Γράφει ο Άμπσαλομ, Χελώνιος Γουορλόκος της Ερεσιγκάλ
2η του Μάρπενοθ
Τελικά το πλάνο άλλαξε. Εκτός όπερας έμεινα εγώ με τον Φορς και οι άλλοι μπήκαν μέσα. Ο Νταάβιν με το Φιντιπάλντι στον ώμο του, στο διάλειμμα πήγαν στη σουίτα του Μιρτ, ο οποίος τους λέει πως ανήκει σε μια μυστική ομάδα, τους Χάρπερς και τους καλεί να γίνουν μέλη της. Αφού εκείνοι δέχονται τους στέλνει στην πρώτη τους αποστολή, να εντοπίσουν μια φοράδα που μιλάει εν ονόματι Μαξίν, με σκοπό να τη ρωτήσουν εάν γνωρίζει την ταυτότητα κάποιου πράκτορα των Ζένταριμ και, αν ναι, θέλει πληροφορίες. Ο Άρκαντος την ίδια στιγμή ελάφρυνε τις τσέπες της καλής κοινωνίας που καθόταν κοντά του. Όταν βγήκαν και μου είπαν τι συνέβη τους παρότρυνα να ''παγώσουμε'' για λίγο την αποστολή, γιατί σε λίγο καιρό θα είχα άκρες μες στους Ζένταριμ. Ενώ είναι ακόμα νύχτα, αποφασίζω να συνεχίσω την έρευνα μου σχετικά με τους φόνους στο λιμάνι με τον Άρκαντος, ενώ όσο οι άλλοι πηγαίνανε στο νέο μας σπίτι για να κοιμηθούνε. Το σπίτι φαινόταν κάπως καθαρότερο απ' την τελευταία φορά καθώς το φάντασμα έκανε φασίνα. Παρότι εγώ και ο Άρκαντος όλη τη νύχτα παρακολουθούσαμε για τυχόν ύποπτες κινήσεις οι φιγούρες δεν καταφέραμε να διακρίνουμε κάτι. Στο σπίτι προτού κοιμηθούν οι υπόλοιποι τους επισκεφθήκαν κάτι τύποι ψάχνοντας για εργασία εκεί. Το πρωί που πλέον επέστρεψα στη έπαυλη είδα πολύ και διαφορετικό κόσμο να περιμένει στην εξώπορτα και μας βομβάρδισαν με πληροφορίες για υπηρεσίες που προσέφεραν. Φυσικά μου ήταν όλοι αδιάφοροι, εκτός από τον τελευταίο, που ίσως να τον έτρωγα αν πείναγα περισσότερο. Άφησα τον Νταρβιν να συνεχίσει τις κουβέντες και πήγα να κοιμηθώ. .
Αφού προσέλαβε τέσσερα χάλφλινκ να βοηθήσουν να καθαριστεί το σπίτι, υπό την επίβλεψη του Φορς, πήγε μαζί με τον Φιντιπάλντι να αγοράσει μια πανοπλία και έπειτα συνέχισαν για το πανδοχείο της ''Πύλης του Χασμουρητού'', με σκοπό να ζητήσουν ένα δάνειο από τον Νεβερέμπερ για την έπαυλη μας. Όντως τον έπεισαν και υπέγραψαν συμβόλαιο, εν συνεχεία ξεκίνησαν να περπατάνε στην πόλη με τον Βόλο, ο οποίος τους εξιστορούσε πράγματα για το παρελθόν και το παρόν της πολης αλλά και σχετικά με την ημέρα τον θαυμάτων. Όταν ξυπνήσαμε με τον Άρκαντος και βγήκαμε απ' την έπαυλη όπου μας περίμεναν οι υπόλοιποι με τον Νεβερεμπερ για τις υπογραφές του δανείου. Όταν έγινε αυτό αποφασίσαμε να κατευθυνθούμε στο βουνό και να βρούμε τη σπηλιά που είπε η Βάρια. Όταν φθάσαμε τελικά εκεί η ανάβαση μου έπεσε πολύ βαριά. Δεν είμαστε εμείς οι χελωνόμορφοι πλασμένοι για ορειβασία. Δεν έκανα καν τον κόπο να εισέλθω στη γαμω-σπηλιά, έκατσα έξω και κοιμήθηκα, ενώ οι υπόλοιποι μπήκαν και αρχίσαν να ρωτούν το μοναχό ό,τι πίστευαν πως θα τον έκανε να σπάσει τη σιωπή του. Αφού του έσπασαν τα αρχίδια τους έδωσε μια αινιγματική απάντηση, έχοντας βέβαια ρίξει λιπόθυμο τον Άρκαντος. Μάλλον τον λυπήθηκε έπειτα αφού τον επανάφερε. Εγώ έμεινα και ξεκουράστηκα λίγο στο βουνό, έξω από τη σπηλιά, ενώ οι υπόλοιποι κατέβαιναν, έψαξαν και τελικά βρήκαν την ομιλούμενη φοράδα. Μάθαν από αυτή πως είχε πάρει δυο άτομα που ταιριάζανε απόλυτα με την περιγραφή, με τον Σταρσονγκ και την Γιάγκρα Στοουνφιστ και ότι αυτοί μιλούσαν για το πως θα ξεριζώσουν τα κρησφύγετα του Ζάναθαρ στην πόλη. Όταν ξύπνησα, κατέβηκα κάτω και κινήθηκα αργά-αργά προς τις προβλήτες, που έστησα καραούλι, μπας και καταφέρω να δω τίποτε εκείνη τη βραδιά... οι υπόλοιποι αποφάσισαν να πάνε στη φάρμα που τους είχε υποδείξει ο Μέλανορ Πεφτοκλάδης. Η νύχτα είχε ήδη πέσει στο Βαθυνέρι και για μια ακόμη φορά είμασταν χωρισμένοι... ελπίζω να μην έμπλεξαν σε τίποτε πολύ επικίνδυνο οι υπόλοιποι όσο εγώ έλειπα