Μετά από την ριψοκίνδυνη κλοπή των ασήκωτων αυγών, βρεθήκαμε σε μια οικεία κατάσταση περικυκλωμένοι από μια ομάδα Drow με τα όπλα τους να μας σημαδεύουν. Αυτή η ένταση έσπασε σύντομα καθώς το τρέμολο της γης μας προειδοποίησε ότι ένα από τα σκουλήκια πλησίαζε, όλοι περιμένουμε στην σιωπή, προσπαθώντας να μην δώσουμε σημεία ζωής που θα γινόντουσαν αντιληπτά για πολλά μέτρα καθώς το δωμάτιο ενίσχυε και τους μικρότερους ήχους, μέχρι που το κτήνος ξεπροβάλει και αρχίζουμε άμεσες ενέργειες για να το εξουδετερώσουμε. Δεν έχουμε προλάβει να κουμαντάρουμε το σκουλήκι και ένας σιχαμένος φομοριανός που φαίνεται να έχει δεθεί με τα σκουλήκια έρχεται να μας τιμωρήσει για την βία ενάντια στα ζωντανά του, βέβαια και τα 2 γιγάντια πλάσματα εξορίζονται σε διαπλανικό ταξίδι με ένα ξόρκι του Zord, το οποίο μας δίνει τον χρόνο που χρειαζόμαστε για να ξεφύγουμε.
Λίγο αφού έχουμε βγει από τις σκουληκότρυπες τα Drow δείχνουν το οικείο τους πρόσωπο, στην αρχή κρατάνε τα προσχήματα της πολιτισμένης συνδιαλλαγής, αλλά σιγά σιγά μας περικυκλώνουν. Δεν φοβάμαι ιδιαίτερα οπότε κρατάω τα μάτια μου ανοιχτά καθώς ο Andaquiohr προσπαθεί να διαπραυματευτεί, μέχρι που ο Morfion αρχίζει να χάνει την ψυχραιμία του καθώς τα Drow φαίνεται να είχε άλλες προσδοκίες για την αντιμετώπιση που θα είχαμε. Η μάχη ξεκινάει όταν η υπομονή του φτάνει στο τέλος της και σημαδεύει την μητέρα της Hanne με το όπλο του. Η Hanne με απογοητεύει πικρά καθώς είχα διατηρήσει μια ελπίδα ότι κάθε Drow μπορεί δυνητικά να μάθει τον δρόμο της Eilistraee αν υπάρχει η ευκαιρία, στην παρουσία της αυταρχικής μητέρας της, και οι 2 επιλέγουν να βρουν το τέλος τους στα χέρια μας νομίζοντας ότι το αριθμητικό τους πλεονέκτημα θα αναπληρώσει το την διαφορά ισχύος των ικανοτήτων μας. Τα Drow καλύπτουν το σπήλαιο με σφαίρες σκοταδιού, σφραγίζοντας την μοίρα τους καθώς απλά σιγουρεύουν ότι ο Galanodel θα φτάσει την σάρκα τους πιο εύκολα. Με κάθε κόψιμο ο Galanodel έρχεται σε έκσταση καθ εγώ χάνομαι στο γλυκόπικρο χoρό της μάχης, ξέροντας ότι κάθε Drow που κόβω απλά θα περάσει άλλη μια ζωή μακριά από το φως, παγιδευμένο για άλλη μια σύντομη ζωή στον ιστό της Lolth. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια ίσως να βελτιώσω τις πιθανότητές μας να μάθουμε τι γίνεται στην Menzoberanzan και ίσως να μειώσω την αχρείαστη απώλεια ζωής αφήνω την μητέρα της Hanne αναίσθητη και ενημερώνω τον Andaquiohr ότι σκοπεύω να κάνω το ίδιο στην κόρη της προκειμένου να τις ανακρίνουμε. Αρχικά φαίνεται να συμφωνεί με το σχέδιό μου μέχρι που η ξαφνική αποκάλυψη από την Hanne ότι ήξερε ποιοι είμασταν όλο αυτό το διάστημα τον γεμίζει με μια δολοφονική οργή και την απανθρακώνει με ένα ξόρκι χωρίς καν αν υπολογίσει τον Schjjt που βρίσκεται δίπλα της και την κρατάει κινητοποιημένη με την απειλή του ξίφους του. Το ευκλινητο ξωτικό αποφεύγει το ξόρκι εντελώς....αλλά φοβάμαι ότι ο Andaquiohr γίνεται σταδιακά ακόμα πιο απρόβλεπτος από πριν και ταυτόχρονα διαχητικός και απάνθρωπος...ίσως είναι η φαντασία μου αλλά μήπως το σκήπτρο είναι ένα δόλωμα από τους δαίμονες ? ο χρόνος θα δείξει.
Δυστυχώς η οποιαδήποτε απόπειρά μου να αποσπάσω πληροφορίες από την αρχηγό των Hallen ήταν καταδικασμένη, η γυναίκα ήταν ήδη έτοιμη να τα εγκαταλείψει όλα και προσπάθησε να μας βλάψει με ενα αξιολύπητο τέχνασμα που την σκότωσε στην πορεια. Χωρις την Hanne για ανάκριση, το μόνο που μένει είναι να συνεχίσουμε στον δρόμο μας για το τελευταίο δύσκολο υλικό που ζήτησε ο Vizeran DeVir, το μάτι ενός Beholder.
Φτάνοντας στην περιοχή του τερατουργήματος η παρουσία του γίνεται άμεσα αντιληπτή, ένας αλόκοτος άνθρωπος με μάτια αποτυπωμένα στο φαλακρό κεφάλι του μας υποδέχθηκε μέσω κάποιου είδους τηλεσκοπικής ψευδαίσθησης, φαίνετα να είναι ο υπηρέτης (και αυτοδιοριζόμενος) προφήτης του Καραζικάρ, του Beholer στον οποίο ανήκει η περιοχή. Τα πλάσματα αυτά είναι αποκορυστικά και βάναυσα στην ατελείωτη παράνοιά τους, το να πάρουμε το μάτι του θα είναι επικίνδυνο αλλά ένας λιγότερος beholder στο Underdark είναι ευγενής σκοπός. Οι προσποιήσεις λατρείας μας δεν ήταν αρκετά πιστικές για το κτήνος και απο ότι φαίνεται το λημέρι του είναι γεμάτο παγίδες που δεν έχουν ελπίδα μπροστά στην επίμονη εφευρετικότητα του Broc. Αφού περάσουμε την παγιδευμενη είδοφο, ο Broc μας φωνάζει ότι βρήκε σκλάβους του Beholder, αναμφίβολα και άλλοι μας περιμένουν στα βάθη με σίγουρα περισσότερες παγίδες, έχουμε πολύ δουλειά μπροστά μας...
