Κεφάλαιο 5, Ενότητα 4. Ημερολόγιο Μόρφιον Λάον: Δαιμονισμένες καταστάσεις
3η του Τσες (Chess), 1485
Με το πέρας της μάχης εναντίον των δαιμόνων
Ο Έλιστραλ, λάτρης παραισθησιογόνων,
Ο Αντάκιορ ο μέγας και ο Ζόρντ ο ναυτικός,
Ο Φσίτ ο νίντζα, ο Λάον και ο Μπρόκ ο νάνος ο σκληρός,
αναρωτιόμασταν πώς να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση. Τα πράγματα είχαν πάει κατά διαόλου. Οι γίγαντες έτρεχαν προς το μέρος που βρισκόντουσαν η Λιρντουίτ, η Ρίστια και τα υπόλοιπα γυναικόπαιδα, μαζί με πολλά άλλα αθώα ξωτικά.
Ο Φσίτ μας σκέπασε στο μαγικό του σκότος
Και φύγαμε φυτίλι ώσπου φτάσαμε σε βάλτο δηλητηριώδη –ωχ αμάν!
Φεύγει σαν άνεμος ο Φσίτ πρώτος
Και παίρνω εγώ Αντάκιορ και Ζόρντ και την κάνω από τα κλαδιά σαν τον Ταρζάν
Μετά καβάλα στα σκοινιά
Και όλα πήγαν σχετικώς καλά
Αν και παραλίγο να πέσουμε στα βάραθρα και να τσακιστούμε
Αλλά κατάφερα με έναν ελιγμό στο τέλος να σωθούμε
Αν και χάσαμε μισό μέτρο από το καλό μου το σκοινί
Το μεταξένιο, το ξωτικίσιο, που το έχω σχεδόν από παιδί.
Τότε ακούσαμε ξάφνου ποδοβολητά
Κι ένα ακόντιο πέρασε από το μάγουλο του Μπρόκ ξυστά
Ήταν κάτι αγχωμένοι κένταυροι που με λίγη πειθώ
μας είπαν τελικά ότι η μάχη γίνεται βόρεια από εδώ.
Προχωρώντας πέφτουμε πάνω σε μάχη τρομερή
Ουρλιαχτά, κραυγές και οιμωγή,
Μονόκερος νεκρός,
μάγος να λιώνει ζωντανός,
και σύμμαχοι υποχωρούν άτακτα και φοβισμένα
ενώ ορδές εχθρών ακολουθούν τον Δαίμονα υπνωτισμένα.
Πείθω μια ομάδα δρυάδων να μας ακολουθήσει σθεναρά
Και η μάχη ξεκινά…
…κι όπως ξεκίνησε, έτσι τέλειωσε. Ένα αποτυχημένο ξόρκι από τον Αντάκιορ κι όλες οι ελπίδες χαθήκαν, οπότε και την κάναμε τρέχοντας. Μετά από 2 ώρες τρέξιμο στο δάσος φτάσαμε στην Δρυίδισα και αποφασίσαμε να βοηθήσουμε στην τελική μάχη του δαίμονα, του σκατομούρη όπως τον αποκάλεσε ο Μπρόκ ο ποιητής.
Στο πολεμικό συμβούλιο των ξωτικών
Οργανώσαμε τις θέσεις των πολεμιστών,
Μετά, ήπιαμε, φάγαμε και κοιμηθήκαμε,
Πως σκοτώσαμε τον Δαίμονα ονειρευτήκαμε
Και ξυπνήσαμε έτοιμοι και βλοσυροί
για μάχη μες στη νύχτα την σκοτεινή…