Καθως η μάχη συνεχίζεται και έχοντας ήδη καταφέρει να ρίξουμε τον ένα από τους δύο μαύρους δράκου, αποφασίσαμε να τραπούμε σε φυγει προκειμένου επιβιώσουμε και να μπορέσουμε να τον πολεμήσουμε μια άλλη μέρα. Οριακά τα καταφέραμε και ξεφύγαμε.
Αποφασίσαμε να πάμε πίσω στην περιοχή τον Σαυρανθρωπων αλλα δεν ήταν κάτι εύκολο. Ευτυχώς η Αμφιτρίτη κατάφερε και βρήκε το δρόμο και μετά από 8 ώρες τους βρήκαμε κατακοποι. Εκεί μας περίμενε ο σαγονοστρίφτης οπου μετά από μια μικρη συζήτηση μας οδήγησε σε ένα μέρος να για να ξεκουραστούμε.
Αφού ακουσαν το αποτέλεσμα της μάχης μας οι σαυράνθρωποι, και εμφανεις ενθουσιασμένοι, αποφάσισαν να μας βοηθήσουν στην επερχομενη μάχη μας στο κάστρο Ναεριταρ. Έτσι κι αλλιώς θα τους βοηθούσαμε και με τα προβληματα που είχαν με τον Φαρμπλεξ και τους βατράχαδες.
Φτάνοντας στο κάστρο, ο Αστορ ως δρακόντειος προτείνε να το παίξει μέλος της αίρεσης του δράκου και εμεις θα ήμασταν οι αιχμαλωτοι του προκειμένου να μπούμε μέσα, οπου και αυτό κάναμε αφου όμως πρώτα συνενοηθηκαμε με τους σαυρανθρωπους να εισβάλουν μόλις τους κάνουμε σινιάλο.
Το σχέδιο έπιασε και καταφέραμε να περάσουμε μεσα στον κάστρο. Όσο προχωρούσαμε παρατήρησα διαφορα πλάσματα του βάλτου απο βατραχάδες έως γιγάντιες σαύρες μέσα στο κάστρο. Ξαφνικά μπήκαμε σε ένα δωμάτιο με δρακοσαυρους οι οποίοι ήταν απειλητικοι, αλλά για καλη μας τύχη ο Αστορ φώναξε ένα φρουρο και κατάφερε να μαζέψει τους δρακόσαυρους αλλά και να μας οδηγήσει σε κάποιο ανώτερο προκειμένου να μας ανακρίνει.
Εκεί συναντήσαμε τον Γκριζογέννητο ένα ξωτικό με ένα μάτι και μας οδήγησε στον τελευταίο όροφο του κάστρου προκειμένου να μας ανακρίνει. Εκεί υπήρχαν 4 μεγάλα αγάλματα στις γωνίες του δωματίου καθως και ένα τηλεσκόπιο στο κεντρο. Μόλις άρχισε να μας ανακρίνει ο Αστόρ του επιτέθηκε. Εκείνη την ώρα τα αγαλματα ζωντανευουν και μας επιτίθενται μαζί με αυτον. Καταφέραμε και νικήσαμε τα αγάλματα αλλα ο Γκρίζογέννητος μας ξέφυγε και ειδοποίησε το υπολοιπο κάστρο. Προσπαθήσαμε να κάνουμε ένα σινιάλο μήπώς και μας δουν οι σαυρανθρωποι και μας βοηθήσουν, άλλα δεν μας κατάλαβαν.
Ακολούθησε μια επική μάχη μεταξύ εμας και της αιρεση τους δράκου μαζί με τους βατραχάδες του Φαρμπλεξ. Η μάχη ήταν δύσκολη και με τα χίλια ζόρια τα καταφέραμε, με αποτέλεσμα τα πτώματα του Φαρμπλεξ και του Γκριζογέννητου να κείτονται στα πόδια μας.
Και αναρωτιέμαι τώρα.Τι θα το κάνουμε το βαλτοκάστρο….