που είχαμε βρει με ένα ωραίο mage hand και όταν το άνοιξε εντόπισε μέσα του νεκρομαντική μαγεία και μια ζαρωμένη καρδιά από Τίφλινγκ.
Κααααααιιιι ακριβώς σε αυτό το σημείο σταματήσαμε.
Ημερολόγιο της Συλβάνα Φεγγαρόαστρης – όπως τα θυμάται και κατέγραψε στο αδιάβροχο σημειωματάριο της.
Αυτό το μπουντρούμι είναι μια παράνοια… αντάξιο του ονόματος του μάγου που το έφτιαξε. Κίνδυνοι παντού. Όλοι θέλουν είτε να μας εξαπατήσουν είτε να σκοτώσουν είτε να μας φάνε. Η Χάρια και οι υποτακτικοί της αφού τους νικήσαμε κράτησαν τον λόγο τους και φυλούσαν τσίλιες για να ξεκουραστούμε εμείς, όμως τα σιχαμερά γκόμπλιν και μπάγκμπεαρ εισέβαλαν στο δωμάτιο και την απήγαγαν ενώ πήραν και τα πτώματα για να τα φάνε. Άθλια τέρατα…. Η Καλάνθη με φίλησε χωρίς να το περιμένω για να με ευχαριστήσει για την κρέμα που της έδωσα για τις πληγές της. Πολύ περίεργη κοπέλα και ακόμα πιο περίεργο αυτό που έκανε… ίσως πρέπει να της δώσω και λίγη από την λοσιόν για τα χείλια που χρησιμοποιώ και εγώ μιας και τα δικά της ήταν ταλαιπωρημένα και καμένα Η εξερεύνηση προς τον βορρά μας οδήγησε σε διάφορους θησαυρούς αλλά και σε ένα δωμάτιο με χιλιάδες νεκροκεφαλές τις οποίες όπως φαίνεται τις μάζευαν 2 γκόπλιν. Μας το έπαιζαν άκακα αλλά ήταν ξεκάθαρο ότι στην 1η ευκαιρία θα μας την έφερναν. Ήθελαν πολύ πρόθυμα να μας δείξουν που είναι το κρησφύγετο της συντεχνίας του Ζάναθαρ αλλά είμαι σίγουρη ότι θα έκαναν ότι μπορούσαν αν τους παρουσιαζόταν η ευκαιρία για να πάρουν και τα δικά μας τα κρανία. Προσπαθήσαμε μάταια να πάρουμε και άλλες πληροφορίες αλλά ήταν ξεκάθαρα τρελαμένα. Εγώ και η Καλάνθη τα απαλλάξαμε από την μιζέρια τους. Ο Κουίντους φάνηκε να ενδιαφέρεται υπερβολικά όταν του είπα ότι οι λαιμοί των γκόμπλιν σπάνε πιο εύκολα από των ανθρώπων. Περίεργος τύπος αυτός ο γεράκος. Αλλά πιστεύω ότι έχει καλές προθέσεις. Είμαι σίγουρη ότι η Σελούν θα καταλάβει και θα συγχωρέσει την χαοτική αυτή πράξη μου. Ίσως αν μου έδινε κάποιο σημάδι για να καταλάβω ότι έχω ακόμα την εύνοια της….
