Επική ποίηση του Μόρφιον Λάον: Γένος και μένος
Μόλις που σκοτώσαμε το ματιασμένο κτήνος,
Ευθύς ανακαλύψαμε ορφανά ένα σμήνος
Κι εκεί με περίμενε, έκπληξη μεγάλη,
Του αδελφού και του παππού η ζεστή αγκάλη.
Και νέα μου φέρανε γλυκόπικρα- η Λυρντουίτ εγκαστρώθει!
Και το παιδί μου στον κόσμο έρχεται, κάθε γονιός με νοιώθει,
Σε αυτά τα σκοτεινά τα χρόνια,
Τώρα που κυριαρχούν δαιμόνια
Τόσο μεγάλη χαρά, σκεπάζεται από τον τρόμο και την θλίψη.
Ο παππούς μου, ο σοφός και ηρωικός γενάρχης Λάον, πως να κρύψει
Την αγωνία του για το εγγόνι του που έρχεται, μην μείνει ορφανό
Κι έχει χρόνια παιδικά και πόνους όπως είχε κι εκείνος, δίχως βοήθεια και χέρι σταθερό.
Μα πριν προλάβουμε περισσότερα να πούμε, ένα χόμπιτ ονόματι Νεζού
Έσκασε μύτη από το πουθενά, έκανε κάτι ακροβατικά κι άρχισε να μας οδηγεί παντού.
Στη συνέχεια τα θύματα του Ματιασμενοκαργιόλη στείλαμε στο Άρντιπ να είναι ασφαλείς
Μέσα από την μαγική τρύπα του Μέγα, κι ακολούθησαν ο Όρφιον κι ο παππούς
(ο οποίος υποσχέθηκε να φέρει όλο το σόι στον γάμο, ακόμα και την ξαδέλφη Αναίς)
Και συνεχίσαμε τα υπόσκυλα και πάλι μόνα, μέσα σε διαδρόμους σκοτεινούς.
Περνώντας παγίδες τρομερές, ξάφνου ο Μέγας πατάει ένα κουμπί (μοχλό)
Και βγαίνει μια χοντρή (χάνεται σε μέρος μαγικό)
Όπου υπάρχουν άλλοι οκτώ μοχλοί
Και πάρα -μα πάρα πολύ- «τυρί».
Ζάμπλουτοι πλέον, ξεφύγαμε από την παγίδα του πλούτου χρησιμοποιώντας το μάτι του Ματιασμενοεκδικητή
(Αν κι εγώ βοήθησα ελάχιστα μιας και το μυαλό μου ήταν ακόμα στην Λυρντουίτ και το παιδί).
Στη συνέχεια ο Μέγας βρήκε επιτέλους τον τόμο τον μαγικό
Που θα αυξήσει την ευφυία του και που έψαχνε μανιωδώς τόσον καιρό,
Σε ένα δωμάτιο όπου ένα χαλασμένο ρομποτάκι πετούσε δεξιά αριστερά
Με τα μεταλλικά του τα φτερά.
Επίσης μάθαμε ότι ανάμεσα στους πρόσφυγες που στείλαμε στο Άρντιπ ήταν και ο γιός
Του Βέλκιν Ούλοβαε, του εμπόρου σκλάβων που κυνηγάμε οι Λάον εδώ και τόσον καιρό.
Στείλαμε μήνυμα λοιπόν ευθύς στην γιαγιά μου την Μάργουεν, αφενός
Ότι ο παππούς και ο αδερφός μου είναι καλά, κι αφετέρου να μην αφήσουν απ’ τα μάτια τους του σκλαβέμπορου τον γιό.
Μετά ανακαλύψαμε ότι μας επικήρυξαν οι Ζένταριμ για πολλά λεφτάκια,
Οπότε ο Φσίτ άρχισε να ζωγραφίζει στις αφίσες επικήρυξης μουστάκια!
Στη συνέχεια συνεχίσαμε τον δρόμο για το Άραζ
Και άραζ μάραζ κουκουνανάραζ
Εφτάκαμεν εν τέλει και βρήκαμε τον πύργο του Ντε Βίρ με την προσμονή
Να δούμε τι μας επιφυλάσσει κι η περιπέτεια αυτή.
Με λίγα λόγια: σκοτώσαμε άλλο ένα τέρας,
Κι ο Μόρφιον θα γίνει πατέρας!