O Μπροκ άρχισε να συνηθίζει τους νέους του συμμάχους, εφόσον εδώ και λίγες ημέρες μοιράστηκε μαζί τους πολλές νέες εμπειρίες - και μετά από τόσο καιρό που ταξίδευε μόνος αποκομμένος από κάθε επικοινωνία με σκεπτόμενα όντα.
Ο Μόρφιον με τις γρήγορες κινήσεις, τα θανατηφόρα βέλη και τις παγίδες του.
Ο Αντάκιορ με τα ισχυρά ξόρκια και τις γνώσεις του.
Ο μεγαλόσωμος και ευγενικός ιερέας Ζόρντ, με τις καταλυτικές και δυνατές λύσεις του σε περιπτώσεις ανάγκης.
Ο μυστηριώδης αλλά καλός κατά την γνώμη του Έλιστραλ, με τα δυνατά ξόρκια και την ψυχική ενέργεια.
"Ω τι ωραία ομάδα σκέφτηκε.. είμαι τυχερός μέσα στην ατυχία μου που τους συνάντησα".
Οι χαώδεις σκέψεις του Μπροκ:
"Σήμερα είναι η δεύτερη μέρα που ταξιδεύω με τους νέους μου συντρόφους.
Ω τι μέρα και αυτή, πηγαίνουμε από μάχη σε μάχη και από το άγνωστο στο ακόμα πιο άγνωστο.
Βρήκαμε τις αρκούδες που μου είπε ο Ράθγκαρ - το πνεύμα της αρκούδας προστάτη μου, αλλά δεν καταφέραμε να τις σώσουμε.
Βρίσκονταν σε μικρά δωμάτια με κάγκελα - τα οποία απορώ πως μπόρεσαν να τις συγκρατήσουν, βεβαίως απ ότι είδα αυτό πραγματοποιήθηκε μέσω μαγείας.
Ορμήξαμε να τις ελευθερώσουμε με το χαρακτηριστικό σήμα του Μόρφιον - μια ξαφνική ενέδρα.
Σύντομα ο φύλακας τους έπεσε νεκρός από τα χτυπήματα μας, όμως δεν άργησαν να ελευθερωθούν οι αρκούδες.
Με μεγάλη μου λύπη και ενώ έκανα το παν για να τις σώσω, τις σκοτώσαμε - μία από αυτές παραλίγο να τραυματίσει θανάσιμα τον Ζορντ.
Προς μεγάλη μου έκπληξη είδα μικρούς αηδιαστικούς δαίμονες να έρχονται κατά πάνω μας - μαζί με τις αρκούδες.
Δεν το πιστεύω πως ένας από αυτούς με έκανε να πετρώσω από τον φόβο μου, ενώ ήταν μόνο μισό μέτρο!
Καταφέραμε να τους σκοτώσουμε όλους."
"Ω Ράθγκαρ, σου ορκίζομαι ότι θα σκοτώσω όλους όσους ευθύνονται για τη φυλάκιση και τον βασανισμό των άμοιρων ζώων."
Αποφάσισα να ταξιδέψω μαζί με τους νέους μου συντρόφους.
Συνεχίσαμε την εξερεύνηση των σπηλαίων - με την βοήθεια ενός μικρού μου φίλου μιας αράχνης που μπόρεσα να επικοινωνήσω μέσω του ξορκιού 'διαίσθησης κτήνους'.
Ενημέρωσα τους συντρόφους μου και ξεκινήσαμε.
Ο Μόρφιον αφόπλισε τις παγίδες.
"είμαι χαρούμενος που δεν πέρασα 10 λεπτά ακινητοποιημένος όπως την προηγούμενη φορά"
- σκέφτηκε ο Μπροκ.
"Καταφέραμε και στήσαμε ενέδρα σε ένα ηλίθιο Ντέρο που τραγουδούσε μόνο του!
Και προς έκπληξη μου βλέπω μια στρατιά από άψυχα κορμιά να κινούνται απειλητικά προς τα εμάς και μάλιστα να ανεβαίνουν πάνω στο λόφο που βρίσκομαι".
"Ούτε που κατάλαβα πως, ξαφνικά βρίσκομαι περικυκλωμένος με απέθαντους, ο Αντάκιορ βρέθηκε μπροστά μου, αναγκάστηκα να τον πετάξω πίσω για να τον διαφυλάξω".
"Ξαφνικά βλέπω μια γλάστρα και αναρωτιέμαι πώς βρέθηκε εδώ; Μήπως είναι ο Αντάκιορ; Ω μα τον Ράθγκαρ, τι μάχη."
"Σε λίγα λεπτά είχαμε τελειώσει και ο τελευταίος απέθαντος εξαφανίστηκε."
" Συνεχίσαμε την εξερεύνηση, βρήκαμε ένα πολύ φωτεινό σπήλαιο με μια τεράστια πυραμίδα, ξαφνικά ακούστηκε μια κραυγή, τι γίνεται δεν μπορώ να δω τίποτα αναφέρθηκε"
"Χωρίς να καταλάβω πως, ξεκίνησε άλλη μια μάχη. Ξαφνικά εμφανίζεται ένα ιπτάμενο αποκρουστικό πλάσμα σαν γλίτσα με ένα μάτι - ένας κατώτερος θεατής (έχω ακούσει ιστορίες για τα πλάσματα αυτά)."
Προσπάθησα να πηδήξω πάνω σε έναν τοίχο 5 μέτρα μακριά, παραλίγο να πέσω.
Τα κατάφερα αλλά ξαφνικά ακινητοποιήθηκα. Ω καταραμένο γλιτσο-ματι αν σε πλησιάσω θα σε σκίσω."
"Ο Μόρφιον και ο Ζορντ χτυπάνε ένα γυναικείο Ντέρο - ακούω τις φωνές του αλλά δεν μπορώ να το δω.
Ο Αντακιορ χτυπάει με ξόρκια το ιπτάμενο γλιτσο-ματι (ένας κατώτερος θεατής), έχω έτοιμο ένα κοντάρι να του ρίξω και ξαφνικά με πιάνει ο φόβος και καθηλώνομαι.
Ακούω έναν δυνατό θόρυβο πίσω μου, γυρνάω και βλέπω τον Αντάκιορ με καμένο το καπέλο και την ρόμπα του, γυρνάω και βλέπω τον θεατή νεκρό στο έδαφος με τις γλίτσες του να απλώνονται παντού."
"Οι άλλοι τρέχουν και εγώ τους ακολουθώ προς την πυραμίδα, η γυναίκα μάγισσα ζεί ακόμα, έχω το τσεκούρι μου και ένα ακόντιο έτοιμο.
Περνάω δίπλα από ένα λαχταριστό σπασμένο αυγό - τι κρίμα σκέφτομαι, θα ήταν ότι πρέπει τηγανητό."
"Η μάχη γρήγορα τελειώνει.
Ψάχνουμε τα αντικείμενα της μάγισσας και αναρωτιόμαστε για το μέρος αυτό."
"Τι εκπλήξεις μας επιφυλάσσει το μέλλον άραγε;"
Ο Μπροκ αναρωτιέται και ανυπομονεί για την επόμενη περιπέτεια.